search icon

Ευρώπη

Παναγία των Παρισίων: «Θαύμα» η επαναλειτουργία της αλλά πώς μπορεί να σώσει τον Μακρόν (pics)

Λίγοι είχαν πιστέψει ότι ήταν δυνατή η ανοικοδόμηση του μνημείου των 860 ετών σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα - Το γεγονός αυτό μπορεί να προσφέρει στον Μακρόν μια «ανάπαυλα» γράφουν οι New York Times, όμως είναι αρκετό για να ανατρέψει την αρνητική πορεία της διακυβέρνησής του;

H επαναλειτουργία της Παναγίας των Παρισίων έρχεται σε μία δύσκολη πολιτικά στιγμή για τον ένοικο των Ηλυσίων, λίγες ημέρες μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης Μπαρνιέ. Δεδομένων των αναταράξεων στο Ελιζέ, οι αναλυτές αναρωτιούνται εάν η επαναλειτουργία του καθεδρικού ναού μπορεί να «σώσει» τον Γάλλο πρόεδρο και μάλιστα συγκρίνουν το γεγονός αυτό με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, κάτι που επίσης έδωσε μεγάλη λάμψη στη γαλλική πρωτεύουσα.

Τη στιγμή που δεν είναι λίγοι εκείνοι που εγκαλούν τον Μακρόν για το πολιτικό χάος στο οποίο στροβιλίζεται η Γαλλία και οι φωνές που ζητούν παραίτησή του πληθαίνουν, ένα γεγονός έρχεται να «φωτίσει» το Παρίσι, την πόλη που είχε βυθιστεί τελευταία σε ένα σκοτάδι πολιτικών και κοινωνικών κρίσεων, με τους New York Times να κάνουν λόγο για μία ιστορία θαύματος, γράφοντας για τα εγκαίνια της Παναγίας των Παρισίων.

Για τον Μακρόν, η αυριανή επίσημη επαναλειτουργία του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων παρουσία ηγετών από όλον τον κόσμο, αναμενόταν ως ένα μεγάλο γεγονός στη δεύτερη και τελευταία θητεία του.

Λίγοι είχαν πιστέψει ότι ήταν δυνατή η ανοικοδόμηση του μνημείου 860 ετών στο σύντομο χρονικό πλαίσιο που ανακοίνωσε ο Μακρόν την επομένη της καταστροφής του 2019, όπως αναφέρουν οι New York Times.

Ωστόσο ένα σημαντικό ερώτημα που ανακύπτει είναι εάν αυτή η ιστορική στιγμή μπορεί να ανακόψει το κύμα δυσαρέσκειας που πλήττει τον Μακρόν…

«Δεν βλέπω τι μπορεί να συμβεί για ανακάμψει εκ νέου η χώρα», αναφέρει ο Βενσέν Μαρτινί καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Νίκαιας, στην Κυανή Ακτή.

Μετά το βατερλώ του κόμματός του στις ευρωεκλογές, τον περασμένο Ιούνιο, η χώρα οδηγήθηκε σε πρόωρες εκλογές με σκοπό την πολιτική σταθερότητα.

Μετά το αποτέλεσμα της κάλπης, ωστόσο, προέκυψε ένα διχασμένο κοινοβούλιο, χωρισμένο σε τρία στρατόπεδα, κάτι που εκ των προτέρων φάνηκε πως θα λειτουργούσε ως τροχοπέδη για την απρόσκοπτη έγκριση νομοσχεδίων.

«Ο Μακρόν αρνείται την πραγματικότητα»

«Ο Μακρόν είναι θύμα του δικού του ναρκισσισμού», δηλώνει από την πλευρά του ο Αλέν Μινκ, πολιτικός σχολιαστής και επί δεκαετίες σύμβουλος των Γάλλων προέδρων. «Απλά αρνείται την πραγματικότητα».

Το αποτέλεσμα ήταν η υπερψήφιση της πρότασης μομφής από τους αντίπαλους βουλευτές την Τετάρτη για την ανατροπή της κυβέρνησης του πρωθυπουργού του Μακρόν, Μισέλ Μπαρνιέ, μόλις τρεις μήνες μετά την έναρξη της θητεία της. Η κυβέρνηση Μπαρνιέ ήταν η πιο βραχύβια κυβέρνηση στην ιστορία της Πέμπτης Δημοκρατίας της Γαλλίας, που σχηματίστηκε το 1958.

Ο Μπαρνιέ θα παραμείνει υπηρεσιακός πρωθυπουργός προς το παρόν, όπως ανακοίνωσε χθες το Ελιζέ. Ωστόσο, ο Μακρόν δέχεται έντονες πιέσεις να διορίσει το ταχύτερο δυνατό έναν νέο πρωθυπουργό που θα μπορούσε να προσφέρει στη χώρα του κάποια σταθερότητα.

Πάντως, όποιον κι αν επιλέξει, λίγοι θεωρούν ότι μία νέα κυβέρνηση θα καταφέρει να επιβιώσει. Η δεύτερη και τελευταία θητεία του Μακρόν ολοκληρώνεται το 2027 και στο χθεσινό του διάγγελμα, έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να παραιτηθεί.

Ωστόσο, είναι ευνόητο ότι ο Μακρόν είναι ένας λαβωμένος πρόεδρος. Εξελέγη το 2017 ως ο νεότερος πρόεδρος της Γαλλίας, σε ηλικία μόλις 39 ετών.

Ο Μακρόν δεσμεύτηκε στους συμπολίτες του να φέρει στη χώρα μια νέα, κεντρώα προσέγγιση και φιλικές πολιτικές προς τις επιχειρήσεις.

Η εξαιρετικά προσωποκεντρική – όπως γράφουν οι NYT- διακυβέρνησή του ενόχλησε πολλούς καθώς το κόμμα του που κατείχε αρχικά ισχυρή πλειοψηφία, έγινε όμως στόχος επικριτικών σχολίων.

Στις βουλευτικές εκλογές του 2022, το κόμμα του Μακρόν και οι σύμμαχοί του απώλεσαν πολλές έδρες, κατακτώντας σχετική πλειοψηφία. Εν συνεχεία, το περασμένο καλοκαίρι, μετά τις πρόωρες εκλογές, αποδυναμώθηκαν ακόμα περισσότερο.

Το γεγονός αυτό εξανάγκασε τον Μακρόν να διορίσει έναν πρωθυπουργό από το βασικό συντηρητικό κόμμα, όχι από το δικό του, συστήνοντας έναν εύθραυστο συνασπισμό μεταξύ των συμμάχων του και του παραδοσιακού δεξιού κόμματος των Ρεπουμπλικανών.

Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr

Exit mobile version