Οι Έλληνες ψηφοφόροι αναμένεται να εκλέξουν έναν συντηρητικό ηγέτη από εξέχουσα πολιτική οικογένεια τον επόμενο μήνα και έτσι η Ελλάδα θα γίνει η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα στην πρόσφατη ιστορία, που επιστρέφει στο κατεστημένο, ύστερα από μία περίοδο «λαϊκιστών outsiders» στην εξουσία.
Αυτό τονίζει σε ανταπόκρισή της από την Αθήνα η Wall Street Journal, επικαλούμενη τις δημοσκοπήσεις που δίνουν σαφές προβάδισμα στη Ν.Δ.
Όπως αναφέρει η αμερικανική εφημερίδα η Ελλάδα ήταν συχνά μπροστά στις πολιτικές τάσεις της Ευρώπης. Το 2012, εν μέσω κορύφωσης της κρίσης χρέους «ήταν η πρώτη χώρα, που είδε το πολιτικό τοπίο να κατακερματίζεται, καθώς οι ψηφοφόροι εγκατέλειπαν τα παραδοσιακά κόμματα και έτρεχαν προς νέους σχηματισμόυς από την αντικαπιταλιστική ακροαριστερά έως την εθνικιστική ακροδεξιά».
Η κρίση χρέους, όπως αναφέρει η WSJ, ώθησε τον ΣΥΡΙΖΑ από την αφάνεια στην εξουσία το 2015, οπότε και ο ηγέτης του, Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε να αντισταθεί στη λιτότητα, που επέβαλαν οι πιστωτές. «Αφού έκανε τελικά πίσω και υπέγραψε τρίτο μνημόνιο για να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ, ο κ. Τσίπρας έγινε πιο πραγματιστής, αν και συχνά διατηρούσε την λαϊκιστική ρητορική του απέναντι στις παλιές ελίτ της Ελλάδας», καταλήγει η εφημερίδα.
Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι οδεύει πια προς ήττα. «Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, 51 ετών, γόνος πολιτικής δυναστείας, είναι το ισχυρό φαβορί να αναδειχθεί πρωθυπουργός στις εκλογές της 7ης Ιουλίου» αναφέρει το δημοσίευμα, θυμίζοντας ότι η Ν.Δ. υπόσχεται να μειώσει φόρους και γραφειοκρατία και να καταστήσει το περιβάλλον στην Ελλάδα πιο φιλικό στο επιχειρείν. Σημειώνει δε ότι ο κ. Μητσοτάκης πιστεύει πως ενθαρρύνοντας τις επενδύσεις και την ανάπτυξη, θα πείσει τους Ευρωπαίους πιστωτές υπό τη Γερμανία να χαλαρώσουν τους δημοσιονομικούς στόχους.
Ποιες είναι οι προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει εάν εκλεγεί; «Η μεταρρύθμιση ενός ελληνικού κράτους, που έχει αντισταθεί σε πολλές τέτοιες προσπάθειες στο παρελθόν, το να πείσει τη Γερμανία και άλλους πιστωτές ότι οι φοροελαφρύνσεις θα καλύψουν μόνες το κόστος τους μέσω ισχυρότερης ανάπτυξης και το να πείσει το κόμμα του να εγκαταλείψει τις παλιές συνήθειες» αναφέρει η WSJ.
Το δημοσίευμα αναφέρεται επίσης στις σπουδές και την επαγγελματική σταδιοδρομία του κ. Μητσοτάκη και σημειώνει ότι κατά τη θητεία του στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης το 2013-2015 αξιωματούχοι των θεσμών θεωρούσαν ότι επιδεικνύει επαγγελματισμό και βούληση για μεταρρυθμίσεις, σε αντίθεση με άλλους υπουργούς, που αντιστέκονταν στις αλλαγές. Ωστόσο, προσθέτει, δεν φαίνεται να είναι πάντα «κοντά» με τους Έλληνες ψηφοφόρους. «Οι εμφανίσεις του στη Βουλή και στην προεκλογική εκστρατεία είναι συχνά δύσκαμπτες, ενώ οι επικριτές του συμπεριλαμβανομένων στελεχών της παλαιάς φρουράς της Ν.Δ. λένε ότι δεν είναι χαρισματικός και ότι είναι υπερβολικά νεοφιλελεύθερος» σημειώνει.
Όσον αφορά στις σχέσεις του με τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και την Ε.Ε., σύμφωνα με τη WSJ, «δέχθηκαν ένα πλήγμα τον τελευταίο χρόνο», καθώς αντιτάχθηκε στη Συμφωνία των Πρεσπών, που στήριξαν τόσο η Ουάσιγκτον όσο και το Βερολίνο. «Η αντίθεση του κ. Μητσοτάκη στη συμφωνία τον βοήθησε να κρατήσει το κόμμα του ενωμένο και να προσελκύσει εθνικιστικές ψήφους, αλλά υπονόμευσαν το προφίλ του εκσυγχρονιστή» καταλήγει.