Η στροφή της παγκόσμιας οικονομίας προς νέα, έξυπνα και βιώσιμα μοντέλα ανάπτυξης είναι μία διαδικασία που ξεκίνησε πριν το ξέσπασμα της πανδημίας, με βάση τις προϋπάρχουσες περιβαλλοντικές προκλήσεις, τις προκλήσεις από την κλιματική αλλαγή, αλλά και την 4η βιομηχανική επανάσταση. Η πανδημία, όμως, και οι τεράστιες συνέπειες που επέφερε παντού, λειτούργησε ως επιταχυντής δομικών, σαρωτικών θα λέγαμε, αλλαγών σε όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας.
Στις ριζικές, ωστόσο, ανατροπές που έφερε η πανδημία, η οποία ακόμα εξελίσσεται ενεργά, ήλθαν να προστεθούν νέοι, αντίθετοι άνεμοι, που πυροδοτούν δραματικές εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομική, κοινωνική και γεωπολιτική ισορροπία. Η παράνομη και δυστυχώς συνεχιζόμενη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δημιουργεί τεράστιες δυσλειτουργίες στις αλυσίδες εφοδιασμού, οδηγώντας σε σπειροειδή αύξηση των τιμών των εμπορευμάτων, και σε μία ιστορική ενεργειακή κρίση που θέτει την παγκόσμια οικονομία και φυσικά τη συνοχή της κοινωνίας μας σε ένα καθεστώς ισχυρής και γενικευμένης επισφάλειας.
Σε αυτή τη δυστοπική πραγματικότητα, όπως διαμορφώνεται συνολικά, η ανάγκη οικοδόμησης νέων παραγωγικών μοντέλων που στηρίζονται στο τρίπτυχο περιβάλλον, καινοτομία και ανταγωνιστικότητα γίνεται πρωταρχική. Γίνεται επίσης ο πυρήνας κάθε πολιτικής που εγγυάται τη σταθερή οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και την πρόοδο. Και ο ρόλος της βιομηχανίας σε αυτή την προοπτική μπορεί και πρέπει να είναι καταλυτικός, συμβάλλοντας στην ενίσχυση της ανθεκτικότητας και βιωσιμότητας της οικονομίας της ΕΕ, και φυσικά της χώρας μας, αλλά και στην επίτευξη της κοινωνικής ευημερίας.
Με βάση άλλωστε το σκεπτικό αυτό, η ελληνική βιομηχανία, ενεργοποίησε έγκαιρα τα αντανακλαστικά της απέναντι στις πρωτόγνωρες και αλλεπάλληλες κρίσεις και τις ετερόκλητες προκλήσεις. Θέτοντας ως βασικό στόχο να πρωταγωνιστήσει σε αυτή την κρίσιμη, ιστορική συγκυρία, όπου η χώρα καλείται να επιστρατεύσει όλο το δυναμικό της απόθεμα και τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα για να κάμψει τους αναδυόμενους κινδύνους και τα ρίσκα και να αλλάξει σελίδα. Περνώντας σε ένα ελπιδοφόρο και βιώσιμο μέλλον που θα στηρίζεται σε ισχυρές και στέρεες βάσεις, που πρέπει να μπουν σήμερα.
Η Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας, λοιπόν, ανέπτυξε την πρώτη Εθνική Στρατηγική Βιομηχανίας της χώρας, που θα αποτελέσει το βασικό εργαλείο βιομηχανικής πολιτικής για την επόμενη δεκαετία. Υλοποιώντας δράσεις και μεταρρυθμίσεις που θα έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο στην καθημερινότητα της βιομηχανίας, αλλά και εμβληματικά έργα και εθνικές πρωτοβουλίες που θα μετασχηματίσουν το παραγωγικό μοντέλο της Ελλάδας.
Η Εθνική Στρατηγική για την Βιομηχανία ακολουθεί μία δομή τεσσάρων επιπέδων. Πρώτα από όλα, αναλύει τα βασικά οικοσυστήματα της ελληνικής βιομηχανίας εντοπίζοντας αφ’ ενός εκείνα τα οποία έχουν υψηλή προστιθέμενη αξία για την ελληνική οικονομία, όπως η αγροδιατροφή, τα δομικά υλικά, και η υγεία και αφ’ ετέρου εκείνα που έχουν σημαντικές προοπτικές εξέλιξης όπως είναι οι ψηφιακές και πράσινες τεχνολογίες. Στο επίκεντρο τίθενται, επίσης, και οι εξειδικευμένες αγορές που παρουσιάζουν σημαντική δυναμική ανάπτυξης, ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και υψηλή προστιθέμενη αξία, όπως τα τρόφιμα value for money, η ηλεκτροκίνηση, η ρομποτική, αλλά και η αμυντική, και ναυπηγική βιομηχανία.
Η Εθνική Στρατηγική, όμως, πέραν των ειδικών αγορών και κλάδων, εστιάζει και στη βιομηχανική οργάνωση και σε οριζόντια ζητήματα που αφορούν στις βιομηχανικές επιχειρήσεις (μικρομεσαίες ή μη) και τις δομές υποστήριξης και εκπροσώπησης των βιομηχανικών επιχειρήσεων, σκοπεύοντας στην ενδυνάμωση των ΜμΕ και στην ενίσχυση του ρόλου των φορέων στην εξωστρέφεια και τη συνεργασία, αντιστοίχως.
Τέλος, αναλύει και συνδράμει στην βελτίωση όλων των οριζόντιων δομών και υπηρεσιών που συνθέτουν τη βιομηχανία. Από τις δεξιότητες, την κατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού, την καινοτομία και τη δημόσια διοίκηση, έως την εφοδιαστική αλυσίδα, τις υποδομές, το επιχειρηματικό περιβάλλον, το κόστος ενέργειας και φυσικά τα χρηματοδοτικά εργαλεία – την υποστήριξη που η Πολιτεία μπορεί να παράσχει στην ελληνική βιομηχανία.
Μέσα σε αυτό το πολυσύνθετο πλαίσιο, τίθενται 6 + 1 στρατηγικές κατευθύνσεις με 23 προτεραιότητες και προσδιορίζονται συγκεκριμένοι στόχοι.
Οι στόχοι είναι μετρήσιμοι, αποτελούν ορόσημα επιτυχούς υλοποίησης της στρατηγικής και αφορούν στην αύξηση της συνδρομής της βιομηχανίας στο ΑΕΠ έως 13% εντός πενταετίας και σε 15% το 2030 έναντι 10,7% που είναι σήμερα. Μετρήσιμος στόχος είναι και η αύξηση των εξαγωγών βιομηχανικών προϊόντων ως ποσοστό του ΑΕΠ σε 15% εντός πενταετίας, και σε 20% έως το 2030 έναντι του ισχύοντος 9,2%. Στοχεύουμε, επίσης, στην αύξηση του ποσοστού απασχόλησης, καθώς και στη βελτίωση της θέσης της χώρας σε διεθνείς δείκτες.
Η εκπόνηση της Στρατηγικής αποτελεί το απόσταγμα μίας επίμονης και συστηματικής δουλειάς με διϋπουργικό πρόσημο, η οποία συνοδεύεται από Σχέδιο Δράσης, 43 παρεμβάσεων με συνολικό προϋπολογισμό 2,1 δις ευρώ (0.65 των οποίων έχουν ήδη ενταχθεί στο Ταμείο Ανάκαμψης). Εκτιμούμε μάλιστα, ότι τα 2.1 δις ευρώ θα μπορέσουν να κινητοποιήσουν επενδύσεις αντίστοιχης περίπου δυναμικής (υπολογίζονται στα 2.4 δις). Αλλά και πέραν του Σχεδίου Δράσης, οι εθνικές πολιτικές και τα χρηματοδοτικά εργαλεία που διαθέτουμε ως Πολιτεία για τη βιομηχανία θα αγγίξουν τα 3.5 δις συνολικά (Ταμείο Ανάκαμψης, Αναπτυξιακός Νόμος, Νέο ΕΣΠΑ κ.ά.) και που έχουμε την ευτυχή χρονική συγκυρία να είναι όλα πλέον έτοιμα και σε τροχιά υλοποίησης.
Μεταξύ των 43 παρεμβάσεων, αξίζει να σταθούμε στις πιο εμβληματικές, για παράδειγμα την πρωτοβουλία σε εθνικό και διϋπουργικό επίπεδο για την Βιώσιμη Χρηματοδότηση, ήτοι τον σχεδιασμό και την υιοθέτηση κατάλληλων μέσων και εργαλείων πολιτικής για τη διοχέτευση της δημόσιας και ιδιωτικής χρηματοδότησης προς βιώσιμες, φιλικές προς το περιβάλλον, δραστηριότητες.
Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται και στις δεξιότητες και την κατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού, τόσο με την πρόβλεψη για πρόγραμμα ενδοεπιχειρησιακής εκπαίδευσης, όσο και με την ανάπτυξη ειδικού Σχεδίου Δράσης για τις δεξιότητες στην βιομηχανία.
Φυσικά, δεν ξεχνάμε τους νέους της χώρας. Το Σχέδιο Δράσης περιλαμβάνει δράσεις που αφορούν τόσο στην διευκόλυνση της εισόδου των νέων στην αγορά εργασίας της βιομηχανίας, όσο στην εμπλοκή τους στην βιομηχανική πολιτική μέσω της συγκρότησης Εθνικού Συμβουλίου Νέων για τη Βιομηχανία.
Ουσιαστική σημασία δίνεται και στην δίδυμη – πράσινη και ψηφιακή – μετάβαση, με δράσεις όπως αυτή της «Έξυπνης Μεταποίησης», που έχει ήδη ενταχθεί στο Ταμείο Ανάκαμψης και προβλέπει κρατική ενίσχυση ύψους 73 εκατομμυρίων ευρώ για μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ώστε να υποστηριχθούν επενδύσεις στην τεχνητή νοημοσύνη, τις τεχνολογίες έξυπνης μεταποίησης και την ρομποτική, μεταξύ άλλων.
Με αυτά τα δεδομένα, συνεχίζουμε να εργαζόμαστε με σχέδιο, στρατηγική και πάνω από όλα με ρεαλιστικό όραμα, ώστε η ενεργειακή κρίση, η κλιματική αλλαγή, οι γεωπολιτικές αλλαγές να αποτελέσουν το εφαλτήριο μίας μεγάλης ευκαιρίας για την ποιοτική εξέλιξη και αναβάθμιση της ελληνικής βιομηχανίας, και τη μετάβαση σε μία νέα οικονομία, έξυπνη, ανθρωποκεντρική και ανθεκτική. Μία οικονομία, όπου η ελληνική βιομηχανία θα είναι ισχυρός πυλώνας κοινωνικής ανάπτυξης και ευημερίας.
Διαβάστε ακόμη:
H αποτυχημένη πρόβλεψη του πληθωρισμού σε γραφήματα
Νίκος Περατικός: Από εφοπλιστής, επικεφαλής σε κέντρο αποτοξίνωσης στην Αντίγκουα (pics + vid)
Νικόλαος Παπαγεωργίου: Η ζωή και η κληρονομιά ενός εθνικού ευεργέτη (pics)