Η Marathon Oil Corp. αντιπροσώπευε ό, τι ήταν λάθος στην αμερικανική σχιστολιθική βιομηχανία: τεράστιο φορτίο χρέους, πλούσιες αμοιβές για τα ανώτερα στελέχη και φαινομενική προθυμία να ξοδέψουν ό,τι χρειαζόταν για την ενίσχυση της παραγωγής. Η εταιρεία έχασε πολλά χρήματα φτάνοντας σχεδόν στον «πάτο» στα τέλη του περασμένου έτους.
Φέτος, ο Διευθύνων Σύμβουλος Lee Tillman εφάρμοσε μια διαφορετική πολιτική. Έκοψε τη δική του αμοιβή κατά 25%, ξεφορτώθηκε τα εταιρικά αεροσκάφη και με την παραγωγή πετρελαίου κάτω από το 20% μετά την πανδημία, δεσμεύτηκε να αφήσει τον πήχη εκεί. Το αποτέλεσμα ήταν ότι τα οικονομικά μεγέθη διπλασιάστηκαν. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σε άλλες εταιρείες του κλάδου, με τον τομέα να καταγράφει τη δεύτερη καλύτερη επίδοση στον δείκτη S&P 500.
Μετά από χρόνια αστρονομικών απωλειών, η βιομηχανία fracking φαίνεται να ανακάμπτει και είναι έτοιμη για κέρδη της τάξης των 30 δισ. δολ. φέτος, σύμφωνα με το Bloomberg Intelligence. Αν και αυτά είναι απλώς ένα μικρό κομμάτι σε σύγκριση με τα 300 δισεκατομμύρια δολάρια που η Deloitte LLP εκτιμά ότι ο τομέας «έκαψε» κατά την προηγούμενη δεκαετία, σηματοδοτεί τουλάχιστον μια προσωρινή αναβίωση για έναν κλάδο που πριν από ένα χρόνο είχε διαγραφεί σε μεγάλο βαθμό από τους επενδυτές.
Σίγουρα, οι frackers επωφελήθηκαν από το 50% της αύξησης των παγκόσμιων τιμών του πετρελαίου φέτος καθώς η ζήτηση ανεβαίνει ξανά σε μέρη όπου η πανδημία έχει υποχωρήσει. Το ίδιο σημαντικό ήταν η ικανότητα να συγκρατήσουν τη νέα προσφορά, για να αποφύγουν τη γεώτρηση των πιο περιθωριακών φρεατίων. Εξοικονομούν μετρητά αντί να ξοδεύουν χρήματα για να αυξήσουν την παραγωγή με κάθε κόστος.
Είναι μια ανάκαμψη από τις πρώτες μέρες της «επανάστασης του σχιστόλιθου» πριν μια δεκαετία, όταν νέες οριζόντιες τεχνικές διάτρησης και υδραυλικής θραύσης ξεκλείδωσαν τεράστιους ωκεανούς αργού μέσα από τους βράχους που προηγουμένως θεωρούνταν αδιαπέραστοι.
Τότε, με το πετρέλαιο να διαπραγματεύεται πάνω από $100 το βαρέλι και με παγκόσμιες ανησυχίες για ελλείψεις, οι δανειστές και οι επενδυτές αντάμειψαν τις εταιρείες για την υψηλή παραγωγή, με το σκεπτικό ότι τα κέρδη θα έρρεαν αργότερα. Αλλά η βιομηχανία έπεσε θύμα της δικής της επιτυχίας, αντλώντας περισσότερο πετρέλαιο από ό, τι χρειαζόταν.
«Η έκρηξη του σχιστόλιθου γέμισε τον κόσμο και συνέτριψε τις τιμές», δήλωσε ο Dan Pickering, ιδρυτής και διευθυντής χαρτοφυλακίου της Pickering Energy Partners στο Χιούστον. «Δεν πρόκειται να συμβεί αυτό το 2022 και το 2023. Αισιοδοξούμε ότι τα χειρότερα είναι στο παρελθόν».
Το κλειδί για το «Shale 3.0»
Το κλειδί για τον μετασχηματισμό είναι η μικρότερη παραγωγή. Η πρώτη εποχή του Shale από το 2010 έως το 2014 χαρακτηρίστηκε από εκρηκτική ανάπτυξη που τροφοδοτήθηκε από τις τεχνολογικές εξελίξεις και το δεύτερο στάδιο από το 2015 έως το 2020 είδε τις τιμές να πέφτουν αλλά την παραγωγή να αυξάνεται εν μέσω υψηλών δαπανών. Τώρα ,το Shale 3.0, όπως το έχουν ονομάσει ορισμένες επενδυτικές τράπεζες, εστιάζει στις ελεύθερες ταμειακές ροές.
Οι ΗΠΑ αντλούν περίπου 1,9 εκατομμύρια λιγότερα βαρέλια την ημέρα, καθώς ο Covid-19 προκάλεσε πτώση των τιμών πέρυσι, μια μείωση που είναι μεγαλύτερη από τη συνδυασμένη παραγωγή της Νιγηρίας και της Βενεζουέλας. Αυτό είναι κακό για τους καταναλωτές – δημιουργώντας υψηλότερες τιμές στην αντλία – αλλά καλό για τους παραγωγούς του ΟΠΕΚ + καθώς δίνει στον συνασπισμό όπου ηγούνται η Σαουδική Αραβία και η Ρωσία περισσότερο χώρο για ελιγμούς ώστε να επαναφέρουν τη δική τους παραγωγή. Παράλληλα, όμως, θέτει επίσης την αμερικανική σχιστολιθική βιομηχανία σε μια πιο βιώσιμη πορεία, προς όφελος των επενδυτών μετοχών και ομολόγων.
«Από οικονομική άποψη, το shale εισέρχεται σε μια νέα, καλύτερη εποχή, με υψηλότερη κερδοφορία», δήλωσε η Elisabeth Murphy, αναλυτής της ESAI Energy LLC για τη Βόρεια Αμερική.
Για μεγάλο μέρος της τελευταίας δεκαετίας, οι παραγωγοί ξόδεψαν κάθε δολάριο που κέρδισαν και δανείστηκαν επιπλέον για να τρυπήσουν νέα πηγάδια. Οι παραγωγοί συνήθως επανεπενδύουν το 120% έως το 130% των λειτουργικών ταμειακών ροών στη νέα παραγωγή, σύμφωνα με τον αναλυτή Noah Barrett. Τώρα, το ποσοστό αυτό πλησιάζει το 70% ή χαμηλότερα, αφήνοντας πολλά μετρητά για τις πληρωμές των μετόχων.
Η Marathon, για παράδειγμα, αναμένει να δημιουργήσει 1,6 δισ. δολάρια ταμειακών ροών από μόλις 1 δισ. δολάρια κεφαλαιουχικών δαπανών, κάτι που θα της επιτρέψει να αυξήσει το μέρισμα και να μειώσει το χρέος.
Η αισιοδοξία είναι επίσης εμφανής στην αγορά ομολόγων, όπου ένας δείκτης ανεξάρτητων παραγωγών πετρελαίου των ΗΠΑ επέστρεψε 10% φέτος – τρεις φορές το μέσο όρο για εταιρείες υψηλής απόδοσης – καθώς το κόστος δανεισμού μειώθηκε σε επίπεδα ρεκόρ.
Σε εξέλιξη η συγκέντρωση στον κλάδο
Η συγκέντρωση είναι ένας ακόμη παράγοντας που ενισχύει τον κλάδο. Η Devon Energy Corp. συγχωνεύθηκε με την WPX Energy Inc. νωρίτερα φέτος για τη μείωση του κόστους. Η νέα κοινή εταιρεία παράγει 8% λιγότερο πετρέλαιο από ένα χρόνο νωρίτερα και έχει υποσχεθεί να πληρώσει ένα πρόσθετο μεταβλητό μέρισμα. Η Pioneer Natural Resources Co. ολοκλήρωσε δύο deals εξαγορών φέτος και αναφέρει ότι θα μειώσει τους ρυθμούς ανάπτυξης και από τις δύο εξαγορασμένες εταιρείες.
Υπάρχει κίνδυνος η πειθαρχία μεταξύ των παραγωγών να αρχίσει να εξασθενεί εάν οι τιμές του πετρελαίου παραμείνουν πάνω από $70 το βαρέλι, ειδικά για εταιρείες που έχουν χρησιμοποιήσει τους τελευταίους έξι μήνες για να εξοφλήσουν το χρέος τους. Στις τρέχουσες τιμές, τα τρυπάνια μπορεί να είναι σε θέση να δουλέψουν λίγο περισσότερο το 2022 και να εξακολουθούν να ανταμείβουν τους επενδυτές. Η IHS Markit Ltd.εκτιμά ότι η αμερικανική σχιστολιθική βιομηχανία βρίσκεται σε καλό δρόμο για αύξηση των δαπανών από 58 δισ δολάρια το 2021 σε 80 δισ. δολάρια το 2022.
«Τα πρώτα σημάδια δείχνουν ότι η πειθαρχία ισχύει, αλλά πρέπει να το παρακολουθήσουμε πολύ προσεκτικά», δήλωσε ο Jeff Wyll, διαχειριστής κεφαλαίων στο Neuberger Berman (με 400 δισ. δολάρια υπό διαχείριση). “Υπάρχει μια υπερευαισθησία έναντι οποιασδήποτε εταιρείας που επιστρέφει στα παλιά”
Ένα παράδειγμα ήρθε τον Φεβρουάριο, όταν η EOG Resources Inc., ο μεγαλύτερος ανεξάρτητος παραγωγός σχιστολιθικού αερίου και πετρελαίου ανακοίνωσε σχέδια για αύξηση της παραγωγής έως και 12% το 2022. Το «μάθημα» ήταν άμεσο καθώς οι μετοχές υποχώρησαν κατά 8,5% την επόμενη μέρα, ρίχνοντας κατά 3,5 δισ. δολ. την κεφαλαιοποίηση…