Πολιτική όξυνση ενόψει μετά τη χθεσινή σύγκρουση στη Βουλή

Του Γιάννη Μακρυγιάννη

Η εφ’ όλης της ύλης αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση στη Βουλή με αιχμή τα θέματα της διαπλοκής, έδωσε την ευκαιρία για μία νέα καταγραφή των τάσεων που έχουν οι πολιτικές εξελίξεις, αλλά και των στρατηγικών που ακολουθούν οι πολιτικές δυνάμεις. Έδωσε εν ολίγοις μία γεύση από τα… προσεχώς, αφού αποκάλυψε προθέσεις και επιλογές των κομμάτων σε μία κρίσιμη συγκυρία. Κυρίαρχα συμπεράσματα είναι ότι η πολιτική της έντασης και της όξυνσης εκ μέρους της κυβέρνησης, ιδίως όσο πλησιάζουμε στη συμφωνία με τους δανειστές, είναι σταθερή επιλογή του Αλέξη Τσίπρα, με ανάλογη απάντηση πλέον και από σύσσωμη την αντιπολίτευση πλέον, ότι θέμα εκλογών δεν υπάρχει, ούτε και οικουμενικής, ενώ διαφάνηκε πια ότι τα περί διαπλοκής που επικαλείται και καταγγέλλει η κυβέρνηση είναι κυρίως νομοθετικές πρωτοβουλίες της προηγούμενης κυβέρνησης και όχι κάποια απτά στοιχεία σκανδάλων.

Τα βασικά συμπεράσματα:

1.Τέλος η εκλογολογία. Η σχετική συζήτηση πήγε στα άκρα χθες βράδυ, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να ζητά από τον Α. Τσίπρα να παραιτηθεί και να προκληθούν πρόωρες εκλογές και τον πρωθυπουργό να απαντά αρνητικά. Αν και το θέμα, που άνοιξε ο πρόεδρος της ΝΔ είναι πλέον στην πολιτική ατζέντα, είναι σαφής και η πρόθεση της κυβέρνησης να το απορρίπτει ως ενδεχόμενο.

2.Απομακρύνονται τα σενάρια περί οικουμενικής κυβέρνησης ή κυβέρνησης άλλου σχηματισμού από την παρούσα Βουλή, καθώς το χάσμα ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ από τη μία πλευρά και την «ευρωπαϊκή» αντιπολίτευση από την άλλη, βαθαίνει όλο και περισσότερο με τη δυνατότητα συνεννόησης πρακτικά αδύνατη στην παρούσα φάση τουλάχιστον. Ακόμη και οι παροτρύνσεις Γεννηματά και Λεβέντη για τέτοιου είδους κινήσεις έδειξαν σχετική υποχώρηση στη χθεσινή συζήτηση.

3. Η εμφάνιση του Κ. Μητσοτάκη έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του, η δε ευθεία σύγκρουση με τον Α. Τσίπρα ενίσχυσε το ηγετικό του προφίλ. Αφενός έδειξε δυνατότητες να καθορίσει την πολιτική ατζέντα, ειδικά με το αίτημά του για εκλογές, αφετέρου έκανε ρελάνς στον πρωθυπουργό ως προς την εξεταστική επιτροπή για τα κομματικά δάνεια, ζητώντας ανάλογη επιτροπή για τα capital controls – πρόσκληση που έμεινε αναπάντητη από τον Α. Τσίπρα.

4. Το μέτωπο της αντιπολίτευσης έναντι της κυβέρνησης γίνεται όλο και περισσότερο αρραγές, μειώνοντας δραστικά τα οποιαδήποτε σενάρια περί «μελλοντικών συμμάχων» του ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση νέας κρίσης με τους ΑΝΕΛ ή σε περίπτωση απώλειας δυνάμεών του από την κοινοβουλευτική του ομάδα. Ούτε ο Β. Λεβέντης, ούτε πολύ περισσότερο η Φ. Γεννηματά έδειξαν την παραμικρή πρόθεση να τείνουν χείρα συνεργασίας, παρά τη φημολογία προηγούμενων ημερών, που έφεραν το ΠΑΣΟΚ περίπου έτοιμο να γίνει κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ σε ενδεχόμενο αδιέξοδο και σε περίπτωση κινδύνου πτώσης της κυβέρνησης.

5.Η σταθερότητα του συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιβεβαιώθηκε στη Βουλή με εμφατικό τρόπο, στο βαθμό που αυτό είναι δυνατό, καθώς οι κρίσεις ανάμεσα στους δύο κυβερνητικούς εταίρους ξεσπούν συνήθως ξαφνικά. Πάντως ο Π. Καμμένος εξέφρασε την απόλυτη πίστη του στη συμπόρευση και η αναδίπλωσή του στο θέμα Μουζάλα υπήρξε εντυπωσιακή.

6. Συνέπεια του παραπάνω στοιχείου της χθεσινής συζήτησης, αν και μικρότερης σημασίας, αναλογικά με τα γενικότερα πολιτικά συμπεράσματα , είναι και η «διάσωση» του Γιάννη Μουζάλα, ο οποίος πλέον δεν αντιμετωπίζει την πίεση του Π. Καμμένου για απομάκρυνσή του από την κυβέρνηση. Η λέξη Μακεδονία που είχε χρησιμοποιήσει για τα Σκόπια, θεωρήθηκε και από τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ «φραστικό λάθος».

7. Η πρωτοφανής οξύτητα με την οποία επιτέθηκε σε όλους ο πρωθυπουργός, αναδεικνύει ως ξεκάθαρη επιλογή του τη στρατηγική της έντασης απέναντι στους πολιτικούς αντιπάλους του, ιδίως όσο πλησιάζει η βαριά συμφωνία με τους δανειστές. Τα σκληρά μέτρα που περιλαμβάνει η συμφωνία (τουλάχιστον 5,5 δις μέτρα, συμπεριλαμβανομένων και των παρεμβάσεων στο ασφαλιστικό) ενέχει τον κίνδυνο φυσικά να ταυτιστεί και η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με τις προηγούμενες μνημονιακές κυβέρνησης στα μάτια της κοινωνίας και έτσι ο κ. Τσίπρας αναζητεί εναγωνίως θέματα που θα χαράσσουν τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην αριστερά και το «παλιό» πολιτικό σύστημα.

8. Ο νέος… ανένδοτος του Α. Τσίπρα κατά της διαφθοράς δεν προσέθεσε κάτι ιδιαίτερα νέο. Οι περίφημες προειδοποιήσεις για εμφάνιση «ονομάτων» και «καυτών φακέλων» ήταν κυρίως μία σειρά από νομοθετικές παρεμβάσεις της προηγούμενης κυβέρνησης για θέματα δικαιοσύνης και ρύθμισης θεμάτων, που έτσι κι αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση είχε καταγγείλει στο παρελθόν. Απομένει να φανεί τι νομοθετικές ή άλλες πρωτοβουλίες, που δεν είχε πάρει στο μεταξύ η σημερινή κυβέρνηση για να ανατρέψει αυτό το αμφιλεγόμενο νομικό πλαίσιο, θα λάβει πλέον από δω και πέρα.

9. Ωστόσο τα θέματα της διαφθοράς θα εξακολουθήσουν να κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή, στο βαθμό που ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει: Με την εξεταστική επιτροπή που θα ζητήσουν τα συγκυβερνώντα κόμματα για τα δάνεια των κομμάτων, η σχετική συζήτηση θα συνεχιστεί με ό,τι αυτό σημαίνει για την πολιτική αντιπαράθεση.

10. Στα συμπεράσματα δεν μπορεί να μην συμπεριληφθεί η νέα διάσταση που πήρε η πολιτική βεντέτα Ε. Βενιζέλου – Π. Καμμένου, με τον πρώτο να απαντά σε πρωτοφανείς και σκληρούς τόνους στις προσωπικές κατηγορίες που εκτόξευσε εναντίον του ο υπουργός Άμυνας, αφήνοντας ερωτήματα στον αέρα, που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θεώρησε συκοφαντικά και προσβλητικά.