Οι μηχανές στο εργοστάσιο της Ξάνθης πήραν και πάλι μπροστά! Εχουν περάσει εννέα χρόνια από τότε που είχε ληφθεί η απόφαση να σιγήσουν, στο πλαίσιο του γενικού συμμαζέματος που αποφάσιζε ο κ. Γιώργος Μυλωνάς στην Alumil, καθώς κορυφωνόταν η κρίση στην ελληνική αγορά αλλά και στα Βαλκάνια. Από τότε όμως όλα δείχνουν να έχουν αλλάξει. Η χώρα έχει προχωρήσει και η ίδια η Alumil έχει μετασχηματιστεί διεκδικώντας ακόμα περισσότερα στις διεθνείς αγορές, εκμεταλλευόμενη την ευκαιρία που της έδωσαν οι πιστώτριες τράπεζες προ ετών με την αναδιάρθρωση των δανείων που είχαν ληφθεί την εποχή των παχιών αγελάδων στη χώρα για επενδύσεις που τελικά έπεσαν στον τοίχο της κρίσης και της κατάρρευσης της οικοδομικής δραστηριότητας.
«Ηταν μια δύσκολη περίοδος για εμάς, φάγαμε πολύ ξύλο», λέει ο κ. Μυλωνάς στο «business stories». Μέσα από κάθε δυσκολία και αναταραχή, όμως, αναδεικνύεται και η ευκαιρία, την οποία ο εξωστρεφής όμιλος επιχειρεί να εκμεταλλευτεί μετασχηματιζόμενος σε μια πολυεθνική ανερχόμενη δύναμη, σε μια εποχή όπου ολόκληρη η βιομηχανία και οι εφοδιαστικές αλυσίδες αλλάζουν υπό την επήρεια των τεχνολογικών εξελίξεων και της πανδημίας.
Κι αυτό, όπως εξηγεί ο κ. Μυλωνάς, είναι ο λόγος που ο νέος μεγάλος επενδυτικός κύκλος που ανοίγει ο όμιλος με τις 32 θυγατρικές, τους 2.600 εργαζομένους με παρουσία σε 62 χώρες και άνω του 80% των πωλήσεων στο εξωτερικό, επικεντρώνεται στον στόχο του λεγόμενου industry 4.0, όπου τα ρομποτικά συστήματα, η διαχείριση των big data και η τεχνητή νοημοσύνη είναι τα βασικά εργαλεία για τη λειτουργία, την ανάπτυξη και εν τέλει τις στρατηγικές αποφάσεις…
«Προετοιμαζόμαστε ακόμα και για το metaverse», λέει ο κ. Μυλωνάς σε μια συζήτηση στον απόηχο της βράβευσής του ως Διεθνώς Αναπτυσσόμενος Επιχειρηματίας στο πλαίσιο του διαγωνισμού της Εrnst & Υoung «Επιχειρηματίας της Χρονιάς». Eνα βραβείο που ήρθε έπειτα από 45 χρόνια πορείας σε έναν χώρο με πολλές προκλήσεις αλλά και τη στιγμή που η Alumil φαίνεται ότι έχει γυρίσει σελίδα. «Αυτή τη στιγμή περίπου 15 άτομα στην ομάδα R&D του ομίλου δουλεύoυν για να προετοιμαστούμε για τη νέα εποχή του εικονικού κόσμου», προσθέτει.
Πώς όμως συνδέονται ο ψηφιακός, εικονικός κόσμος του metaverse με το μέλλον μιας βιομηχανίας αλουμινίου; «Συνεργαζόμαστε με αρχιτεκτονικά γραφεία σε όλο τον κόσμο για τα κτίρια που σχεδιάζουν. Οταν λοιπόν οι αρχιτέκτονες σχεδιάσουν το concept ενός κτιρίου έρχονται σε εμάς προκειμένου να διαπιστώσουν με ποιον τρόπο αυτό που σκέφθηκαν μπορεί να υλοποιηθεί. Μέχρι τώρα εμείς, αντίθετα από τον υπόλοιπο ανταγωνισμό, τους δίναμε μοντέλα φτιαγμένα με ειδικά λογισμικά σε πραγματική προσομείωση. Βλέπουν δηλαδή virtually αυτό που θα είναι στην πραγματικότητα, όχι μια φωτογραφία ή ένα auto cut σχέδιο. Φαίνεται με τα ειδικά προγράμματά μας ο πραγματικός όγκος του υλικού και όλο το κούφωμα. Κι αυτό βοηθά πάρα πολύ τους αρχιτέκτονες στο να βάζουν αυτό που φαντάζονται στην πραγματική μορφή. Βέβαια με τη σημερινή τεχνολογία δεν παύουν να υπάρχουν ακόμη κάποιοι περιορισμοί ως προς αυτό.
Ωστόσο εμείς στο R&D έχουμε την ομάδα των ανθρώπων που προετοιμάζει όλη αυτή τη δουλειά και επικοινωνούν με τα αρχιτεκτονικά γραφεία. Οταν λοιπόν ακούσαμε για το metaverse σκεφτήκαμε ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σε αυτό το knowhow για να χτίσουμε υπηρεσίες εκεί. Και γι’ αυτό ουσιαστικά προετοιμαζόμαστε. Τα virtual προϊόντα που έχουμε να τα βάλουμε σε αυτή την πλατφόρμα, οπότε έχουμε την ομάδα που το κυνηγάει ώστε να είμαστε έτοιμοι όταν αυτή ανοίξει», λέει ο κ. Μυλωνάς.
Αυτό όμως τι σημαίνει, ότι ο καθένας που θέλει να χτίσει το εικονικό του σπίτι να αγοράζει και εικονικά κουφώματα από την Alumil; «Αυτή είναι η απλή εμπορική λογική πίσω από το metaverse. Δηλαδή να αγοράζει κανείς εικονικά προϊόντα χτίζοντας τον εικονικό του κόσμο. Εμείς δεν προσδοκούμε να βγάλουμε λεφτά από αυτή τη διαδικασία, δηλαδή κάποιος που θέλει να αγοράσει ένα ψηφιακό αντίγραφο κουφώματός μας ή οτιδήποτε άλλο. Προσδοκούμε να γίνεται χρήση από τους ίδιους τους αρχιτέκτονες που θα σχεδιάζουν και θα δημιουργούν στο νέο περιβάλλον», λέει ο κ. Μυλωνάς.
Πέραν τούτου βέβαια το μεγάλο στοίχημα για την Alumil είναι άλλο και αφορά την αποτελεσματική διασύνδεση και οργάνωση των παγκόσμιων δραστηριοτήτων της σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται.
«Eίμαστε μια εταιρεία που δραστηριοποιείται σε όλο τον κόσμο σε συνεργασία με διεθνή αρχιτεκτονικά γραφεία και εταιρείες που κάνουν κατασκευές αλουμινίου, όχι απλά κουφώματα, αλλά ντύνουν κτίρια. Για παράδειγμα, μπορεί να αναλάβουμε ένα κτίριο στην Αυστραλία, έργο που θα υλοποιήσει κάποιος πελάτης μας με έδρα την Κορέα, όπως συμβαίνει με μια περίπτωση αυτή τη στιγμή. Ή να αναλάβουμε, π.χ., μια δουλειά στο Λος Αντζελες μέσω ενός πελάτη μας κατασκευαστή με έδρα το Ισραήλ.
Εμείς λοιπόν πρέπει να τροφοδοτήσουμε με προϊόντα. Αυτά που παράγονται στην Ελλάδα προορίζονται κυρίως για τη Δυτ. Ευρώπη. Εχουμε όμως συμφωνίες με τρίτους σε πολλά μέρη ανά τον κόσμο για την παραγωγή φασόν προφίλ αλουμινίου. Αρα γι’ αυτό το κτίριο στην Αυστραλία που έλεγα, για το οποίο κάναμε το engineering στην Ελλάδα και θα εκτελέσει κατασκευαστής από τη Σεούλ, θα χρησιμοποιηθεί προφίλ αλουμινίου που θα κατασκευαστεί στην Κίνα από εργοστάσιο που συνεργάζεται μαζί μας…
Οπως αντιλαμβάνεστε, αυτή η ιστορία έχει από πίσω της μεγάλη πολυπλοκότητα. Ενέχει έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών που πρέπει να διαχειριστούμε με έξυπνο τρόπο. Κοινώς αυτό που λένε πολλοί για την τεχνητή νοημοσύνη και τη χρήση της για το λεγόμενο industry 4.0 εμείς το δουλεύουμε ήδη, το αναπτύσσουμε.
Εδώ και τρία χρόνια συνεργαζόμαστε με μια γιαπωνέζικη εταιρεία που δημιουργεί για εμάς όλο το ΑΙ σύστημα που θα διαχειρίζεται αυτό τον τεράστιο όγκο της πληροφόρησης και θα μας βοηθά να συντονίσουμε όλες τις ενέργειές μας ώστε αφενός να υπάρχει θετικό αποτέλεσμα και αφετέρου να μην μπαίνουν όρια σε αυτά που μπορούμε να εκτελέσουμε ως όμιλος. Αυτό είναι το κρίσιμο στοιχείο. Για να είσαι σε θέση να παράγεις περισσότερο θα πρέπει να είσαι και σε θέση να διαχειρίζεσαι όλη αυτή τη δουλειά. Το να πεις, ωραία, πέρυσι έκανα 310 εκατ. ευρώ τζίρο, στοχεύω τώρα στα 600 εκατ. και απλώς βάζω γραμμές παραγωγής δεν σημαίνει ότι θα το πετύχεις. Πρέπει να έχεις ένα έξυπνο σύστημα διαχείρισης όλου αυτού του πράγματος και σήμερα η Alumil επενδύει σε αυτό, σε ρομποτικά συστήματα και μεγαλύτερους αυτοματισμούς, στην τεχνητή νοημοσύνη, στη διαχείριση των big data…».
Ηδη, όπως λέει ο κ. Μυλωνάς, η βιομηχανία έχει έτοιμο ένα μεγάλο πενταετές επενδυτικό πρόγραμμα πάνω σε αυτές τις κατευθύνσεις το οποίο θέλει να εντάξει στις προβλέψεις του Ταμείου Ανάκαμψης.
«Δεν μιλάμε απλώς για αύξηση παραγωγής, αυτή μπορείς, στην τελική, να την αγοράσεις και από τρίτους, εδώ μιλάμε για την ουσία του πράγματος», λέει ο κ. Μυλωνάς.
Τα εργοστάσια από τα οποία σήμερα προμηθεύεται φασόν προϊόντα είναι διασκορπισμένα ανά τον κόσμο και κυρίως στην Ασία. «Εχουμε συνεργασίες στο Ντουμπάι, στο Αμπου Ντάμπι, στην Ινδία, στην Ταϊλάνδη, στην Ινδονησία, στην Κίνα. Αυτοί παράγουν προφίλ αλουμινίου. Από εκεί και πέρα όλα τα παρελκόμενα ή σοφιστικέ προϊόντα που δεν εμπιστευόμαστε άλλους να τα κατασκευάσουν, τα κάνουμε εδώ στην Ελλάδα και τα στέλνουμε ανά τον κόσμο. Η καρδιά του ομίλου και η κύρια δραστηριότητα είναι εδώ στη Θεσσαλονίκη», λέει.
Αλλαγή στρατηγικής
Αυτό που άλλαξε το παιχνίδι για την Alumil δεν ήταν όμως η αναδιάθρωση των οφειλών ύψους 161 εκατ. ευρώ. Σαφώς και έδωσε «αέρα» στις νέες προσπάθειες που είχαν δρομολογηθεί. «Το σημείο καμπής ήταν η αλλαγή όλης της στρατηγικής μας όταν αντιληφθήκαμε ότι η κρίση στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια, όπου είχαμε σημαντική παρουσία, θα τράβαγε χρονικά», λέει ο κ. Μυλωνάς.
«Στραφήκαμε σε αγορές που θεωρήσαμε ότι είχαν μεγάλες προοπτικές και άρα αλλάξαμε εκ των έσω αφού έπρεπε να προσαρμοστούμε στις επιθυμίες νέων αγορών. Στον δικό μας κλάδο μάλιστα για να εισέλθεις σε μια νέα αγορά και να αναπτυχθείς θέλεις κατά μ.ό. 3-5 χρόνια, διότι μιλάμε για ένα τεχνικό προϊόν, όχι ραφιού… Για να κάνουμε ένα κτίριο πρέπει να πείσουμε για την καταλληλότητα των προϊόντων μας, έπειτα να βρούμε έναν αξιόπιστο κατασκευαστή που όμως θα πρέπει να εκπαιδευτεί πρώτα. Η διαδικασία είναι μεγάλη. Το ξεκινήσαμε, όμως, όταν η περίοδος ήταν δύσκολη για εμάς. Και έπειτα, όταν περίπου το 2016 μπήκαν πλέον τα παιδιά μας στην εταιρεία, η νέα γενιά, προχωρήσαμε και σε αλλαγή του τρόπου λειτουργίας. Πλέον τα αποτελέσματα είναι εμφανή. Και να είστε σίγουροι ότι, ανεξαρτήτως εξελίξεων, όπως σήμερα ο πόλεμος στην Ουκρανία, έχουμε μπροστά μας ανοδική δυναμική. Γιατί έχει γίνει πολλή δουλειά, έχουμε μπει σε τόσες πολλές χώρες, έχουμε δημιουργήσει πλέον τόσους πολλούς συνεργάτες που πραγματικά αισθάνομαι σίγουρος να πω ότι ο όμιλος μόνο μπροστά μπορεί να πηγαίνει πλέον», συνεχίζει.
Για τον όμιλο της Alumil, που πλέον λαμβάνει πάνω από το 80% των εσόδων του από το εξωτερικό, οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης κατέχουν σήμερα τη Νο 1 θέση σε εξαγωγές. «Η Γαλλία, η Βρετανία, η Γερμανία… είναι όλες δυνατές αγορές σε εμάς», λέει ο κ. Μυλωνάς. «Ακολουθεί η Αμερική, όπου συμμετέχουμε σε αρκετά μεγάλα πρότζεκτ, ενώ και η Μέση Ανατολή είναι ένα ταχέως αναπτυσσόμενο και εξόχως κερδοφόρο κομμάτι για εμάς, γι’ αυτό και έχουμε παρουσία σε σχεδόν όλες τις χώρες του Περσικού Κόλπου. Από εκεί και έπειτα δουλεύουμε σε όλες τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, έχοντας ως βάση τη θυγατρική στην Τουρκία. Για εμάς η Τουρκία είναι ένα πολύ μεγάλο hub. Μπορεί η τοπική οικονομία να έχει προβλήματα, ωστόσο η θυγατρική τα πηγαίνει εξαιρετικά επειδή εξυπηρετεί όλες αυτές τις αγορές. Από εκεί και έπειτα πολύ δυναμικά αναπτύσσεται επίσης η Αίγυπτος και συνολικά η Bόρεια Αφρική, ενώ πρέπει να σας πω πως στα τελευταία χρόνια η Alumil έχει γίνει το πιο δυνατό brand στον χώρο των αρχιτεκτονικών συστημάτων για κτίρια στην Ανατολική Αφρική. Απόδειξη το γεγονός ότι συμμετέχουμε σε κάθε σημαντικό κτίριο που κατασκευάζεται από τη Μοζαμβίκη και την Τανζανία, την Κένυα, την Ουγκάντα», τονίζει.
«Ακόμα και στην Ουκρανία, παρά τον πόλεμο, η ζήτηση για προϊόντα αλουμινίου παραμένει ισχυρή», σπεύδει να συμπληρώσει. Παρότι το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων της θυγατρικής που εδρεύει στο Κίεβο φιλοξενείται σήμερα στη Θεσσαλονίκη και ουσιαστικά η εταιρεία δεν λειτουργεί, υπάρχουν διαρκώς αιτήματα από κατασκευαστές να τους δοθούν προφίλ! «Δεν το πίστευα ούτε εγώ! Μα καλά πώς είναι δυνατόν; Κι όμως, είναι κατασκευαστές με συμβόλαια στο εξωτερικό που θέλουν οπωσδήποτε να παραδώσουν. Παρακαλούν να ανοίξουμε τις αποθήκες μας που σήμερα φυλάσσονται και να δουλέψουν. Το κάνουμε, τις ανοίγουμε και τις κλείνουμε…».
Για την ελληνική αγορά, πάλι, τα πράγματα δεν μπορούν να είναι ίδια όπως ήταν πριν από την κρίση. «Αλλαξε η Ελλάδα, άλλαξε και ο κόσμος. Πλέον η προτεραιότητα είναι αλλού», αναφέρει ο ίδιος. Βέβαια σπεύδει να τονίσει ότι επειδή τα νέας γενιάς κουφώματα αλουμινίου συνδέονται άμεσα με την εξοικονόμηση ενέργειας, πάντα θα υπάρχει προοπτική τόσο στην Ελλάδα όσο και σε ολόκληρη την Ευρώπη, όπου και τρέχουν διαρκώς προγράμματα ανάλογα με το «Εξοικονομώ»
Σαράντα πέντε χρόνια στη δουλειά
Παρά τα 45 χρόνια στη δουλειά και την είσοδο της νέας γενιάς, του γιου του και των ανιψιών του, σε θέσεις-κλειδιά στον όμιλο, ο κ. Μυλωνάς δεν λέει να ξεκουραστεί… «Μπα, τώρα είναι που πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο, να βοηθήσουμε τα παιδιά», λέει ο ίδιος και γελά.
Στον επαγγελματικό στίβο μπήκε από πολύ μικρή ηλικία. Ηταν μόλις 16 ετών, μαθητής στο Γυμνάσιο ακόμη, όταν επέλεξε να ασχοληθεί με την οικογενειακή επιχείρηση, τη Βιομηχανία Αλουμινίου Βορείου Ελλάδος (ΒΑΛΒΕ) που ίδρυσαν το 1976 ο έως τότε εργολάβος πατέρας του, ο αδελφός του πατέρα του και ο νονός του. «Από τα 24 μου δουλεύω κανονικά. Αλλά νωρίτερα, από μαθητής κιόλας, βοηθούσα σημαντικά. Ξέρετε, ο πατέρας μου όταν ξεκίνησε να στήνει το εργοστάσιο στην Ξάνθη δεν ήξερε ξένες γλώσσες. Οπότε είχα αναλάβει, μαθητής ακόμη, να κάνω τις διαπραγματεύσεις για τα μηχανήματα από το εξωτερικό και γενικά ό,τι χρειαζόταν για να ξεκινήσει η δουλειά…», λέει ενθυμούμενος εκείνη την πρώτη περίοδο. «Αργότερα, φοιτητής ακόμα, θυμάμαι που έπαιρνα τη βαλίτσα και έτρεχα αντιπρόσωπος στη Σαουδική Αραβία και την Υεμένη για να πουλήσω αλουμίνια», προσθέτει.
Οπότε από νεαρή ηλικία ο ίδιος είχε καταλάβει πως μόνο με την εξωστρέφεια μπορεί να γίνει κάτι πολύ μεγάλο. Φρόντισε, δε, με ένα μεταπτυχιακό στο LSE να δημιουργήσει βάσεις γι’ αυτό. Το 1986 με τον πατέρα του θα αποχωρήσουν από τη ΒΑΛΒΕ. Δύο χρόνια μετά θα δημιουργηθεί η Alumil και τα υπόλοιπα είναι ιστορία…
Μεγάλη πρόκληση αλλά και «πληγή» προσωπική που κουβαλάει μέσα του ήταν η απαγωγή του, το 2008, λίγο προτού η κρίση χτυπήσει την πόρτα της Ελλάδος, από τη συμμορία του Βασίλη Παλαιοκώστα. Δεκατρείς ολόκληρες ημέρες έμεινε όμηρος μέχρι να δοθούν τα λύτρα και τον απελευθερώσουν. Γι’ αυτή την περίοδο έχει πει πως πολλά απ’ αυτά που έγιναν δεν θα τα μοιραστεί ποτέ, και ας βρέθηκαν στη φυλακή οι πρωταγωνιστές της υπόθεσης.
Σε κάθε περίπτωση, ο ίδιος είναι άνθρωπος που πάντα κοιτάει μπροστά. Η συμβουλή του μάλιστα προς τη νέα γενιά; «Να πατάνε γερά τα πόδια τους στη γη αλλά να ονειρεύονται συνεχώς για το μέλλον!».
Διαβάστε ακόμη
ΥΠΟΙΚ: Οι αυξήσεις μισθών ξεκίνησαν για όλους – Τι δείχνουν τα στοιχεία
Και το καλοκαίρι επιδότηση 900 εκατ. ευρώ στην ενέργεια
Ουρανοξύστες, κραγιόν και εσώρουχα: Οι ανορθόδοξοι οικονομικοί δείκτες της οικονομικής ύφεσης