Οι μεταφορές και οι υποδομές, που αποτελούν ξεχωριστό υπουργείο με επικεφαλής τον Κώστα Αχ. Καραμανλή, είναι πυλώνας της επιχείρησης για οικονομική ανάκαμψη κι ανάπτυξη της χώρας. Η Νέα Δημοκρατία έχει παράδοση στην έμφαση που ως κυβέρνηση έδινε στις υποδομές: Από την εποχή που ο ιδρυτής της, Κωνσταντίνος Καραμανλής, υπήρξε εμβληματικός υπουργός Δημοσίων Έργων, μέσω των κυβερνήσεων Κωνσταντίνου Μητσοτάκη όπου υπουργός ΠΕΧΩΔΕ ήταν ο πατέρας του σημερινού υπουργού, ο Αχιλλέας Καραμανλής, έως τη συνολική πολιτική για τις υποδομές της χώρας που η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή με αρμόδιο υπουργό τον Γιώργο Σουφλιά σχεδίασε και υλοποίησε, το κυβερνών κόμμα έχει διαχρονικά θέσει τον πήχη ψηλά ως προς το συγκεκριμένο τομέα κυβερνητικής δράσης.
Σήμερα, η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη θέτει σε νέες βάσεις αυτόν τον από κάθε άποψη κομβικό παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης: Πρώτη προτεραιότητα είναι τα έργα εθνικής εμβέλειας, που αλλάζουν συνολικά στην ελληνική επικράτεια τα δεδομένα προς το καλύτερο. Οι άλλοι δυο στόχοι είναι η βελτίωση της ποιότητας σχεδιασμού των έργων τα οποία χαρακτηρίζονται ως υποδομές, ώστε να μην επαναληφθούν περιπτώσεις που και τα χρήματα του πολίτη σπαταλήθηκαν, και τα έργα δεν έγιναν, και η εικόνα της χώρας μας στην άλλη Ευρώπη επιδεινώθηκε. Κοινό τους γνώρισμα: Οι ελλιπείς μελέτες, ο κατακερματισμός σε πολλές εργολαβίες, οι υψηλές εκπτώσεις, τα ανεπαρκή κονδύλια και τα διάφορα “πάρτι” γύρω από τα έργα.
Χαρακτηριστικά είναι δυο τέτοια έργα στην Πελοπόννησο: Το ένα είναι ο περίφημος δρόμος της Τσακώνας, που έγινε σημείο αναφοράς για τα προβλήματα στις υποδομές της χώρας μας. Η μελέτη του έργου προέβλεπε δρόμο μιας λωρίδας ανόδου και μιας λωρίδας καθόδου, το δημοπρατηθέν έργο προέβλεπε δύο λωρίδες ανόδου και δύο καθόδου με διαχωριστικό κεντρικό στηθαίο ασφαλείας. Ουσιαστικά μιλάμε για άλλο έργο, το οποίο δημιουργούσε άλλες διατομές και άλλα φορτία. Τελικά ο δρόμος πληρώθηκε, δεν λειτούργησε γιατί αμέσως δημιουργήθηκαν τρύπες και το έδαφος σε πολλά σημεία υποχώρησε, και ο δρόμος παρέμεινε κλειστός επί περισσότερο από 15 χρόνια. Το δεύτερο έργο είναι ο πολυθρύλητος δρόμος Πάτρας- Πύργου, εκεί όπου κατά μέσο όρο γίνονται 4 τροχαία την εβδομάδα, πολλά εκ των οποίων με νεκρούς.
Συνεπώς η βελτίωση της ποιότητας του σχεδιασμού τέτοιων έργων θα εξορθολογίσει την αξιοποίηση των χρημάτων των φορολογουμένων. Συνακόλουθα, ο τρίτος άξονας της κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη είναι οι καλύτερες υπηρεσίες με σεβασμό στα χρήματα του πολίτη.
Στρατηγικός σύμμαχος της νέας κυβέρνησης στον τομέα των υποδομών είναι ο ιδιωτικός τομέας, όπως άλλωστε συνέβη σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες της δημοκρατικής Δύσης. Η εισαγωγή των “προτάσεων καινοτομίας” (δηλαδή των εισηγήσεων για έργα μεταφορών και υποδομών που δεν έχουν προγραμματιστεί από την κυβέρνηση) ανοίγει και σε αυτό το πεδίο, τον διάδρομο επικοινωνίας ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και διευρύνει το βεληνεκές του υπουργείου.
Οι μελέτες σκοπιμότητας, που πολλές φορές οδηγούσαν τα πράγματα σε σπατάλες και καθυστερήσεις, τώρα θα επαληθεύονται μέσα από μια διαδικασία ανεξάρτητη από τους μηχανισμούς του υπουργείου και μετά θα εντάσσονται στον εθνικό σχεδιασμό.
Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα των υποδομών στη σύγχρονη Ελλάδα, δεν είναι η κατασκευή τους, αλλά η συντήρησή τους. Το πρόβλημα είναι εμφανές, από τα Ολυμπιακά Έργα έως τους δρόμους, μικρούς και μεγάλους. Η υποδομή φτιάχνεται, και… ξεχνιέται. Έτσι από πλεονέκτημα, γίνεται σταδιακά ανάχωμα στην ανάπτυξη της οικονομίας. Η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη δημιουργεί το “Εθνικό Μητρώο Υποδομών”, ώστε να γίνεται τακτικός έλεγχος και να διαπιστώνεται η ανάγκη συντήρησης των υποδομών, πριν αυτές στραφούν εναντίον των πολιτών.
Άλλη μια καινοτομία είναι η επίβλεψη δημοσίων έργων από τον ιδιωτικό τομέα, ανάλογα με τον τύπο κάθε έργου.
Τι περιμένει η κυβέρνηση
Πρώτον, αύξηση του ρυθμού παραγωγής δημοσίων έργων, που στα χρόνια των μνημονίων καρκινοβατούσαν, ενώ η νέα νομοθεσία του 2016 περισσότερα προβλήματα δημιούργησε, παρά έλυσε.
Δεύτερον, από την εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα η κυβέρνηση αναμένει και τη στήριξή του μέσα από διοχέτευση ιδιωτικών κεφαλαίων στα δημόσια έργα μέσω ΣΔΙΤ, όπως άλλωστε ζητεί και το λεγόμενο “πακέτο Γιούνκερ” για το σκοπό αυτό, που επίσης παρέμεινε ανεκμετάλλευτο. Η εμπλοκή αυτή αναμένεται να ισοσταθμίσει την αναγκαστικά σταδιακή αύξηση των δημοσίων επενδύσεων στον τομέα των υποδομών, με δεδομένο ότι στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας υπάρχει δέσμευση για δημιουργία 43.000 νέων θέσεων εργασίας στον κλάδο των μεταφορών- υποδομών.
Τρίτον, την ουσιαστική βελτίωση της λειτουργίας του δικτύου Μεταφορών, η οποία θα δημιουργήσει άμεσο θετικό αντίκτυπο στην καθημερινότητα των πολιτών. Κλειδί εδώ είναι η εισαγωγή των Νέων Τεχνολογιών στο σύνολο του συστήματος και η βελτίωση της λειτουργίας των αντίστοιχων Οργανισμών.
Οι υποδομές της Ελλάδας δεν είναι εκείνος ο τομέας της οικονομίας, που θα κάνει αμέσως την κοινή γνώμη να καταλάβει ότι κάτι αλλάζει. Είναι ένας κλάδος με κλασικά μακροχρόνια απόδοση. Ωστόσο, μια κυβέρνηση που σέβεται τη λαϊκή εντολή, οφείλει να εξαντλήσει τις δυνατότητες της για την ανάπτυξη των υποδομών. Έτσι, σιωπηλά, η οικονομία αναπτύσσεται, νέες θέσεις εργασίας δημιουργούνται και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών ανεβαίνει.