«Ο στόχος μας δεν είναι να δημιουργήσουμε ζωή», δήλωσε η Μαγκνταλένα Ζέρνικα-Γκετς, όταν τα αποτελέσματα της έρευνάς της δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Nature. Κι όμως αυτό που δημιούργησε η βιολόγος βλαστοκυττάρων από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και η ομάδα της είναι πολύ κοντά σε αυτό που θα μπορούσε στο μέλλον να δημιουργήσει έναν άνθρωπο.
«Συνθετικά ανθρώπινα έμβρυα δημιουργήθηκαν σε μια πρωτοποριακή καινοτομία», έγραφε ο Guardian στα μέσα Ιουνίου. Εκείνη την εποχή, η Ζέρνικα-Γκετς είχε μόλις παρουσιάσει την έρευνά της σε ένα συνέδριο στη Βοστώνη.
Ο τίτλος ήταν σαν σήμα εκκίνησης: Λίγο αργότερα, η έρευνα από το Κέιμπριτζ εμφανίστηκε ως preprint -σχεδόν ταυτόχρονα με παρόμοια δεδομένα από μια ανταγωνιστική ερευνητική ομάδα από το Ισραήλ.
Και οι δύο ομάδες είχαν καταφέρει να αναπτύξουν ανθρώπινα βλαστοκύτταρα σε μοντέλα που αντικατοπτρίζουν τα χαρακτηριστικά ενός εμβρύου 14 ημερών. Ποτέ άλλοτε δεν είχε επιτευχθεί κάτι αντίστοιχο στο τρυβλίο Πέτρι.
Ένα ηθικό δίλημμα
Ενώ είμαστε πλέον σε θέση να μεταφέρουμε ανθρώπους στο φεγγάρι ή στον βυθό της θάλασσας, ελάχιστα είναι γνωστά για τις πρώτες στιγμές της ύπαρξής μας, καθώς οι ερευνητές δεν μπορούν να προχωρήσουν περισσότερο χωρίς να θέσουν σε κίνδυνο την αναπτυσσόμενη ζωή. Γι’ αυτό και κάνουν εκτροπές μέσω ζωικών ή εμβρυϊκών μοντέλων.
Τα μοντέλα εμβρύων μπορούν να βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση των πρώιμων απωλειών εγκυμοσύνης, των γενετικών ασθενειών ή των συγγενών οργανικών ελαττωμάτων. Μέσω των ερευνών της η Ζέρνικα-Γκετς λέει ότι θέλει να ανοίξει το μαύρο κουτί της πρώιμης ανθρώπινης ανάπτυξης.
Για πολλούς, ωστόσο, ακούγεται περισσότερο σαν να έχει μόλις ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για τη δημιουργία ενός Φρανκενστάιν.
Διαβάστε τη συνέχεια στην DW