Η αντασφάλιση είναι ασφάλιση για ασφαλιστικές εταιρείες. Είναι ένας τρόπος μεταφοράς ορισμένων από τις ασφαλιστικές εταιρείες οικονομικού κινδύνου που αναλαμβάνουν για την ασφάλιση αυτοκινήτων, κατοικιών και επιχειρήσεων σε μια άλλη ασφαλιστική εταιρεία, τον αντασφαλιστή.
Η αντασφαλιστική επιχείρηση εξελίσσεται. Παραδοσιακά, οι αντασφαλιστικές συναλλαγές γίνονταν μεταξύ δύο ασφαλιστικών φορέων: του κύριου ασφαλιστή που πούλησε τα αρχικά ασφαλιστήρια συμβόλαια και του αντασφαλιστή.
Οι κύριοι ασφαλιστές και οι αντασφαλιστές μπορούν να μοιραστούν τόσο τα ασφάλιστρα όσο και τις ζημίες ή οι αντασφαλιστές μπορούν να αναλάβουν τις ζημίες της κύριας εταιρείας πάνω από ένα συγκεκριμένο όριο.
Ωστόσο, κίνδυνοι διαφόρων ειδών, ιδίως φυσικών καταστροφών, πωλούνται πλέον από ασφαλιστές και αντασφαλιστές σε θεσμικούς επενδυτές με τη μορφή ομολόγων καταστροφής και άλλων εναλλακτικών μηχανισμών διασποράς του κινδύνου. Όλο και περισσότερο, τα νέα προϊόντα αντικατοπτρίζουν μια σταδιακή ανάμειξη αντασφαλίσεων και επενδυτικής τραπεζικής.
Η αντασφάλιση μπορεί να χωριστεί σε δύο βασικές κατηγορίες: τη συμβατική και την προαιρετική. Οι συνθήκες είναι συμφωνίες που καλύπτουν ευρείες ομάδες, όπως όλες τις δραστηριότητες αυτοκινήτων ενός κύριου ασφαλιστή. Η προαιρετική καλύπτει συγκεκριμένους μεμονωμένους, γενικά υψηλής αξίας ή επικίνδυνους κινδύνους, όπως ένα νοσοκομείο, που δεν θα μπορούσαν να γίνουν δεκτοί βάσει μιας συνθήκης.
Στις περισσότερες συμφωνίες συνθηκών, από τη στιγμή που έχουν καθοριστεί οι όροι της σύμβασης, συμπεριλαμβανομένων των κατηγοριών των κινδύνων που καλύπτονται, όλες οι πολιτικές που εμπίπτουν σε αυτούς τους όρους -σε πολλές περιπτώσεις τόσο οι νέες όσο και οι υφιστάμενες δραστηριότητες- καλύπτονται, συνήθως αυτόματα, μέχρι να ολοκληρωθεί η συμφωνία.
Οι συμφωνίες συνθήκης και προαιρετικής αντασφάλισης μπορούν να δομηθούν ανάλογα με τη ρύθμιση με την οποία οι ζημίες κατανέμονται μεταξύ των δύο ασφαλιστών.
Ανάλογα με τη μορφή συμφωνίας μεταξύ των δύο μερών, η αντασφάλιση — συνθήκη ή προαιρετική — μπορεί περαιτέρω να χωριστεί σε δύο κατηγορίες.
Αναλογική αντασφάλιση
Ο αντασφαλιστής λαμβάνει ένα αναλογικό μερίδιο όλων των ασφαλίστρων που πωλούνται από τον ασφαλιστή στο πλαίσιο της αναλογικής αντασφάλισης. Σε περίπτωση απαίτησης, βάσει προκαθορισμένης αναλογίας, ο αντασφαλιστής ευθύνεται για μερίδιο των ζημιών. Η εκχωρούσα εταιρεία αποζημιώνεται επίσης για έξοδα επεξεργασίας, απόκτησης επιχείρησης και συγγραφής από τον αντασφαλιστή.
Μη αναλογική αντασφάλιση
Σε μια μη αναλογική μορφή συμφωνίας, ο αντασφαλιστής είναι υπόχρεος να πληρώσει εάν οι ζημίες του ασφαλιστή φτάσουν ένα ορισμένο ποσό, γνωστό ως όριο προτεραιότητας ή διατήρησης. Ως αποτέλεσμα, ο αντασφαλιστής δεν λαμβάνει κανένα αναλογικό μέρος των ασφαλίστρων ή των ζημιών του ασφαλιστή. Ένας τύπος κινδύνου ή μια ολόκληρη κατηγορία κινδύνου καθορίζει την προτεραιότητα ή το όριο διατήρησης.
Μια αντασφάλιση, με την πιο βασική της έννοια, είναι ασφάλιση για τους ασφαλιστές. Όπως τα άτομα χρειάζονται ασφάλιση για την υγεία, το αυτοκίνητο, τη ζωή κ.λπ. Οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές χρειάζονται αντασφάλιση για να διαχειρίζονται καλύτερα τα τεράστια χαρτοφυλάκια τους. Ένα συμβόλαιο αντασφάλισης όχι μόνο βοηθά τους παρόχους ασφαλίσεων να μειώσουν τον κίνδυνο, αλλά τους βοηθά επίσης να διαφοροποιήσουν το χαρτοφυλάκιό τους για να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους.
Διαβάστε ακόμη
Το 2025 έρχεται η νέα Ακτή Β’ Βούλας από το κοινό σχήμα ΤΕΜΕΣ, Intracom και Προκοπίου (pics)
«Ηλήλ Επενδυτική»: Mega σφυρί 20,4 εκατ. ευρώ για 4 ακίνητα- «φιλέτα» σε Αθήνα και Γλυφάδα (pics)
Θρίαμβος του ακροδεξιού Γκέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ