Ως ένα ακόμη βήμα που δείχνει ότι η ολοκλήρωση του ελληνοβουλγαρικού αγωγού IGB είναι πλέον αρκετά «κοντά», ερμηνεύεται η αίτηση της εταιρείας «ICGB AD» προς τη ΡΑΕ για άδεια διαχείρισης Ανεξάρτητου Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΑΣΦΑ).
Το ίδιο «μήνυμα» βγαίνει και από τα πεδία εργασιών του αγωγού, που προχωρούν με ταχείς ρυθμούς, παρά τα προβλήματα της πανδημίας. Με βάση την εικόνα που είχε δώσει στα τέλη Οκτωβρίου ο κατασκευαστικός όμιλος Άβαξ, η επίδοση ήταν οι 48 με 55 συγκολλήσεις αγωγών που επιτυγχάνονταν ημερησίως, με μέσο όρο σφαλμάτων μικρότερο του 5%. Έτσι σε εκείνη τη φάση είχαν συγκολληθεί αγωγοί μήκους 21 χιλιομέτρων, ενώ στη συνέχεια με ακόμη ταχύτερους ρυθμούς κινήθηκαν οι εργασίες καταβίβασης.
Ολοκλήρωση στα τέλη της χρονιάς
Ο αγωγός προβλέπεται να έχει ολοκληρωθεί ως το τέλος του 2021, ενώ η επένδυση φτάνει τα 220 εκατ. ευρώ.
Ο IGB θα συνδέει την Κομοτηνή με τη Stara Zagora της Βουλγαρίας. Το μήκος το υπολογίζεται στα 182 χλμ. εκ των οποίων τα 151 χλμ. είναι στη Βουλγαρία και τα υπόλοιπα 31 χλμ. στην Ελλάδα. Η διάμετρος του σωλήνα φτάνει τις 32 ίντσες (813 χιλιοστά). Η δυναμικότητα του αγωγού φτάνει ετησίως τα 3 δισ. κυβικά μέτρα (bcm/a), με δυνατότητα αντίστροφης ροής (reverse flow) και μπορεί να αυξηθεί σε 5 bcm/a με την πρόσθετη εγκατάσταση ενός Σταθμού Συμπίεσης.
Στην αφετηρία του, στην Ελλάδα, ο αγωγός θα συνδέεται με τον Διαδριατικό Αγωγό (TAP) και το σύστημα του ΔΕΣΦΑ, ενώ στην κατάληξή του θα συνδέεται με το σύστημα της Bulgartransgaz (διαχειριστής φυσικού αερίου Βουλγαρίας).
Η αναβάθμιση της θέσης της Ελλάδας
Ο IGB με τη λειτουργία του θα αναβαθμίσει τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας δεδομένου ότι η χώρα μας καθίσταται πύλη εισόδου φυσικού αερίου στην ευρωπαϊκή αγορά από διαφοροποιημένες πηγές και σε πρώτη φάση από τον TAP. Κάτι που θα μεγιστοποιηθεί όταν λειτουργήσει το FSRU Αλεξανδρούπολης, καθώς μέσω του IGB οι ποσότητες φυσικού αερίου θα οδεύουν προς Βορρά, ως πρώτο σκέλος του λεγόμενου «Κάθετου Διαδρόμου», δηλαδή της διασύνδεσης των εθνικών συστημάτων φυσικού αερίου Ελλάδας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας και Ουγγαρίας με σκοπό την εναλλακτική τροφοδοσία των χωρών της Νοτιοανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης.