Όταν η Αλίς Βάιντελ άκουσε για την πρωτοβουλία του Βίκτορ Όρμπαν να δημιουργήσει τους «Πατριώτες για την Ευρώπη» για να συνενώσει τους ομοϊδεάτες του στο Ευρωκοινοβούλιο, χαρακτήρισε την πρωτοβουλία πολύ ενδιαφέρουσα.
Προφανώς και θα ήθελε να ανήκει και το δικό της κόμμα, η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), στο τρίτο σε δύναμη πολιτικό γκρουπ του Ευρωκοινοβουλίου. Ο λόγος που προτίμησε να φανεί επιφυλακτική είχε να κάνει με τη συμπεριφορά της απέναντι πλευράς προς το κόμμα της, και όχι με τη δική της επιθυμία.
Η AfD είχε ήδη αποκλειστεί από την ομάδα «Ταυτότητα και Δημοκρατία» (ID), που ουσιαστικά ήταν ο πρόγονος των «Πατριωτών», με πρωτοβουλία της Μαρίν Λεπέν, που ήθελε προεκλογικά να αποτινάξει από πάνω της τη ρετσινιά της φιλοναζίστριας.
Κλειστές πόρτες
Οι πόρτες των «Πατριωτών» έμειναν τελικά και μετά τις εκλογές κλειστές για το κόμμα της γερμανικής ακροδεξιάς, που δεν είχε καμιά τύχη να το δεχτούν οι άλλοι ακραίοι «Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές», εκεί που τον πρώτο λόγο έχει η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, των «Ιταλών Αδελφών». Ακόμα και η προσπάθεια του δεύτερου συμπροέδρου της Εναλλακτικής, Τίνο Κρουπάλα, να καλοπιάσει τον Βίκτορ Όρμπαν, ανεβάζοντας σέλφι μαζί του από τα γήπεδα του EURO της Γερμανίας, δεν μπόρεσε να κάμψει τις αντιρρήσεις για ένα κόμμα που έχει να αντιμετωπίσει στα γερμανικά δικαστήρια συγκεκριμένες κατηγορίες για φιλοναζιστικές απόψεις.
Διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου στην Deutsche Welle