Επιχειρηματικούς γάμους και deals εγκυμονεί η επόμενη μέρα της κρίσης στη χώρα μας. Αν και, διαχρονικά, οι επιχειρηματικές συμμαχίες δεν φαντάζουν ιδιαίτερα οικείες προς την ελληνική επιχειρηματική κουλτούρα, η περίοδος που διανοίγεται από το β’ εξάμηνο του 2021 και μέχρι τις αρχές του 2023 προμηνύεται πως θα εξελιχθεί σε διετία συνεργειών, συμμαχιών και εξαγορών χωρίς προηγούμενο.
Φορολογικά προνόμια, κρατικές επιδοτήσεις, boom δανεισμού από Ελλάδα και εξωτερικό, νέες business με το κράτος και επενδυτικά σχέδια ύψους που μπορεί να ξεπεράσουν και τα 70 δισ. ευρώ σε βάθος εξαετίας (μαζί και με το ΕΣΠΑ), αποτελούν το δέλεαρ -ή τον καταλύτη- για να συνασπιστούν και να οργανωθούν σε νέου τύπου επιχειρηματικά σχήματα. Μαζί με καταθέσεις δισεκατομμυρίων που «λιμνάζουν» στους λογαριασμούς των επιχειρήσεων, για πρώτη φορά μετά από μια 12ετία βαθιάς κρίσης η ελληνική επιχειρηματικότητα βρίσκεται με τόση ρευστότητα «εν αναμονή» επενδύσεων.
Bonus από το κράτος
Με σημείο αναφοράς τα χιλιάδες επί μέρους projects -όπως τα σχεδίασε η Ομάδα υπό τον κ. Θεόδωρο Σκυλακάκη και περιλαμβάνονται στο Ταμείο Ανάκαμψης – τέσσερις παράγοντες αλλάζουν το τοπίο στις επιχειρήσεις:
1) Φορολογικά κίνητρα: το σχέδιο που στέλνει στις Βρυξέλλες σε δέκα μέρες η Αθήνα προβλέπει «σειρά κινήτρων για να ενθαρρυνθούν πολύ μικρές (κυρίως ατομικές), μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να συνεργαστούν ή να αξιοποιήσουν τα εργαλεία των συγχωνεύσεων ή των εξαγορών με στόχο τη δημιουργία αποτελεσματικότερων οικονομικών μεγεθών. Το έργο θα ενισχύσει την παραγωγικότητα και τη διεθνή ανταγωνιστικότητα και θα οδηγήσει σε αύξηση εισοδημάτων και θέσεων εργασίας, στη μείωση της άτυπης οικονομικής δραστηριότητας και στη βελτίωση προϊόντων και υπηρεσιών», όπως τονίζεται σχετικά.
2) Επιλεξιμότητα αναδόχων και «παρτενέρ» του Δημοσίου: μια πλειάδα από συγχρηματοδοτούμενες ιδιωτικές πρωτοβουλίες, θα λαμβάνουν ως κριτήριο επιλογής τις πρακτικές συνεργασίας, συγχωνεύσεων ή και των εξαγορών. Δηλαδή προκειμένου να αναλάβουν μια μεγάλη δουλειά θα έχουν κάθε λόγο να επιδιώξουν συμμαχίες. Η ανάγκη εξασφάλισης των νέων έργων που θα προσφέρονται, υπαγορεύει και εξαγορές. Αλλά με κανόνες που σκοπεύει να επιβάλει η κυβέρνηση μετά το καλοκαίρι, προς αποφυγήν μονοπωλιακών ή ολιγοπωλιακών συνθηκών στην αγορά.
3) «Ενέσεις» ρευστότητας με δάνεια προερχόμενα από τράπεζες ή και ευρωπαϊκούς χρηματοπιστωτικούς θεσμούς (Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης) με έμφαση στην πράσινη και ψηφιακή μετάβαση, στην καινοτομία, στις οικονομίες κλίμακος και τις υψηλότερες εξαγωγές. Τα δάνεια δηλαδή θα κατευθυνθούν κατά προτεραιότητα σε επενδύσεις μέσω συνεργασιών, εξαγορών και συγχωνεύσεων.
4) Επιχειρηματικές ευκολίες και ευελιξία.
Και συγκεκριμένα:
■ Προβλέπεται η εισαγωγή νέας νομικής μορφής για τις αστικές επιχειρηματικές συμπράξεις, ένα πλαίσιο που θα ενθαρρύνει τις ατομικές επιχειρήσεις να συμμετέχουν σε ανώτερης μορφής εταιρεία (περιορισμένη ευθύνη, περισσότερος έλεγχος).
■ Για ΜμΕ και μεγαλύτερες επιχειρήσεις προβλέπεται δέσμη κινήτρων για την προώθηση συνεργατικών σχημάτων, κοινοπραξιών – joint ventures, clusters, δικαιόχρησης – franchising, συνεταιρισμών, ενώσεων κ.λπ.
■ Εμφαση θα δοθεί σε συγκεκριμένους τομείς, όπως logistics, τουρισμός, εξαγωγές, έρευνα και ανάπτυξη. Ωστόσο θεσπίζεται και πλαίσιο κινήτρων για τη συγχώνευση, μετατροπή και εξαγορά μεταξύ των επιχειρήσεων στο σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας.
Το πλαίσιο αυτό μπορεί να δώσει ζωή και διέξοδο και σε δεκάδες «ζόμπι», που δεν πάνε καλά αλλά δεν έχουν κλείσει, έχουν κεφάλαια και είναι βιώσιμες. Το κράτος δεν θα επιδοτεί άμεσα την εξαγορά τους, αλλά θα χρηματοδοτήσει το 30% ή έως και 50% ενός επενδυτικού σχεδίου που θα καταστρώσουν από κοινού με άλλους και θα τους φέρνει κέρδη στα επόμενα χρόνια.
Και οι ίδιες οι τράπεζες όμως θα βγουν σε αναζήτηση επενδυτών, καθώς για πρώτη φορά έχουν τόσο μεγάλη ρευστότητα, παρκαρισμένες καταθέσεις και επιδοτήσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, για να τη διαθέσουν στην αγορά.
Το μέγεθος «μετράει»
Στα βασικά συμπεράσματα της Επιτροπής Πισσαρίδη ξεχωρίζει η επισήμανση για το κρίσιμο μέγεθος των επιχειρήσεων στη χώρα μας. Και τονίζεται ότι:
■ Η Ελλάδα είναι μακράν η χώρα με τους περισσότερους αυταπασχολουμένους. Πάνω από 28% των εργαζομένων δουλεύουν μόνοι τους.
■ Πρώτη είναι η Ελλάδα και στην εξάρτησή της από τις πολύ μικρές επιχειρήσεις: 1 στους 2 εργαζομένους στη χώρα απασχολείται σε επιχειρήσεις με έως 9 άτομα προσωπικό μόλις.
■ Το μικρό μέγεθος των ελληνικών επιχειρήσεων δεν επιτρέπει οικονομίες κλίμακας και τεχνολογίες αιχμής. Ως αποτέλεσμα, η μικρή επιχειρηματικότητα εστιάζεται κυρίως στην παροχή υπηρεσιών για εγχώρια κατανάλωση (καφετέριες κ.λπ.).
■ Το πρόβλημα είναι οξύ γιατί η παραγωγικότητα των μικρών επιχειρήσεων είναι χαμηλή: ενώ στο σύνολο του επιχειρηματικού τομέα (χωρίς τράπεζες και ασφάλειες) παράγονται 21.100 ευρώ ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας ανά εργαζόμενο, στις μικρές επιχειρήσεις παράγονται μόλις 7.900 ευρώ.
■ Ενώ στο σύνολο του επιχειρηματικού τομέα η χώρα βρίσκεται στην 5η χειρότερη θέση σε όρους παραγωγικότητας εργασίας, στις μικρές επιχειρήσεις η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση μέλη της Ε.Ε.
Διαβάστε ακόμη:
Voucher 200 ευρώ: Ερχεται ο β’ κύκλος του προγράμματος – Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
Συντάξεις Μαΐου: Οι ημερομηνίες για κύριες και επικουρικές – Ποιοι πάνε πρώτοι ταμείο (vid)