του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Την ώρα που το έγκυρο αμερικανικό πρακτορείο Bloomberg παρουσιάζει τεκμηριωμένα στοιχεία για την αδυναμία να εφαρμοστούν τα όσα συμφωνήθηκαν στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου, ο πρωθυπουργός μιλώντας στους υπουργούς του αλλά απευθυνόμενος στο κομματικό του ακροατήριο κάνει λόγο για “νέα κατάσταση” και ανάγκη «αξιοποίησης του momentum» που «θα μας βγάλει από την κρίση». Το Bloomberg στοιχειοθετεί τον βαρύ τίτλο της ανάλυσής του («Το ασόβαρο σχέδιο της Ευρώπης για την Ελλάδα»), αναφέροντας: «Σε μια προσπάθεια να προσποιηθεί κάτι διαφορετικό, η Αθήνα υποσχέθηκε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και ένα ποσοστό κοντά στο 2% μέχρι το 2060. Η ιδέα ότι η Ελλάδα μπορεί να διατηρήσει αυτό τον βαθμό δημοσιονομικού ελέγχου για τα επόμενα 40 χρόνια είναι αστεία».
Αντίθετα ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να στήσει το δικό του success story στη συνεδρίαση του υπουργικού του συμβουλίου, λέγοντας ότι η συμφωνία επιτρέπει στην Ελλάδα να «δει την έξοδο από την κρίση» και προσθέτοντας: «Μετά τη συμφωνία στο Eurogroup η χώρα βρίσκεται σε μια νέα κατάσταση, σε ένα νέο περιβάλλον, γιατί η συμφωνία δίνει, για πρώτη φορά μετά από επτά χρόνια, ένα καθαρό ορίζοντα εξόδου από τα μνημόνια, από την ύφεση και από την κρίση της οικονομίας».
Η διαφορά είναι ότι ο κ. Τσίπρας εξάντλησε την αναφορά του σε ευχολόγια («τώρα βλέπουμε την έξοδο», «να αξιοποιήσουμε το momentum» κλπ) ενώ το Bloomberg επιχείρησε να τεκμηριώσει την άποψή του σε στοιχεία: Αφού αναφέρει το εξαιρετικά μεγάλο διάστημα που η Αθήνα δεσμεύεται με υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, συμπληρώνει: «Για παράδειγμα μπορεί σε κάποιο σημείο μέσα σε αυτά τα 40 χρόνια να υπάρξει μια νέα ύφεση. Περίεργα πράγματα μπορεί να συμβούν σε αυτό το διάστημα».
Και το Bloomberg, επισημαίνει: «Οι περίοδοι χάριτος τελειώνουν. Καθώς τα επιτόκια αυξάνονται, θα αυξάνονται και οι αποπληρωμές του ελληνικού χρέους. Τα διαρκή πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτούν οι πιστωτές θα συμπιέσουν την οικονομία τόσο πολύ, που θα αποδειχθούν αυτοκαταστροφικά, ακόμη και με στενούς δημοσιονομικούς όρους… Η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα συμφωνία που θα προσφέρει ελάφρυνση χρέους σε αντάλλαγμα για την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων. Η ΕΕ ίσως να είναι πρόθυμη να συμφωνήσει γι’ αυτό το 2018 όταν θα εκπνέει το τρέχον πρόγραμμα. Αλλά δεν υπήρχε κανένας λόγος για το ότι δεν το έκανε τώρα».
Εξίσου ενδιαφέρουσα είναι και η παρατήρηση του πρακτορείου Bloomberg, ότι «Ο μεγαλύτερος χαμένος από τη συμφωνία είναι το ΔΝΤ. Το Ταμείο επισημαίνει την άρνησή του να εκταμιεύσει χρήματα, ως απόδειξη της σοβαρότητας των θέσεών του σχετικά με την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, ωστόσο παραμένει μέρος ενός προγράμματος που το ίδιο σε αναλύσεις του θεωρεί βέβαιο ότι θα αποτύχει».