Σε νέες περιπέτειες που περιορίζουν εκ νέου το χρόνο για την έγκαιρη ολοκλήρωση της μεγάλης ηλεκτρικής διασύνδεσης της Κρήτης ύψους άνω του 1 δισ. ευρώ μπαίνει ο ΑΔΜΗΕ.
Αφορμή αυτή την φορά είναι η πρόσφατη απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της Κρήτης, να κόψει το δρόμο στην χωροθέτηση του υποσταθμού του μεγάλου καλωδίου του νησιού στην περιοχή της Δαμάστας στο δήμο Μαλεβιζίου, επιβεβαιώνοντας τους φόβους της εταιρείας αλλά και του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας ότι οι τοπικές αντιδράσεις θα προκαλέσουν εμπόδια στο έργο.
Το αρνητικό κλίμα είχε επιβεβαιωθεί και στην τελευταία συνάντηση που έγινε προ διμήνου μεταξύ του υπουργού Περιβάλλοντος Κωστή Χατζηδάκη, της διοίκησης του ΑΔΜΗΕ, βουλευτών του νομού και του δημάρχου Μαλεβιζίου Μενέλαου Μποκέα.
Από τότε, η κυβέρνηση είχε διαμηνύσει ότι ο υποσταθμός μετατροπής ενέργειας της Μεγάλης Διασύνδεσης δεν θα γίνει στην περιοχή της Κορακιάς που είναι μια ζώνη διαμορφωμένη για οχλούσες δραστηριότητες αλλά στην Δαμάστα, κοντά στο Ηράκλειο, μια περιοχή που οι υποδομές της διασύνδεσης αποτελούν «αιτία πολέμου».
Μάλιστα το ΥΠΕΝ και ο ΑΔΜΗΕ για να κατευνάσουν τα οξυμένα πνεύματα της τοπικής κοινωνίας, είχαν δεχτεί να ικανοποιήσουν μια σειρά από αντισταθμιστικά οφέλη που διεκδικούσε ο δήμος (μειώσεις τιμολογίων ρεύματος για την περιοχή, χρηματοδότηση μελετών και έργων), υποστηρίζοντας ότι η ολοκλήρωση του έργου θα αντικαταστήσει την ρυπογόνα μονάδα των Λινοπεραμάτων.
«Στη θέση αυτού του εργοστασίου θα υπάρχει απλά ένα υπόγειο καλώδιο, το οποίο θα καταλήγει σε ένα σταθμό μετατροπής έξω από τη Δαμάστα, ο οποίος δεν θα είναι ορατός από το χωριό» είχε διαμηνύσει τότε ο κ. Χατζηδάκης.
Είναι ενδεικτικό ότι για την χωροθέτηση της Δαμάστας έχει κρατήσει αποστάσεις και η Περιφέρεια Κρήτης καθώς κατά την συνεδρίαση του περσινού καλοκαιριού που κλήθηκε να γνωμοδοτήσει για την περιβαλλοντική μελέτη είχε δώσει καταρχήν πράσινο φως όμως είχε ζητήσει να εξαντληθούν όλες οι δυνατότητες ώστε ο υποσταθμός να εγκατασταθεί στην Κορακιά.
Η απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της προηγούμενης Πέμπτης, ουσιαστικά έβαλε ταφόπλακα στην Δαμάστα αφού υιοθετεί το αρνητικό ψήφισμα του δήμου Μαλεβιζίου που αντιτίθεται στο έργο.
Αν και η απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου είναι γνωμοδοτικού χαρακτήρα, ωστόσο η δυσκολία για την κυβέρνηση είναι ότι θα πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα στην σπουδαιότητα του έργου αλλά και στις κοινωνικές αντιδράσεις που προκαλεί.
Οι καθυστερήσεις πλέον είναι ορατές στην πρόοδο της Μεγάλης Διασύνδεσης, καθώς είναι αδύνατο να προχωρήσει χωρίς περιβαλλοντική μελέτη. Αρμόδιες πηγές εκτιμούν ότι θα πρέπει να γίνει ανασχεδιασμός του έργου, με προέγκριση χωροθέτησης από την Περιφέρεια για να αποφευχθούν νέα προσκόμματα, εξέλιξη όμως που προδιαγράφει νέο κύκλο καθυστερήσεων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο διαγωνισμός για τους υποσταθμούς, βρίσκεται στον αέρα καθώς στην διαδικασία έχουν προσέλθει δύο κοινοπραξίες ( ΤΕΡΝΑ με SIEMENS και ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ με GENERAL ELECTRIC και NARI).
Διαγωνισμός για την Αριάδνη
Στο μεταξύ, διαγωνιστική διαδικασία για την πώληση του 39% της «Αριάδνης Interconnection», της εταιρείας ειδικού σκοπού που έχει αναλάβει την κατασκευή και λειτουργία του μεγάλου καλωδίου της Κρήτης, προτίθεται να ξεκινήσει αρχές του 2020 ο ΑΔΜΗΕ.
Μετά το ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις με το Euroasia Intercοnnector ώστε να κατασκευαστεί ως ενιαίο έργο κοινοτικού ενδιαφέροντος (PCI), η διασύνδεση Αττικής –Κύπρου-Ισραήλ, ο Διαχειριστής μελετά εναλλακτικά σχέδια για την είσοδο ιδιωτών στην μετοχική σύνθεση της εταιρείας ώστε να εξασφαλίσει και την αναγκαία ρευστότητα για την χρηματοδότηση του έργου.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η μεταβίβαση του 39% των μετοχών της εταιρείας, η οποία έχει προβλεφθεί από τον αρχικό σχεδιασμό. Ήδη, μνημόνιο συνεργασίας για την εξαγορά του 20% υπέγραψε τον προηγούμενο μήνα, η κυβέρνηση με την State Grid που είναι ο μέτοχος μειοψηφίας του ΑΔΜΗΕ. Αυτό όμως όπως διαμηνύουν στο ΥΠΕΝ δεν βγάζει εκτός διαγωνιστικής διαδικασίας τους Κινέζους, οι οποίοι θα πρέπει να πλειοδοτήσουν για να εισέλθουν στο μετοχικό κεφάλαιο της Αριάδνης. Στον ΑΔΜΗΕ αναζητούν κοινό τόπο με την ΡΑΕ, για τον τρόπο που θα επιτρέψουν σε ένα υφιστάμενο μέτοχο της εταιρείας να διεκδικήσει ποσοστό της Αριάδνης και παράλληλα να μεταβιβάσουν το επιπλέον μερίδιο σε άλλο επενδυτή.