Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Μάνφρεντ Βέμπερ , ξεχείλιζε από ικανοποίηση την Τετάρτη στο Στρασβούργο, επαναλαμβάνοντας ως μεγάλο και προσωπικό του επίτευγμα την εξασφάλιση μιας ευρείας διακομματικής πλειοψηφίας, που έφτασε μέχρι και την ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (Μελόνι και λοιποί), με την οποία και εγκρίθηκε στο σύνολό της η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Το αν αυτή η πλειοψηφία χαρακτηρίσει τις εργασίες αυτής της θητείας της Ευρωβουλής, μένει να αποδειχθεί. Πάντως τα 370 «ναι» δεν ήταν μια συντριπτική πλειοψηφία, και σίγουρα ήταν κάτω από τα 401 που είχε αποσπάσει η ίδια η φον ντερ Λάιεν.
Ενδιαφέρον θα έχει, λοιπόν, περισσότερο να δούμε το πολιτικό αποτύπωμα στις αποφάσεις, που θα εγκρίνονται τους επόμενους μήνες και χρόνια, μετά και την αδιαμφισβήτητη ενίσχυση δυνάμεων, που άλλοτε αντιμετώπιζαν με απόρριψη την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης και τώρα διευκρινίζουν ότι θέλουν απλώς να της δώσουν έναν διαφορετικό, πιο εθνοκεντρικό προσανατολισμό.
Ο γρίφος της συμφωνίας Mercosur
Σε ό,τι αφορά την ίδια την «Κομισιόν φον ντερ Λάιεν 2.0», αυτή καλείται ήδη από την ερχόμενη εβδομάδα να πέσει στα βαθιά. Πρώτο μεγάλο στοίχημα η συμφωνία Mercosur για την εμπορική συνεργασία ΕΕ και Λατινικής Αμερικής, που κανονικά θα πρέπει να υπογραφεί στις 6 Δεκεμβρίου στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης και να επικυρωθεί στη συνέχεια στη σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου.
Πρόκειται για μια υπόθεση, για την οποία έχουν εργαστεί αμέτρητοι κοινοτικοί υπάλληλοι εδώ και 25 χρόνια, αλλά κάθε άλλο παρά διασφαλισμένη μοιάζει. Αυτές τις ημέρες η κυβέρνηση του θεωρούμενου ως ευρωπαϊστή Ντόναλντ Τουσκ, πρωθυπουργού της Πολωνίας, ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να την εγκρίνει στην παρούσα μορφή της.
Τάχθηκε δηλαδή στο πλευρό της κυβέρνησης Μακρόν, που έχει εκφράσει ακριβώς την ίδια θέση. Η στάση αυτή λαμβάνει υπόψη τις διαμαρτυρίες των αγροτών και στις δύο χώρες, που θεωρούν ότι δεν θα αντέξουν στον αθέμιτο ανταγωνισμό από τους συναδέλφους τους στη Νότια Αμερική. Ενστάσεις έχουν εκφράσει και άλλες χώρες, χωρίς να πάρουν σαφή θέση, όπως για παράδειγμα η Αυστρία, ενώ στους υποστηρικτές της συμφωνίας συγκαταλέγεται η Γερμανία που πιέζει.
Ασαφής παραμένει η θέση της Ιταλίας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Μισέλ Μπαρνιέ θα ταξιδέψει την ερχόμενη εβδομάδα στη Ρώμη -το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό μετά την ανάληψη των καθηκόντων του- με το συγκεκριμένο θέμα να κυριαρχεί στην ατζέντα του. Αν καταφέρει να πείσει τους Ιταλούς να στρατευτούν μαζί του, τότε μπορεί το σήριαλ των αναβολών να συνεχιστεί. Ένας ιδιόμορφος ευρωπαϊκός προστατευτισμός, ως απάντηση σε εθνικά συμφέροντα;
Συμμαχίες με εθνικά κριτήρια
Τα «μέτωπα» που δημιουργούνται λοιπόν στην ΕΕ δεν είναι και τόσο συμπαγή. Πράγματι ξεπερνούν συχνά ιδεολογικές διαφορές, ειδικά όταν εθνικά συμφέροντα μπαίνουν πάνω από ιδεολογικούς προσανατολισμούς. Δεν είναι για παράδειγμα όλη η ομάδα Renew στη γραμμή Μακρόν για το θέμα, ούτε όλο το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα βρίσκεται σε γραμμή Τουσκ.
Διαβάστε περισσότερα στην DW