Έκτακτη υπουργική σύσκεψη, παρουσία του Εμμανουέλ Μακρόν και του Εντουάρ Φιλίπ πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ στο Μέγαρο των Ηλυσίων. Εκτός από τον πρόεδρο και τον πρωθυπουργό της Γαλλίας, στη σύσκεψη αυτή μετείχαν και άλλα μέλη της κυβέρνησης, όπως ο υπουργός Οικονομίας Μπρουνό Λεμέρ. Είναι εμφανές ότι αφού προηγήθηκε μία φάση ακαμψίας, η οποία και συνοδεύτηκε από αλαζονικές δηλώσεις, η γαλλική προεδρία επιλέγει την οδό του διαλόγου με τα «κίτρινα γιλέκα» μετά τις μεγάλες ταραχές και το χάος που επικράτησε στο Παρίσι και άλλες πόλεις.
Ο Εμανουέλ Μακρόν βάζει νερό στο κρασί του και δίνει μάχη με τον χρόνο, ειδικά μετά και τη σειρά επαφών που είχε με τους επικεφαλής των κομμάτων της αντιπολίτευσης, η οποία και δεν κατέληξε πουθενά. Η επίσκεψή του στη Σερβία την Τετάρτη και την Πέμπτη, αν και προγραμματισμένη εδώ και καιρό, ακυρώθηκε.
Στόχος του είναι να βρει στο ενδιάμεσο κάποιο στοιχειώδες κοινό έδαφος με τους εκπροσώπους των διαδηλωτών, ώστε να ακυρωθούν οι προγραμματισμένες διαμαρτυρίες και εκδηλώσεις του ερχόμενου Σαββάτου.
Πλέον, ενώ βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, αντιλαμβάνεται ότι οφείλει να κατευνάσει την εξαγριωμένη κοινή γνώμη που σε συντριπτικό ποσοστό υποστηρίζει τους 130.000 πολίτες που βγήκαν στους δρόμους να διαδηλώσουν. Αυτό κρίνεται, εξάλλου, αναγκαίο, ώστε να περιοριστούν οι «σοβαρές και συνεχιζόμενες» επιπτώσεις που έχει το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» στη γαλλική οικονομία. Όπως επεσήμανε ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, η απάντηση είναι μία και πρέπει να δοθεί άμεσα: «Μείωση των δημόσιων δαπανών για να υπάρξει στη συνέχεια μείωση των φόρων».
Την ίδια ώρα, οι αποκλεισμοί δρόμων, στους οποίους προχώρησαν τα «κίτρινα γιλέκα», είχαν επιπτώσεις στα σύνορα με την Ισπανία, όπου σημειώθηκαν ουρές χιλιομέτρων, καθώς έχουν μπλοκαριστεί χιλιάδες φορτηγά, σύμφωνα με τις περιφερειακές αρχές της Καταλονίας. Παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η σημερινή συνάντηση με τα «κίτρινα γιλέκα» παραμένει στον αέρα. Αυτό σημαίνει ότι η κυβερνητική πρωτοβουλία κινδυνεύει να καταλήξει σε φιάσκο. Ήδη δύο από τους εκπροσώπους του κινήματος, που αναμενόταν να περάσουν την πόρτα του Ματινιόν, ανακοίνωσαν ότι δεν θα παραστούν «για λόγους ασφαλείας».
Είχε προηγηθεί νωρίτερα, η δήλωση μίας άλλης εκπροσώπου του κινήματος η οποία έθετε δύο όρους για να συναντήσει τον πρωθυπουργό. Η Ζακλίν Μουρό απαιτούσε από την κυβέρνηση να ανακοινώσει εκ των προτέρων το πάγωμα της αύξησης της φορολογίας των καυσίμων, ενώ παράλληλα ζητούσε αστυνομική προστασία, καθώς, όπως δήλωσε, έχει δεχτεί πολλές και σοβαρές απειλές για τη ζωή της. Κατά την άποψή της, οι απειλές αυτές έρχονται από την «σκληρό πυρήνα» του κινήματος που δεν επιθυμεί να μπει τέλος στην κρίση που έχει προκύψει.
Επιχειρώντας να ακτινογραφήσει κανείς τα γεγονότα στο Παρίσι, δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει το αμετάκλητο, όπως φαίνεται, διαζύγιο που έχει πάρει η γαλλική πολιτική ελίτ από την κοινωνία. Κάτι που, άλλωστε, ισχύει και για την υπόλοιπη Ευρώπη. Μετά από ενάμιση χρόνο στην εξουσία, η πενταετής θητεία του Εμανουέλ Μακρόν μοιάζει να έχει φτάσει στο σημείο καμπής της. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η αύξηση της φορολογίας των καυσίμων, ένα μέτρο το οποίο επέβαλε η κυβέρνηση σε μία προσπάθεια να ωθήσει τους Γάλλους σε πιο «καθαρά» μέσα μεταφοράς.
Είχε, όμως, προηγηθεί μία πολιτική που έφερε την κυβέρνηση Μακρόν αντιμέτωπη με τμήματα της κοινωνίας. Σ’ αυτό πρέπει να προσθέσει κανείς την προσωπικότητα του Γάλλου προέδρου, ο οποίος μοιάζει να χάνει τα πολιτικά αντανακλαστικά του. Πολλές φορές παραμένει προσηλωμένος στην δική του πολιτικά αυτιστική πραγματικότητα. Οι μικρομεσαίες τάξεις ολοένα και περισσότερο συμπιέζονται, με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότερο να μεγεθύνεται ο αριθμός των νοικοκυριών που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα. Λόγω και της εξεγερσιακής παράδοσης που χαρακτηρίζει τη γαλλική κοινωνία, η τωρινή ανάφλεξη δεν αποτελεί έκπληξη. Στη φωτιά δεν είναι φρόνιμο να ρίχνει κανείς λάδι. Η γαλλική πολιτική ελίτ, όμως, αποδεικνύεται πως δυσκολεύεται να κατανοήσει το τί ακριβώς συμβαίνει στην κοινωνία.
Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, πολλοί είναι εκείνοι που επιχειρούν να αποκωδικοποιήσουν το ιδεολογικοπολιτικό στίγμα του κινήματος των «κίτρινων γιλέκων», να κατανοήσουν τον πυρήνα και τη δυναμική του κινήματος, να προβληματιστούν για τα ζητήματα που θέτει. Αναρωτιούνται αν κατά βάση πρόκειται για αντισυστημική δυναμική, για ραφιναρισμένη ακροδεξιά αντίδραση ή για κίνημα κατά βάση με αριστερό πρόσημο. Κρύβονται σκοπιμότητες πίσω από αυτό το κίνημα, το χειραγωγούν δυνάμεις του παρασκηνίου, ή απλώς κάποιες δυνάμεις σπεύδουν να εκμεταλλευτούν για λογαριασμό τους την κατάσταση που δημιουργείται;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» δεν έχει ενιαίο ιδεολογικό στίγμα. Συγκροτείται από ένα συνονθύλευμα πολιτών, οι οποίοι υποκινήθηκαν από την ανάγκη τους να διαμαρτυρηθούν. Είναι κυρίως άνθρωποι της διπλανής πόρτας που πραγματικά δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Από εκεί και πέρα πιθανότατα στο κίνημα συμμετέχουν και διαδηλωτές με συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα, χωρίς, ωστόσο, να μπορούν να το επηρεάσουν καθοριστικά και να το κατευθύνουν.
Με βάση τα παραπάνω, άγνωστο παραμένει αυτή τη στιγμή, αν και πόσοι θα αποδεχτούν την αυριανή πρόσκληση και θα προσέλθουν στον διάλογο με τον Γάλλο πρωθυπουργό. Και γιατί, άλλωστε, να θέσουν τέρμα στις κινητοποιήσεις τους τη στιγμή που συγκλονίζουν την Γαλλία, που απασχολούν ολόκληρη την υφήλιο, που πιέζουν ασφυκτικά τον Μακρόν, ο οποίος σπεύδει πελιδνός να ζητήσει διάλογο, και που προβληματίζουν τους ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι τρέμουν μην η ιδιότυπη αυτή εξέγερση αποδειχθεί κολλητική. Πέτυχαν, δηλαδή, αυτό που δεν έχουν καταφέρει τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα συνδικάτα.
Πηγή: protothema.gr