Η επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι φέτος θα είναι η επιτυχία του Σηκουάνα. Σε τέτοιον βαθμό ώστε η προσδοκία αυτή να ισχύει και αντιστρόφως: αν πετύχει ο καθαρισμός του Σηκουάνα, αν πραγματοποιηθούν κανονικά όλα τα αγωνίσματα που έχουν προγραμματιστεί στα νερά του εμβληματικού ποταμού, τότε και οι Ολυμπιακοί θα έχουν πετύχει. Διότι θα έχουν εκπληρώσει τον μακροπρόθεσμο στόχο, δηλαδή το να αποδοθεί ο Σηκουάνας καθαρός, ασφαλής και αναγεννημένος στους πολίτες του Παρισιού. Οι οποίοι θα μπορούν να κολυμπούν ξανά στο αγαπημένο ποτάμι τους, ύστερα από 100 συναπτά χρόνια απαγόρευσης, λόγω της μόλυνσης των υδάτων.
Οι Ολυμπιακοί ανέδειξαν την αθλητική σημασία του Σηκουάνα, κι αυτό έγινε με δύο τρόπους: από τη μία αποτολμήθηκε η διοργάνωση αγωνισμάτων ανοιχτής θάλασσας στα νερά του, και από την άλλη βρέθηκε στο επίκεντρο ως συμβολικός κεντρικός άξονας σχεδόν για ολόκληρη την (αμφιλεγόμενη) τελετή έναρξης.
H αποκάθαρση του μολυσμένου ποταμού είναι, πάνω απ’ όλα ίσως, ένα πολιτικό ζήτημα. Ενα ζήτημα εθνικού γοήτρου για τη Γαλλία γενικώς και για το βαλλόμενο πανταχόθεν κύρος προσωπικά του Εμανουέλ Μακρόν, ως προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Ο καθαρισμός του Σηκουάνα είναι για τη Γαλλία κάτι σαν την ελληνική εκτροπή του Αχελώου, ένα έργο-χίμαιρα, που πάντα εξαγγέλλεται και ποτέ δεν πραγματοποιείται, ένα άπιαστο συλλογικό όνειρο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος Ζακ Σιράκ, ήδη από το 1990, εξήγγειλε ότι «σε τρία χρόνια από σήμερα θα κάνω βουτιές στον Σηκουάνα». Ούτε ο Σιράκ ούτε κανείς άλλος πριν και μετά από αυτόν κατόρθωσε να καθαρίσει το περιώνυμο, το αξιοθέατο, αλλά αποκρουστικό στην όψη και την οσμή ποτάμι. Επομένως, λοιπόν, γι’ αυτό δεν θα πρέπει να προξενούν ιδιαίτερη εντύπωση οι έξαλλοι πανηγυρισμοί του Μακρόν στο X, ο οποίος θριαμβολογούσε γράφοντας: «Αυτό είναι! Χάρη σε μια κολοσσιαία επένδυση (σ.σ.: 1,4, δισ. ευρώ), καταφέραμε μέσα σε μόλις 4 χρόνια κάτι που επί 100 χρόνια όλοι θεωρούσαν αδύνατο: Τώρα τα νερά του Σηκουάνα είναι κατάλληλα για κολύμβηση».
Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr