της Μαριάννας Τζάννε
Την απόσυρση του σχεδίου νόμου για τους δασικούς χάρτες, ζητούν οι επιστημονικοί και συνδικαλιστικοί φορείς της χώρας εκτιμώντας ότι οι προβλέψεις του νόμου θα επιβραδύνουν την πορεία του έργου και θα κηρύξουν για άλλη μια αφορά άγονη την διαδικασία. Φορείς όπως το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο, ο Σύνδεσμος των Ελληνικών Εταιρειών-Γραφείων Μελετών (ΣΕΓΜ), ο Πανελλαδικός Σύνδεσμος Μελετητών Γεωτεχνικών (ΠΑΣΥΜΕΓΕ) και η Πανελλήνια Κίνηση Δασολόγων, εκτίμησαν την Τρίτη σε συνέντευξη τύπου ότι το νομοσχέδιο που θα ψηφιστεί την προσεχή Κυριακή στο πολυνομοσχέδιο αποτελεί ένα μεγάλο πισωγύρισμα της χώρας.
Οι φορείς εστίασαν την κριτική τους στην εμπλοκή των δασικών υπηρεσιών στην κατάρτιση και κύρωση των δασικών χαρτών, που είναι υποστελεχωμένες και χωρίς τεχνογνωσία, θεωρώντας αδύνατο να επιτευχθεί ο στόχος να κυρωθούν οι χάρτες το 2019, όπως είναι ο σχεδιασμός. Όπως τονίστηκε οι δασικοί χάρτες πάνε “αντάμα” με το κτηματολόγιο και όπως επισημάνθηκε υπάρχει ο κίνδυνος όταν κληθούν οι δασικές υπηρεσίες να υποβάλλουν δηλώσεις στο κτηματολόγιο για την περιουσία του δημοσίου, επειδή δεν θα έχουν καταρτιστεί οι δασικοί χάρτες θα δηλωθούν τα πάντα. Αντίστοιχα και οι ιδιώτες θα δηλώνουν ότι θέλουν, με αποτέλεσμα να ενισχύονται οι καταπατήσεις, να πολλαπλασιάζονται οι ενστάσεις και το έργο να πηγαίνει πίσω.
Το Κτηματολόγιο και το Δασολόγιο είναι ένα από τα πλέον αναπτυξιακά έργα της χώρας που πρέπει να γίνουν και ίσως έπρεπε να προηγηθούν όλων των άλλων, τόνισε ο πρόεδρος του ΤΕΕ Γιώργος Στασινός. Και πρόσθεσε ότι για να κάνει κάποιος επενδυτής μια επένδυση θα πρέπει να γνωρίζει αν η έκταση στην οποία θέλει να επενδύσει είναι προστατευόμενη περιοχή, δάσος, αρχαιολογικός χώρος, πόσο χτίζει, τι χρήση μπορεί να έχει κ.α “Στη χώρα που ζούμε αυτή τη στιγμή έχουμε καταφέρει να μην ξέρει ο πολίτης τίποτα από όλα αυτά”. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο του ΤΕΕ, τελικός στόχος όλων πρέπει να είναι σε 2-3 χρόνια από σήμερα όλη η πληροφορία για τους όρους δόμησης και τη χρήση γης να είναι διαθέσιμη σε ένα πληροφοριακό σύστημα, σε έναν χάρτη, προσβάσιμο από όλους.
«Διαφορετικά, θα συνεχίζουμε το δρόμο της διαφθοράς και του απεριόριστου χρόνου για την ολοκλήρωση ενός έργου», σημείωσε χαρακτηριστικά. Ειδικά για το θέμα της οριοθέτησης των οικισμών προ του 1923, ο Πρόεδρος του ΤΕΕ έκανε ιδιαίτερη αναφορά στις προβλέψεις του νομοσχεδίου υποστηρίζοντας ότι οι διατάξεις που προβλέπουν παραπομπή του θέματος σε επιτροπή που ορίζει ο Υπουργός και μετά απόφαση του ίδιου του Υπουργού, γυρίζει τη χώρα 30-40 χρόνια πίσω, κάνοντας οξείες παρατηρήσεις για το τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Στη συνέχεια ο κ. Νίκος Χλύκας, μελετητής και Πρόεδρος του Πανελλαδικού Συνδέσμου Μελετητών Γεωτεχνικών (ΠΑΣΥΜΕΓΕ) δήλωσε ότι για 22 νομούς έχουν θεωρηθεί οι δασικοί χάρτες αλλά δεν έχουν αναρτηθεί, ώστε να ακολουθήσουν η υποβολή και η εκδίκαση των αντιρρήσεων. Το κόστος για να γίνει αυτό υπολογίστηκε στα 10 εκ. Ευρώ. Φαίνεται όμως ότι οι κυβερνήσεις διαχρονικά απέφυγαν να βρουν αυτό το κονδύλι όχι γιατί ήταν δύσκολο αλλά γιατί κανείς δεν ήθελε να αποκαλυφθούν οι μεγάλες αλλαγές στις χρήσεις γης και οι καταπατήσεις. Από την πλευρά του ο κ. Κώστας Καλλέργης, τόνισε ότι το νομοσχέδιο είναι σε λάθος κατεύθυνση, γυρνάει τη χώρα πολλά χρόνια πίσω, δεν έχει αναπτυξιακό πρόσημο, γι αυτό και πρέπει να αποσυρθεί. Και ανέφερε πως χωρίς τις απαιτούμενες υποδομές, την αναγκαία τεχνογνωσία και το εξειδικευμένο προσωπικό του ιδιωτικού τομέα, η σύνταξη των δασικών χαρτών δεν μπορεί να υλοποιηθεί.
Τέλος ο κ. Θανάσης Μπουζινέκης, τόνισε πως για την ολοκλήρωση ενός δασικού χάρτη απαιτείται εξειδικευμένη εργασία, αναφέροντας ως παράδειγμα ότι για το νομό Αχαϊας, υπήρχαν 10.164 ψηφιακά αρχεία! Ωστόσο με χρηματοδότηση της ΕΚΧΑ και ιδιώτες μελετητές ολοκληρώθηκαν σε τρία χρόνια δασικοί χάρτες για 22 νομούς της χώρας. Τώρα, με το νομοσχέδιο –είπε χαρακτηριστικά- ο νομοθέτης ζητά από τον διευθυντή δασών να εκτιμήσει αν μπορεί σε επίπεδο νομού να προχωρήσει ή όχι στη ολοκλήρωση της σύνταξης δασικών χαρτών. Εξηγώντας αναλυτικά τις τεχνικές δυσκολίες, εξέφρασε την άποψη ότι δεν είναι εφικτή η εφαρμογή όσων προβλέπει το σχέδιο νόμου.