Όταν εφευρέθηκε το πλαστικό θεωρήθηκε το θαύμα της βιομηχανίας αφού ήταν οικονομικότερο, ελαφρύτερο και πιο ανθεκτικό από άλλα υλικά. Εντούτοις, το τελευταίο από τα θετικά στοιχεία του, η αντοχή, αποδεικνύεται πλέον τεράστιο πρόβλημα αφού για την αποσύνθεσή του χρειάζονται εκατοντάδες χρόνια. Σε μία προσπάθεια να δοθεί λύση στην πλαστική ρύπανση αναπτύχθηκαν τα βιοπλαστικά, από ανανεώσιμες πηγές βιομάζας όπως φυτικά λίπη, έλαια, απόβλητα τροφίμων, τα οποία μπορούν να διασπαστούν με μεγαλύτερη ευκολία συγκριτικά με τα «παραδοσιακά» πλαστικά.
Ωστόσο, η παραγωγή τους αυξάνεται σημαντικά με ανάλογες συνέπειες για το περιβάλλον. Σύμφωνα με εκτιμήσεις το 2022 η συνολική παγκόσμια παραγωγή ανερχόταν στους 2,2 εκατ. τόνους και προβλέπεται ότι θα συνεχίσει να αυξάνεται από έτος σε έτος, φτάνοντας τους 7,4 εκατ. τόνους έως το 2028. Πολλά από αυτά, δεν έχουν σχεδιαστεί για να διασπώνται στο περιβάλλον, αλλά σε ειδικούς κομποστοποιητές. Επομένως, αν τα βιοπλαστικά αυτά καταλήξουν στη θάλασσα, όπως τόνοι άλλων πλαστικών, θα χρειαστούν μεγάλο χρονικό διάστημα για να αποσυντεθούν. Μάλιστα, σύμφωνα με παλαιότερη μελέτη του Πανεπιστημίου του Πλίμουθ διαπιστώθηκε ότι μία βιοδιασπώμενη τσάντα μπορεί να διατηρηθεί ακόμα και για τρία χρόνια μέσα στη θάλασσα.
Τώρα, από νεότερη έρευνα από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Πίζας, του Ενυδρείου του Λιβόρνο στην Ιταλία και του Σινοϊταλικού Εργαστηρίου ZJOU-ISPRA, προκύπτει για πρώτη φορά ένας νέος σύμμαχος στην αντιμετώπιση της πλαστικής ρύπανσης: Το φυτοπλαγκτόν.
Το μεγαλύτερο μέρος του θαλάσσιου πλαγκτόν αποτελείται από ένα ζωικό συστατικό (ζωοπλαγκτόν) και ένα φυτικό συστατικό (φυτοπλαγκτόν) και μαζί αποτελούν τη βάση της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας.
Όπως αναφέρει το Ανώτατο Ινστιτούτο Προστασίας και Έρευνας Περιβάλλοντος (ISPRA) το μικροβίωμα που σχετίζεται με το πλαγκτόν το οποίο αναπτύσσεται στα εργαστήρια ISPRA, είναι ικανό να… φάει πλαστικά και συγκεκριμένα τον πολυεστέρα Poly (butylene succinate-co-butylene adipate) γνωστό ως PBSA, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα και σε θερμοκρασία περιβάλλοντος.
Αναλυτικότερα, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι αυτοί οι μικροοργανισμοί έχουν ένζυμα που μπορούν να υδρολύσουν τους εστερικούς δεσμούς του PBSA, προκαλώντας διαδικασία αποδόμησης. Έπειτα από 82 ημέρες στους 20 βαθμούς Κελσίου, οι κόκκοι PBSA έδειξαν σημάδια δομικής αλλοίωσης, υποδηλώνοντας ότι το μικροβίωμα του πλαγκτόν μπορεί στην πραγματικότητα να αποδομήσει το υλικό.
Αυτά τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα οδηγούν σε νέες υποθέσεις για τη βιοτεχνολογική χρήση του θαλάσσιου πλαγκτόν, ιδίως στην καταπολέμηση της βιοπλαστικής ρύπανσης.
Όπως τονίζει το ISPRA η περιβαλλοντική μη βιωσιμότητα των πλαστικών που προέρχονται από πετρέλαιο και η σχεδόν απεριόριστη παραμονή τους στο περιβάλλον έχουν προωθήσει την ανάπτυξη υλικών νέας γενιάς, που αντιπροσωπεύονται από τα βιοπλαστικά. Τα τελευταία 20 χρόνια, η χρήση των βιοπλαστικών έχει αυξηθεί σημαντικά, μεταξύ άλλων και στο θαλάσσιο περιβάλλον, και μαζί της η ανάγκη εντοπισμού υποψήφιων μικροβίων ικανών να προωθήσουν την αποδόμησή τους.
Τα αποτελέσματα της μελέτης, λοιπόν, είναι ελπιδοφόρα επειδή υποδεικνύουν ότι μπορεί να είναι δυνατή η χρήση του μικροβιώματος για τη μείωση της βιοπλαστικής ρύπανσης , προσφέροντας μια φυσική προσέγγιση για τη διάσπαση αυτών των υλικών στο θαλάσσιο περιβάλλον. Περαιτέρω έρευνα θα μπορούσε να οδηγήσει σε καινοτόμες και βιώσιμες λύσεις για τη διαχείριση των βιοπλαστικών αποβλήτων.
Photo: Pexels
Διαβάστε ακόμη
Η Morningstar DBRS προειδοποιεί: Το sell off στις αγορές και ο κίνδυνος αυτοεκπληρούμενης προφητείας
Μπάφετ: Oι λόγοι που κρύβονται πίσω από την απόφασή του να «ξεφορτωθεί» μετοχές της Apple
Ερχεται αύξηση στο επίδομα παιδιού – Σχέδια να ενταχθεί στο «πακέτο ΔΕΘ»
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ