(upd 18:20)
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία με τη συμμετοχή, στις 17.00 το απόγευμα (18.00 ώρα Ελλάδας), να ανέρχεται στο 63,23% σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε το υπουργείο Εσωτερικών.
Στις προηγούμενες εκλογές, το 2017, την ίδια ώρα η συμμετοχή ανερχόταν στο 65,30%. Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν την τάση που προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις, ότι δηλαδή φέτος η προσέλευση των ψηφοφόρων θα είναι μικρότερη.
Το μεσημέρι της Κυριακής, το ποσοστό συμμετοχής ανερχόταν ανέρχεται στο ποσοστό του 26,41%, σημειώνοντας αύξηση σχεδόν κατά μία μονάδα σε σχέση με τον πρώτο γύρο, αλλά χαμηλότερη από τον δεύτερο γύρο του 2017 (28,23%).
Το επιτελείο του Εμανουέλ Μακρόν ετοιμάζει ήδη το σκηνικό για την ομιλία του, το βράδυ της Κυριακής, όπου από το Champ-de-Mars θα γιορτάσει είτε την επανεκλογή του, σπάζοντας μια κατάρα 20 ετών, καθώς ουδείς άλλος πρόεδρος έχει επενακελεγεί μετά το 2002 και τον Ζακ Σιράκ, είτε θα ανακοινώσει, στο σενάριο που προς το παρόν φαίνεται ελάχιστα πιθανό, την ήττα του.
Την ίδια στιγμή, ακόμα κι αν η κυρία Λε Πεν δεν είναι σε καμία περίπτωση το φαβορί, καθώς όπως φαίνεται από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις υπολείπεται ακόμα και δέκα μονάδων του Εμανουέλ Μακρόν έχει προετοιμάσει μια φαντασμαγορική φιέστα σε περίπτωση που καταφέρει να τερματίσει πρώτη στην κούρσα των εκλογών.
Σύμφωνα με το σχέδιο 13 λεωφορεία που χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας θα “παρελάσουν” από το Bois de Boulogne, και θα κάνουν στάσεις σε συμβολικές τοποθεσίες των Παρισίων, όπως η Αψίδα του Θριάμβου, η Place de la Concorde αλλά και η Place de la Bastille και η Place de la République.
Ωστόσο ακόμα και εάν ο Εμανουέλ Μακρόν καταφέρει να νικήσει για μια ακόμα φορά την Μαρίν Λε Πεν, η πολιτική κατάσταση στη Γαλλία θα παραμείνει αβέβαιη, τουλάχιστον μέχρι τις βουλευτικές εκλογές που θα λάβουν χώρα στις 12 και 19 Ιουνίου. Και όπως λέγεται ήδη στο Παρίσι, εάν πολιτικοί και δημοσιογράφοι “αγάπησαν” το ντέρμπι των προεδρικών εκλογών, τότε θα «λατρέψουν» αυτό των βουλευτικών.
Γιατί είναι τόσο σημαντικές οι βουλευτικές εκλογές;
Το βασικό ερώτημα είναι εάν ο προεδρος (ή η προεδρος) της Γαλλίας θα καταφέρει να λάβει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση. Η Αριστερά ευελπιστεί να καταφέρει να εκλέξει τους περισσότερους εκπροσώπους της νομοθετικής εξουσίας και το σενάριο της “συμβίωσης” ανάμεσα σε έναν πρόεδρο ενός κόμματος και έναν πρωθυπουργό ενός άλλου, επανέρχεται.
Οι βουλευτικές εκλογές θα διεξαχθούν σε δύο γύρους την Κυριακή 12 και την Κυριακή 19 Ιουνίου. Οι Γάλλοι πολίτες θα επιλέξουν 577 βουλευτές.Από το 2002 και την καθιέρωση της πενταετούς θητείας,μετά το δημοψήφισμα του Ζακ Σιράκ, οι βουλευτικές εκλογές πραγματοποιούνται κάθε πέντε χρόνια, στον απόηχο των προεδρικών εκλογών. Επιτρέπουν, ή όχι, στον νέο αρχηγό του κράτους να κερδίσει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση. Αυτή η πλειοψηφία είναι απαραίτητη για να εφαρμόσει την πολιτική του και να αποφύγει μια περίοδο “συμβίωσης”.
Η βασική αποστολή των μελών της Εθνοσυνέλευσης (περισσότερο από αυτών της άνω βουλής, ήτοι της Γερουσίας) είναι να ψηφίζει ή να καταψηφίζει τους νόμους που προτείνει η κυβέρνηση, ενώ τα μέλη της εθνοσυνέλευσης έχουν επίσης το δικαίωμα να προτείνουν νομοσχέδια. Παράλληλα τα μέλη της Εθνοσυνέλευσης έχουν το δικαίωμα να καταθέσουν πρόταση μομφής κατά τη εκτελεστικής εξουσίας και εάν αυτή εγκριθει με απόλυτη πλειοψηφία, τότε η κυβέρνηση οδηγείται σε παραίτηση. Κάτι τέτοιο έχει συμβεί μόλις μία φορά στην 5η Γαλλική Δημοκρατία, και συγκεκριμένα το το 1962, όταν η κυβέρνηση του Ζωρζ Πομπιντού αναγκάστηκε να παραιτηθεί.
Για να καταφέρει μια πολιτική παράταξη και εν προκειμένω αυτή του προέδρου της χώρας, να ελέγχει την Εθνοσυνέλευση, χρειάζεται τουλάχιστον 289 βουλευτές. Εάν κανένα κόμμα δεν συγκεντρώσει αυτόν τον αριθμό, τότε θα υπάρξει η λεγόμενη “συγκατοίκηση”. Η τελευταία συγκατοίκηση χρονολογείται από το 1997. Ο σοσιαλιστής Λιονέλ Ζοσπέν έγινε πρωθυπουργός του Ζακ Σιράκ, ενώ πριν από αυτό το γεγονός, η Γαλλία γνώρισε δύο ακόμα περιόδους “συμβίωσης”. Μεταξύ του 1986 και του 1988, όταν ο Ζακ Σιράκ ήταν πρωθυπουργός του Φρανσουά Μιτεράν και από το 1993 έως το 1995 όταν ο Εντουάρ Μπαλαντίρ ήταν πρωθυπουργός της χώρας, ενώ ο Φρανσουά Μιτεράν Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Εκτός από την άσκηση της νομοθετικής εξουσίας και του ελέγχου της εκτελεστικής, το διακύβευμα των βουλευτικών εκλογών, είναι επίσης οικονομικό. Ακόμη και αν αποτύχουν να εκλέξουν τους υποψηφίους τους, τα πολιτικά κόμματα μπορούν να αναμένουν ότι θα λάβουν δημόσια χρηματοδότηση.
Έτσι, εάν συγκεντρώσουν τουλάχιστον 1% των ψήφων σε τουλάχιστον 50 εκλογικές περιφέρειες, τα κόμματα λαμβάνουν 1,42 ευρώ ανά ψήφο και ανά έτος.
Διαβάστε ακόμα:
Νίκος Λυκιαρδόπουλος: O εφοπλιστής που επένδυσε στις ιχθυοκαλλιέργειες
H Ferrari ψάχνει για συνεργάτες – Τι λέει ο CEO για το μέλλον της θρυλικής εταιρείας