Στους χειρισμούς του υπουργού Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ αναφέρεται η Süddeutsche Zeitung και επισημαίνει: «Ο πρόεδρος του FDP προκάλεσε το τέλος μίας συγκυβέρνησης, που είχε ξεκινήσει με τόσες ελπίδες.
Στο τελεσιγραφικό του αίτημα για ‘στροφή στην οικονομία’ δεν θα μπορούσαν να συναινέσουν οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) και οι Πράσινοι. Το ήξερε αυτό ο Λίντνερ. Ο εκβιασμός του θα οδηγούσε σε διάλυση της κυβέρνησης, εκτός αν υποχωρούσε. Μπορεί βέβαια να έχει δίκιο σε πολλά σημεία της ανάλυσής του. Αλλά όταν ένας υπουργός Οικονομικών συνδιαμορφώνει την οικονομική πολιτική μίας κυβέρνησης επί τρία χρόνια και ξαφνικά απαιτεί στροφή 180 μοιρών, είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι έχει και άλλα κίνητρα. Φυσικά δεν είναι ο μόνος υπαίτιος για το τέλος του κυβερνητικού συνασπισμού. Όλοι έχουν κάνει λάθη».
Η εφημερίδα του Μονάχου εστιάζει όμως και στις ευρύτερες επιπτώσεις της κυβερνητικής κρίσης στη Γερμανία: «Στην πιο δύσκολη και πιο ασταθή συγκυρία της διεθνούς πολιτικής μετά την κρίση της Κούβας, το 1962, η τρίτη σε μέγεθος οικονομία του κόσμου δεν διαθέτει σταθερή κυβέρνηση. Αυτό είναι επικίνδυνο, όχι μόνο για τη Γερμανία, αλλά και για την Ευρώπη. Από την άλλη πλευρά, αυτή η κυβέρνηση ήταν (ούτως ή άλλως) ανίκανη να αναλάβει δράση, εδώ και μήνες…».
«Βρώμικο διαζύγιο» είναι ο χαρακτηριστικός τίτλος της Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) για την αποπομπή του φιλελεύθερου υπουργού Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ από τον σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο Όλαφ Σολτς. Η εφημερίδα της Φρανκφούρτης παρατηρεί ότι «κάποιοι εξεπλάγησαν από το πόσα άπλυτα έβγαλε στη φόρα ο οργισμένος καγκελάριος Σολτς το βράδυ της Τετάρτης, ενώπιον όλων. Ασφαλώς, το ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον επικεφαλής του FDP Λίντνερ και η απάντηση του τελευταίου πιστοποιούν αυτό που ήταν ήδη γνωστό: ότι έχει κλονιστεί βαθιά, σε πολιτικό αλλά και προσωπικό επίπεδο, ένας συνασπισμός στον οποίο δύο αριστερά κόμματα κυριαρχούν και το FDP από την αρχή δεν ταίριαζε. (…) Για μεγάλο διάστημα τα κόμματα της συγκυβέρνησης γεφύρωναν τις διαφορές τους με χρήματα, ακόμη και με χρήματα που δεν υπήρχαν στα κρατικά ταμεία. Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο έβαλε τέλος στην ειρήνευση του κυβερνητικού συνασπισμού επί πιστώσει».
Λιτότητα λόγω εξοπλισμών
Κριτική στους χειρισμούς Λίντνερ και από την οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt, η οποία υπενθυμίζει ότι το συνταγματικά κατοχυρωμένο ‘φρένο του χρέους’ θα μπορούσε να ανασταλεί, εάν υπάρχει η απαραίτητη πολιτική βούληση: «Το ότι η Γερμανία έχει την πολυτέλεια να βιώνει μία κυβερνητική κρίση εν μέσω γεωπολιτικής έντασης, οφείλεται κυρίως στην εμμονή στο ‘φρένο του χρέους’, στην άρνηση του υπουργού Οικονομικών να προσφύγει σε νέο δανεισμό. Το κράτος αποποιείται επιλογές, τις οποίες επειγόντως χρειάζεται. Η Ρωσία προελαύνει στην Ουκρανία. Ο μελλοντικός πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ θέτει υπό αμφισβήτηση τη ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής του ΝΑΤΟ. Στο μέλλον η Γερμανία θα πρέπει να επενδύει για την άμυνά της όχι το 2, αλλά μάλλον το 3 ή 4% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος της. Καμία κυβέρνηση, ούτε και μία κυβέρνηση υπό την ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών, δεν θα άντεχε να χρηματοδοτήσει εξοπλισμούς μέσω περικοπών στο κοινωνικό κράτος».
«Μέχρι την τελευταία στιγμή η παρεούλα του πρώην υπουργού Οικονομικών και επικεφαλής των Φιλελευθέρων, Κρίστιαν Λίντνερ, εμπόδιζε την αναστολή του χρεόφρενου από τη Βουλή» σημειώνει η αριστερή Tageszeitung (taz). «Μία τέτοια κίνηση θα επέτρεπε στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση να λάβει περισσότερα δάνεια για τη βοήθεια προς την Ουκρανία, αξιοποιώντας έτσι πλεονάζοντα φορολογικά έσοδα για την ανάπτυξη της οικονομίας. Αυτό ζητούν και πολλοί οικονομολόγοι, μία επαγγελματική ομάδα την οποία ο Λίντνερ κατά τα άλλα ευχαρίστως επικαλείται».
Διαβάστε περισσότερα στην Deutsche Welle