Οταν πριν από περίπου 25 χρόνια ο Βραζιλιανολιβανέζος Κάρλος Γκον αναλάμβανε την τύχη της ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας Nissan, αυτή είχε χρέη που ξεπερνούσαν τα 20 δισ. δολάρια, έσοδα έφερναν μόλις τρία από τα 46 μοντέλα της και έγραφε συνεχώς ζημίες. Το σχέδιο αναβίωσης «Nissan Revival Plan», που εφάρμοσε ο Γκον, ήθελε διεύρυνση της συμμαχίας με τη Renault -στην οποία αργότερα προστέθηκε η Mitsubishi- και απέδωσε πολύ γρήγορα καρπούς δημιουργώντας έναν κολοσσό. Σήμερα που η Nissan, εγκαταλειμμένη από τη Renault, έχει μόλις μερικούς μήνες ζωής μπροστά της πριν από τη χρεοκοπία, η ιαπωνική κυβέρνηση υιοθετεί την ίδια συνταγή: συγχώνευση με τη Honda.
Η πρακτική των συγχωνεύσεων ή και των εξαγορών μπορεί να μην αρέσει καθόλου στους φαν της αυτοκίνησης και τους φανατικούς κάθε μάρκας, καθώς στερεί μέρος της αυθεντικότητάς της, όμως στις περισσότερες περιπτώσεις αποτελεί σωτήρια λύση για μάρκες που αναπόφευκτα θα χρεοκοπούσαν και θα χάνονταν στη λήθη του χρόνου. Είναι ένα πικρό χάπι που πολύ συχνά αναγκάζονται να πάρουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες οι οποίες θέλουν να επιβιώσουν. Η Nissan και η Honda δεν είναι οι μόνες, δεν είναι οι πρώτες και σίγουρα δεν είναι οι τελευταίες.
H Nissan, άλλωστε, η οποία ξεκίνησε την παγκόσμια πορεία της από την Ελλάδα εξάγοντας εδώ τα πρώτα της αυτοκίνητα στην ευρωπαϊκή αγορά (το πρώτο εκτίθεται στην αντιπροσωπεία της στη λεωφόρο Αθηνών) και κατασκευάζοντας εργοστάσιο με joint venture με την οικογένεια Θεοχαράκη στον Βόλο, που έκλεισε μετά την απαίτηση του Ελληνικού Δημοσίου να πάρει πλειοψηφικό ποσοστό, το έχει… ξαναπάθει και ξανακάνει. Διεσώθη από τη Renault, όταν κινδύνευε να χρεοκοπήσει, αλλά και διέσωσε τη Mitsubishi από την κατάρρευση. Με την ίδια συνταγή.
Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr