του Σπύρου Γκουτζάνη
Γιατρός στο επάγγελμα και σφακιανός στην καταγωγή o από χθες υφυπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης κ. Παύλος Πολάκης θα έκλεβε την παράσταση του ανασχηματισμού αν δεν υπήρχε ο κ. Παύλος Χαϊκάλης.
Το όνομα του κ. Πολάκη δεν έπαιζε στον ανασχηματισμό και ήταν έκπληξη της τελευταίας στιγμής ενώ προκαλεί ερωτηματικά ο στόχος του πρωθυπουργού. Για να μπει μάλιστα στο κυβερνητικό σχήμα δημιουργήθηκε καινούργια θέση υφυπουργού που είναι αμφίβολο αν θα προικιστεί και με αρμοδιότητες μέχρι τις εκλογές. Πάντως ο κ. Πολάκης θεωρείται από τα πλέον μαχητικά στελέχη στη Βουλή και στα τηλεοπτικά παράθυρα που θα χρειαστεί στην ηγεσία της κυβέρνησης.
Αγαπητός στην περιοχή του στα Σφακιά όπου εξελέγη δύο φορές δήμαρχος ο κ. Πολάκης θεωρείται sui generis περίπτωση και έγινε ευρύτερα γνωστός στο πανελλήνιο από τους κατά καιρούς καυγάδες του στα τηλεοπτικά παράθυρα. Στα Σφακιά εξελέγη δήμαρχος το 2010 με 62% και επανεξελέγη το 2014 με 96,5%.
Οι συμπολίτες του έχουν να λένε ότι επιτέλεσε σημαντικό έργο στους τομείς της ύδρευσης και της άρδευσης, της ενέργειας ενώ ίδρυσε δημοτικό φροντιστήριο και δυο πολυδύναμα περιφερειακά ιατρικά κέντρα στα οποία χειρουργούσε ο ίδιος προσωπικά. Πέρυσι ήλθε σε σύγκρουση με τοπικά συμφέροντα εκβιαστών που τον έθεσαν στο στόχαστρό τους.
Ως γιατρός θεωρείται από τους καλούς εντατικολόγους και υπήρξε διευθυντής στην εντατική μονάδα του Πειραικού Θεραπευτηρίου. Καθώς είναι λάτρης της θάλασσας (και του ψαροντούφεκου) όταν ζούσε στον Πειραιά έπαιρνε την οικογένειά του -έχει δύο κόρες- με φουσκωτό και πήγαινε στην Κρήτη με μία ενδιάμεση στάση στα Κύθηρα.
Ο κ. Πολάκης προερχόμενος από την ΚΝΕ και το ΚΚΕ διαχώρισε την στάση του το 1989 με την κυβέρνηση Συνασπισμού-ΝΔ και στην συνέχεια εντάχθηκε στο ΝΑΡ και ακολούθησε αυτόνομη πορεία ενώ συνδέθηκε και με τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Θεωρείται ακτιβιστής σε σημείο παράτολμο καθώς ενίοτε υπερβαίνει τα όρια. Όταν οι νατοϊκές δυνάμεις είχαν ξεκινήσει την διαδικασία της καταστροφής των χημικών της Συρίας στα βαθιά της Μεσογείου ο κ. Πολάκης με μερικά ακόμη πλοιάρια προσπάθησαν να προσεγγίσουν για να σταματήσουν την διαδικασία. Οι νατοϊκές δυνάμεις έστειλαν προειδοποίηση ότι αν δεν σταματούσε η προσπάθεια τότε θα τα βύθιζαν. Η απειλή έπιασε τόπο και ανέκρουσαν πρύμναν.
Η ακτιβιστική του δράση όμως είχε αρχίσει νωρίτερα, το Μάιο του 1999, ήταν επικεφαλής της μεταφοράς ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γιουγκοσλαβία της Ένωσης Γιατρών Αθήνας – Πειραιά.
Ο κ. Πολάκης είχε από νέος ενασχόληση με τα κοινά καθώς υπήρξε μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ. Ενώ ως γιατρός πια διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της ΕΙΝΑΠ και του Γενικού Συμβουλίου της ΟΕΝΓΕ. Όταν εργαζόταν στο Γενικό ΚΡατικό Νοσοκομείο Νικαίας έγινε γνωστός για τους συνδικαλιστικούς του αγώνες ενώ διακρίθηκε και για την ανθρωπιστική του δράση και την προσφορά στους πολίτες.
Ως δήμαρχος είχε κηρύξει ανεπιθύμητο στα Σφακιά τον κ. Άδωνη Γεωργιάδη -όταν ήταν υπουργός Υγείας-, με τον οποίο συναντήθηκε ως βουλευτής πια στα τηλεοπτικά παράθυρα του Mega σε έναν ομηρικό καυγά που απασχολεί ακόμη το διαδίκτυο. Είναι μάλιστα από τους λίγους που κατάφερε να φωνάζει και να επικαλύπτει τον κ. Γεωργιάδη.
Ως κρητικός που φέρει υπερηφάνως την καταγωγή του και έχει το σχετικό ταλέντο σκαρώνει μαντινάδες σε κάθε ευκαιρία. Με μαντινάδα είχε δώσει το παρόν και στην συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων τον Ιανουάριο: «Στο μετερίζι της ανθρωπιάς και στης τιμής το χρέος, πρέπει κανείς να πολεμά κι ας είν’ κι ο τελευταίος». Λίγο μετά δήλωσε προς τους συναδέλφους του υπουργούς και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όχι “απαγορεύεται να αποτύχομε”.
Εκτός από το ταλέντο για μαντινάδες έχει και την άλλη αγάπη των κρητικών για τις μπαλωθιές και έχει φωτογραφηθεί επανειλημμένως να επιδίδεται στο αγαπημένο χόμπι. Ωστόσο κάνει επιθέσεις στα ΜΜΕ που “τολμούν” να δημοσιεύουν τις σχετικές φωτογραφίες και δεν διστάζει να τα χαρακτηρίζει “διαπλεκόμενα” απλώς και μόνο γιατί του κάνουν κριτική.
Στην βουλή ξεκίνησε με πύρινους λόγους «θα πολεμήσουμε στο μετερίζι της ανθρωπιάς και στης τιμής το χρέος, διότι στην Ελλάδα φυσάει ένας άλλος αέρας από τις 25 Ιανουαρίου: Έφυγε η μούχλα του νοτιά, η σκόνη της Σαχάρας, έφυγε η υγρασία του Πουνέντε που έρχεται από τα δυτικά, από την εσπερία”. Στην πορεία όμως στους κρίσιμους μήνες της διαπραγμάτευσης κρατούσε ερμαφρόδιτη στάση μέχρι που η στήριξη που παρείχε στο Μέγαρο Μαξίμου ανταμείφθηκε.