Ήταν 5 Νοεμβρίου 2015 όταν το φράγμα στην Μαριάνα, την αρχαιότερη πόλη και πρώτη πρωτεύουσα της πολιτείας Μινάς Ζεράις, στη Βραζιλία υποχώρησε με αποτέλεσμα να απελευθερωθούν 43,7 εκατ. κυβικά μέτρα τοξικών λυμάτων, λάσπης, νερού.
Το υλικό που συγκρατούσε το φράγμα του τοπικού ορυχείου στον ποταμό Ντόσε παρέσυρε τα πάντα στο πέρασμά του: Δέντρα, σπίτια, ανθρώπους. Από την καταστροφή έχασαν τη ζωή τους 17 άνθρωποι, καθώς δεν κατόρθωσαν να προστατευτούν από τη μανία του καφέ τσουνάμι.
Το χωριό Μπέντο Ροντρίγκες θάφτηκε στη λάσπη και όπως δραματικά περιγράφει στο βιβλίο της «Τραγωδία στη Μαριάνα: Η ιστορία της χειρότερης περιβαλλοντικής καταστροφής στη Βραζιλία» η δημοσιογράφος Κριστίνα Σέρα ανάμεσα στα θύματα του χωριού ήταν η 60χρονη Μαρία Ελίζα Λούκας που ψάρευε ανέμελα και δεν κατάλαβε ότι ο κίνδυνος καραδοκούσε, ο 74χρονος Αντόνιο Πρίσκο Ντε Σούζα που δεν πίστεψε την αδελφή του όταν άρχισε να ειδοποιεί τους γείτονες να φύγουν μακριά, αλλά προτίμησε να πάει στην κουζίνα να πιει νερό και παρασύρθηκε από τη μάζα, αλλά και ο 7χρονος Τιάγκο, ο οποίος από την ορμή του νερού και της λάσπης «γλίστρησε» από την αγκαλιά της γιαγιάς του. Οι περισσότεροι κατάφεραν να σωθούν καταφεύγοντας σε ψηλότερα σημεία της περιοχής, από όπου έγιναν μάρτυρες ενός πραγματικού εφιάλτη.
Εντούτοις, η τραγωδία δεν ήταν μόνο ανθρώπινη αλλά και περιβαλλοντική, αφού η τοξική λάσπη ξεχύθηκε στη θάλασσα 17 ημέρες αργότερα από το περιστατικό. Ολόκληρη η ακτή καταστράφηκε και πλήρωσαν το τίμημα ακόμα και τα κύματα, αφού η οικολογική ζημία που καταγράφηκε στην παραλία Ρετζένσια, στην περιοχή Λινάρες, γνωστή για τα κύματα που προσελκύουν σέρφερς από όλη τη χώρα, ήταν τεράστια. Στην πραγματικότητα, ακόμα και τα ίδια τα κύματα επηρεάστηκαν, αφού η λάσπη επέδρασε στη ροή του ποταμού που εκβάλλει στην περιοχή και παρείχε τις συνθήκες για τα διάσημα κύματα της Λινάρες.
Έτσι, σέρφερ και τοπικές ενώσεις έδωσαν αγώνα για να τα προστατεύσουν. Μετά τις προσπάθειες και τις πρωτοβουλίες, μεταξύ αυτών και το πρόγραμμα World Surfing Reserves του Save the Waves Coalition, κατατέθηκε το 2018 πρόταση νόμου με την οποία ζητούσαν να αναγνωριστούν τα δικαιώματα του κύματος.
Το δημοτικό συμβούλιο της Λινάρες, παράκτιας πόλης στην πολιτεία Εσπίριτο Σάντο της νοτιοανατολικής Βραζιλίας, ενέκρινε το νομοσχέδιο αναγνωρίζοντας τα κύματα στις εκβολές του ποταμού Ντόσε ως οντότητες με δικαιώματα, παρέχοντάς τους ειδική προστασία.
Συγκεκριμένα, αναγνωρίζεται το δικαίωμα των κυμάτων να συνεχίσουν να «σπάνε» στις εκβολές του ποταμού Ντόσε και αναγνωρίζεται ο ωκεανός ως ζωντανή οντότητα που υπόκειται σε εγγενή δικαιώματα ύπαρξης, αναγέννησης και αποκατάστασης. Τα δικαιώματα αυτά επεκτείνονται σε ολόκληρο το οικοσύστημα, όπως τα υδάτινα σώματα και τα έμβια όντα, ανάμεσα σε αυτά και οι άνθρωποι.
Η προστασία αφορά ουσιαστικά στη διατήρηση του οικοσυστήματος με την προστασία του από τις ανθρώπινες παρεμβάσεις, αλλά και τη διατήρηση των περιοχών πολιτιστικής, περιβαλλοντικής και τουριστικής σημασίας που συνδέονται με τα κύματα. Τα κύματα θα έχουν επομένως το δικαίωμα να «διατηρούν τις φυσικές και χημικές συνθήκες τους για οικολογική ισορροπία» ή θα προωθούνται «αρμονικές αλληλεπιδράσεις με τον άνθρωπο μέσω πολιτιστικών, πνευματικών, ψυχαγωγικών και οικολογικών πρακτικών».
Photo: Pixabay
Διαβάστε ακόμη
Τελευταία ευκαιρία για 30.000 μεγαλοοφειλέτες: Ρύθμιση ή διαπόμπευση
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ