Tα αδέλφια Μιχάλης και Γιάννης Στασινόπουλος του ομίλου ΒΙΟΧΑΛΚΟ χρειάστηκαν περισσότερο από δέκα χρόνια να αποφασίσουν για την επένδυση του θερμού ελάστρου της ElvalHalcor, ύψους 150 εκατ. ευρώ, στην Ελλάδα. Mέσα στους επόμενους έξι μήνες, δε, θα πρέπει να αποφασίσουν πιο γρήγορα για μια επένδυση 300 εκατ. ευρώ, που είναι ζωτικής σημασίας.

Όπως είχε αποκαλύψει ο κ. Μιχάλης Στασινόπουλος, την απόφαση εκείνης της επένδυσης την είχαν κερδίσει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και η κερδοφόρα πορεία της ElvalHalcor. Καθώς η τελευταία, με πωλήσεις άνω των 2 δισ. ευρώ και εξαγωγές άνω του 1,9 δισ. προς ανεπτυγμένες αγορές, προμηθεύει από τα φύλλα αλουμινίου των αυτοκινήτων της αμερικανικής Πυροσβεστικής μέχρι τις γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες, αναδεικνύεται σε μία από τις κορυφαίες τεχνολογικά επιχειρήσεις, σε μια Βόρεια Ευρώπη που εγκαταλείπει τις επενδύσεις σε ανάλογες βιομηχανίες χαλκού και αλουμινίου.

Για να παραμείνει σε αυτό το υψηλό επίπεδο, όμως, η ElvalHalcor χρειάζεται το «οξυγόνο» της, που δεν είναι άλλο από το ενεργειακό κόστος. Οι ελληνικές βιομηχανίες, πλην εξαιρέσεων, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Κομισιόν, παράγουν με κόστος 65 ευρώ/ΜW (μεγαβατώρα) έναντι 43 ευρώ/MW.

Το πρώτο εξάμηνο του 2020, λοιπόν, οι βασικοί μέτοχοι της ΒΙΟΧAΛΚΟ θα εξετάσουν προσεκτικά μια ακόμα κρίσιμη απόφαση, αυτήν της κατασκευής μονάδας ηλεκτροπαραγωγής συνδυασμένου κύκλου φυσικού αερίου ισχύος 566-660 ΜW στη Θίσβη της Βοιωτίας, δίπλα στις εγκαταστάσεις της elpedison. Οι ανάγκες της εταιρείας υπολογίζονται σε 300 ΜW, ωστόσο θα μπορεί να πωλεί το ρεύμα μέσω του δικτύου σε ενεργοβόρους καταναλωτές, όπως τις τσιμεντοβιομηχανίες. Εκ των πραγμάτων, όμως (ακριβή ενέργεια), η είσοδος στην παραγωγή είναι σχεδόν μονόδρομος.

Ο ίδιος ο κ. Στασινόπουλος, εκτελεστικό μέλος της ΒΙΟΧAΛΚΟ, ερωτώμενος σχετικά απάντησε ότι «εξετάζουμε όλα τα σενάρια», ενώ εξέφρασε δυσφορία για το γεγονός ότι η βιομηχανία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το ρεύμα που θα παράγει, αλλά θα πρέπει να το διαθέσει στο pool και να το αγοράσει από εκεί.

H μονάδα ρεύματος της ElvalHalcor αναμένεται να λάβει σύντομα την έγκριση της ΡΑΕ, αλλά η συνέχεια δεν είναι εύκολη υπόθεση, καθώς μόνο για περιβαλλοντολογικές μελέτες χρειάζεται ένας χρόνος προετοιμασίας. Πέραν του χρόνου, όμως, το βάρος μιας απόφασης εκατοντάδων εκατομμυρίων είναι τεράστιο τόσο για τον όμιλο όσο και τους εργαζομένους. Οι μονάδες και οι επενδύσεις ηλεκτροπαραγωγής είναι μετρημένες στα δάχτυλα, ενώ η ελληνική αγορά ενέργειας είναι αρρύθμιστη, εμφανίζοντας διάφορες στρεβλώσεις.

Μια δεκαετία προσπαθειών για την ενέργεια

Από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, η ΒΙΟΧAΛΚΟ ξεκίνησε τις προσπάθειες ενημέρωσης και επικοινωνίας του προβλήματος του ενεργειακού κόστους για βιομηχανίες εντάσεως ενέργειας, όπως η ElvalHalcor, οι τσιμεντοβιομηχανίες κ.ά. Οι άλλοτε ακριβοθώρητοι βιομήχανοι άρχισαν να επικοινωνούν το πρόβλημα αρχικά μέσω της Ενωσης Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας (ΕΒΙΚΕΝ) και αργότερα μέσω της Ελληνικής Παραγωγής. Οι διάφορες κυβερνήσεις δεν ανταποκρίνονται σε όλα όσα ζητά η βιομηχανία, ωστόσο στο τέλος η ΒΙΟΧΑΛΚΟ καταφέρνει να υπογράψει μια σύμβαση με τη ΔΕΗ. Τα επόμενα χρόνια ο όμιλος επιχείρησε να ασχοληθεί και με τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ στον σχετικό διαγωνισμό, αλλά διαπίστωσε ότι το κόστος ήταν ασύμφορο. Η ΒΙΟΧΑΛΚΟ, όμως, όπως και οι υπόλοιπες βιομηχανίες, επιδιώκει τη δημιουργία μιας απελευθερωμένης αγοράς δίχως στρεβλώσεις, όπου θα μπορεί να προχωρεί σε διμερείς συμβάσεις με τους παραγωγούς ρεύματος.

H έμπρακτη στήριξη της μεταποίησης

Οι ιδιοκτήτες του ομίλου ΒΙΟΧΑΛΚΟ γνωρίζουν -ίσως καλύτερα από τον καθένα- ότι η κρίση χρέους της Ελλάδας προκάλεσε κατάρρευση στις κατασκευές και συνεπακόλουθα στον μεταλλουργικό κλάδο εντός της χώρας (κυρίως στον σίδηρο). Μαζί με αυτούς τους κλάδους, όμως, υποφέρει και αυτός της μεταποίησης σε όλη τη χώρα, καθώς, πρώτον, δεν έχει πρόσβαση στη χρηματοδότηση από τις τράπεζες και, δεύτερον, το μερίδιο της μεταποίησης από τη χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ μειώθηκε σχεδόν στο 1/3. Αν λοιπόν δεν στηριχθεί η μεταποίηση -η οποία αποτελεί τη ραχοκοκκαλιά της οικονομίας-, τότε η ανάπτυξη του 2%-3% θα είναι κενό γράμμα αφού τα οφέλη της δεν θα αφορούν τα μεγαλύτερα μέρη του πληθυσμού.

Η ΒΙΟΧΑΛΚΟ μπορεί να είναι από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς της Ελλάδος, ωστόσο οι μέτοχοι της γνωρίζουν ότι η μεταποίηση και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι αυτές που θα κάνουν τη διαφορά αυξάνοντας το ΑΕΠ.
Τα τελευταία χρόνια ο όμιλος ΒΙΟΧΑΛΚΟ στηρίζει την ελληνική μεταποίηση τόσο μέσω της Ελληνικής Παραγωγής όσο και του Ινστιτούτου Οικονομικών & Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ). Η στήριξη, όμως, είναι και έμπρακτη. Ο κ. Στασινόπουλος είναι ένας από τους δύο μεγαλύτερους μετόχους στην εταιρεία CNL Capital, η οποία χρηματοδοτεί μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δεν διαθέτουν πρόσβαση στην τραπεζική χρηματοδότηση.

Η CNL Capital έχει εκδώσει μια σειρά ομολογιακών δανείων και έτσι μια σειρά από επιχειρήσεις βρίσκουν χαμηλότοκο δανεισμό. Σε μελέτη που παρουσίασε την περασμένη εβδομάδα, το ΙΟΒΕ πρότεινε πέντε μέτρα, όπως τις ταχύτερες αποσβέσεις, τη μείωση μη μισθολογικού κόστους, τη μείωση του ενεργειακού κόστους στη βιομηχανία, τη μείωση της φορολογίας επιχειρήσεων και την ενίσχυση της χρηματοδότησης στη μεταποίηση. Ο κ. Στασινόπουλος, που ήταν παρών στην εκδήλωση, έκρινε ότι αν εφαρμόζονταν τα μέτρα η εικόνα της Ελλάδας θα άλλαζε.