Μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση παραγωγής σαπουνιού, η οποία ιδρύθηκε λίγο μετά από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα, το 1947, και κατάφερε να εξελιχθεί -μετά από δεκαετίες- σε έναν κορυφαίο όμιλο με δραστηριότητες σε διάφορους κλάδους, έκανε τη διαφορά στον διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ για την πώληση του ακινήτου, που βρίσκεται στον πρώην εργοταξιακό χώρο του έργου ζεύξης Ρίο-Αντίρριο.
Η Παύλος Ν. Πέττας ΑΒΕΕ είναι αυτή που αναδείχθηκε πρώτος επιλέξιμος επενδυτής μετά την αποσφράγιση 5 οικονομικών προσφορών.
Το αντάλλαγμα των 2,885 εκατ. ευρώ θεωρείται υπερδιπλάσιο του αντίστοιχου, το οποίο είχε προσφερθεί στην προηγούμενη διαγωνιστική διαδικασία για την έκταση των περίπου 165 στρεμμάτων και όσα περιλαμβάνει.
Το σχέδιο για την αξιοποίηση του; Από τον διαγωνισμό δεν τέθηκε κάποιος περιορισμός ως προς τις χρήσεις του ακινήτου, όπως τουλάχιστον είχε γνωστοποιηθεί. Ίσως όμως συμβεί κάτι τέτοιο λόγω των χαρακτηριστικών του.
Δηλαδή, στο μεγαλύτερο μέρος του, φέρεται να διέπεται από τις εκτός σχεδίου πόλεως – οικισμού, ΓΠΣ και ΣΧΟΟΑΠ διατάξεις, με εξαίρεση ένα υποτμήμα του ακινήτου εμβαδού 7.400 τ.μ. περίπου, που βρίσκεται εντός ορίων του οικισμού του Αντιρρίου και μόνο αυτό αφορούν πολεοδομικές διατάξεις που ισχύουν για τον οικισμό.
Αν επιβεβαιωθούν τα παραπάνω, η επιλογή μιας τουριστικής επένδυσης θα δυσκόλευε, όπως λέγεται, αν και η τοπική κοινωνία του Αντιρρίου και του Δήμου Ναυπακτίας δεν θα έλεγε «όχι». Από την άλλη, έχει αναφερθεί ότι η θέση του οικοπέδου θα ταίριαζε περισσότερο σε επενδύσεις στον τομέα των logistics.
Οι αποφάσεις της Παύλος Ν. Πέττας ΑΒΕΕ, μιας από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες της Δυτικής Ελλάδας με έδρα την ΒΙΠΕ Πατρών, που έχει δραστηριοποιηθεί, μεταξύ άλλων, σε αυτό το μεγάλο «ταξίδι» της στον χρόνο στα βιοκαύσιμα, τον κλάδο των ελαίων και των πρώτων υλών, τη σαπωνοποιία, την παραγωγή φρούτων και οπωροκηπευτικών κ.ά., προφανώς θα αποκαλυφθούν όταν θα ολοκληρωθούν οι διαδικασίες.
Η «αφετηρία», το σήμερα, το αύριο
Το ημερολόγιο γυρίζει πολλά χρόνια πίσω. Αν το έτος ίδρυσης της, το 1947, υπήρξε η επιχειρηματική «αφετηρία» μιας άλλης εποχής για την Παύλος Ν. Πέττας ΑΒΕΕ, ο πρώτος μεγάλος σταθμός της πορείας της ήρθε μια 35ετία αργότερα, το 1982. Την εποχή της ανοικοδόμησης στην Ελλάδα, ο άνθρωπος που τη δημιούργησε, ο Παύλος Πέττας, τη μετέτρεψε σε Ανώνυμη Εταιρεία και άρχισε να διευρύνει την γκάμα των δραστηριοτήτων της.
Όπως σημειώνει στο μήνυμά του ο σημερινός πρόεδρος της, Νίκος Πέττας, αφού η επιχείρηση πέρασε στον έλεγχο της δεύτερης γενιάς (σ.σ. εδώ και 3-4 δεκαετίες), των δύο γιων και της κόρης του ιδρυτή της, παρουσίασε ραγδαία πρόοδο κάτω από τις φρέσκιες ιδέες και τη δύναμη της, σε δύο μεγάλους κλάδους: Την παραγωγή φυτικών λιπαρών για τη βιομηχανία τροφίμων και τις πρώτες ύλες για την αγορά αρτοποιίας. (Διαθέτει μάλιστα καταχωρημένες με δύο εμπορικές ονομασίες, FAMA και FAMA Premium Line, για λίπη και μαργαρίνες).
Η εταιρεία παράγει πλέον εξειδικευμένα προϊόντα που προσαρμόζονται στις ανάγκες των πελατών στις δύο πλήρως αυτόματες εγκαταστάσεις στην επαρχία Αχαΐας, ενώ το ισχυρό τμήμα R&D της δίνει λύσεις, προσαρμοσμένες στις νέες απαιτήσεις της βιομηχανίας τροφίμων, στην οποία απευθύνεται κυρίως η Παύλος Ν. Πέττας (ειδικά εκείνες που παράγουν κρουασάν, μπισκότα, παγωτά, είδη ζαχαροπλαστικής, γαλακτοκομικά, αρτοσκευάσματα και σνακ, κρέμες κτλ), όσο και του κλάδου της εστίασης.
Διαθέτει περισσότερα από 80.000 τ.μ. ιδιόκτητων εγκαταστάσεων στην Ελλάδα και άλλα 110.000 τ. μ. στη Βουλγαρία, όπου λειτουργεί εργοστάσιο, περίπου 120 εργαζόμενους υψηλής μόρφωσης και κατάρτισης, πλήρως αυτόματο και ηλεκτρονικό εξοπλισμό, τρία κέντρα διανομής σε όλη την Ελλάδα και στο ενεργητικό της καταγράφεται σημαντικός όγκος εξαγωγών προς την Ε.Ε., τις χώρες της Μεσογείου και της Ανατολικής Ευρώπης, τα Βαλκάνια, καθώς επίσης και στη Βόρεια Αφρική, στην Ασία, τον Αραβικό κόσμο και τη Βόρεια Αμερική.
Επιπλέον, έχει επενδύσει από το 2003 στην παραγωγή Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και βρέθηκε τα προηγούμενα χρόνια στη διαδικασία κατασκευής 6 μονάδων που χρησιμοποιούν βιομάζα και βιοαέριο συνολικής ισχύος 20 MW.
Η μονάδα παραγωγής βιοντίζελ ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 2006 με βοήθεια και από κονδύλια της Ε.Ε., μια κίνηση που χαρακτηρίσθηκε «ματ» και από το 2009 η εταιρεία πέρασε στη βιομάζα και τη βιοενέργεια μέσω θυγατρικών. «Έχοντας μεγάλα σχέδια για την περαιτέρω επέκταση της, η εταιρεία είναι σίγουρα σε θέση να προσβλέπει σε ένα λαμπρό μέλλον», σύμφωνα με τον επικεφαλής της, Νίκο Πέττα.
Κόντρα στις κρίσεις
Η εταιρεία της οικογένειας Πέττα πιστώνεται ότι πήγε κόντρα στις κρίσεις και συνέβαλε στην ανατροπή της εικόνας παρακμής που είχε δημιουργηθεί κάποτε για την πόλη της Πάτρας -κυρίως κατά τη δεκαετία του ‘80- όπως βέβαια συνέβη και με άλλες σημαντικές επιχειρήσεις και βιομηχανίες της περιοχής.
Δεν ήταν δε τυχαίο ότι ακόμα και στη «δίνη» της μακράς οικονομικής ύφεσης για την Ελλάδα, επιτύγχανε τζίρους 123 εκατ. ευρώ και κέρδη άνω των 10 εκατ. ευρώ (το 2015), χωρίς να υπαναχωρεί από τον τοπικό χαρακτήρα της και μέσα από διαρκείς επενδύσεις της. Η πορεία της, δίχως υπερβολή, θεωρήθηκε συνυφασμένη με τη διαδρομή της βιομηχανίας της Αχαΐας.
Στα χρόνια του εμφυλίου, ο Παύλος Πέττας, ένας οραματιστής επιχειρηματίας και έμπορος, αποφάσισε να δημιουργήσει μια μικρή επιχείρηση παραγωγής σαπουνιού, ενός προϊόντος απαραίτητου για τη δοκιμαζόμενη ελληνική οικογένεια, που είχε λείψει στα χρόνια της γερμανικής και ιταλικής κατοχής.
«Χτίζοντας» ως προμηθευτής συνεργασίες σε όλη τη χώρα, έθετε τις βάσεις για όσα τα επακολουθούσαν έως σήμερα, σε ένα χρονικό σημείο κατά το οποίο αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον από την αγορά η νέα της επένδυση, στο ακίνητο του πρώην εργοταξιακού χώρου του έργου ζεύξης Ρίο-Αντίρριου.
Διαβάστε ακόμη
Δωμάτιο με θέα: Η Grand Forest Suite του Grand Forest Metsovo
Πλειστηριασμοί: Πώς η ΓΕΜΚΟ κινδυνεύει να «μείνει» από… ρεύμα