Είναι προφανές ότι η Μέση Ανατολή έχει τεράστιο δυναμικό στην ηλιακή ενέργεια. Κι όμως, παρότι η ηλιοφάνεια στην περιοχή είναι εγγυημένη, η παραγωγή ηλιακής ενέργειας παραμένει πολύ χαμηλότερη από την εν μέρει νεφοσκεπή Ευρώπη. Για παράδειγμα, το 2020 η ΕΕ παρήγαγε 810 κιλοβατώρες ηλιακής ενέργειας ανά κεφαλή, ενώ η αντίστοιχη ποσότητα για το Μαρόκο ήταν 106 και για τη Σαουδική Αραβία μόλις 74 κιλοβατώρες.
Σημειωτέον μάλιστα ότι αυτές οι δύο χώρες θεωρούνται σήμερα οι μεγαλύτεροι παραγωγοί ηλιακής ενέργειας στην περιοχή.
Πού οφείλεται αυτό; Ορισμένες χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, θεωρούν ότι δεν έχουν ανάγκη την ηλιακή ενέργεια, από τη στιγμή που παράγουν πάμφθηνο δικό τους πετρέλαιο. Σε άλλες χώρες η ελλειπής οργάνωση, η διαφθορά, αλλά και η ανεπαρκής χρηματοδότηση αποτελούν αντικίνητρα για την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών.
Στο Ιράκ για παράδειγμα, χώρα που φημίζεται για την πολιτική αστάθεια και τη διαφθορά της, ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί οι μετεκλογικές διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης, αν και οι εκλογές έγιναν τον περασμένο Οκτώβριο.
Όπως επισημαίνει ο Χάρι Ιστεπανιάν, σύμβουλος για θέματα ενέργειας με έδρα την Ουάσιγκτον, από το 2019 οι ηγέτες του Ιράκ εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο να επενδύσουν στην ηλιακή ενέργεια, ωστόσο οι επίδοξοι χρηματοδότες κάνουν πίσω, επικαλούμενοι «πολιτικές και οικονομικές αβεδβαιότητες, έλλειψη διαφάνειας και προβλήματα ασφάλειας».
Διαβάστε περισσότερα στην DW