Τα καλοκαίρια της Κύπρου, ποτέ δεν άφηναν την αίσθηση της ανεμελιάς. Ήταν σκληρά και μύριζαν θάνατο. Δεν ήταν μόνο ο Αύγουστος του 1964, ούτε ο Ιούλης και ο Αύγουστος του 1974…
Ο Αύγουστος του 1996, πρόσθεσε ακόμα δύο μνημόσυνα και χιλιάδες σκληρές μνήμες. Η αντικατοχική πορεία των μοτοσικλετιστών από το Βερολίνο στη Κερύνεια δεν έφτασε ποτέ στην κατεχόμενη Κερύνεια.
Τη σταμάτησαν οι Τούρκοι στο οδόφραγμα της Δερύνειας, λίγες δρασκελιές από την Αμμόχωστο. Την σταμάτησαν με το αίμα του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού.
Μια ζωή χωρίς πατέρα
Η 28χρονη Αναστασία είναι η ψυχή που άφησε πίσω του ο Τάσος Ισαάκ, χωρίς να προλάβει να τη γνωρίσει. Είναι κόρη ενός ήρωα.
Γεννήθηκε μόλις 37 μέρες μετά την δολοφονία του πατέρα της. Από τότε κουβαλάει το βάρος μιας ιστορίας που συγκλόνισε και ενέπνευσε. Μιας ιστορίας την οποία μόνο η ίδια και όσοι την βίωσαν αυτά τα 28 χρόνια μπορούν να πουν.
Ωστόσο η ευγένεια, η ταπεινότητα και το ήθος δεν επέτρεψε ποτέ τους κομπασμούς και την εκμετάλλευση της υπέρτατης θυσίας του Τάσου.
Ο Ισαάκ Ισαάκ, πατέρας του Τάσου, δεν ζει πια. Τον είχα συναντήσει λίγα χρόνια πριν πεθάνει, στον τάφο του γιου του στο Παραλίμνι μαζί με την σύζυγό του και μητέρα του Τάσου. Έφυγε πρόωρα στα 68 του, χωρίς να βγάλει τα μαύρα από πάνω του.
«Κάθε πρωί και κάθε απόγευμα είμαστε εδώ. Τα μαύρα δεν τα βγάλαμε. Θα τα πάρουμε μαζί μας» έλεγε ο Ι. Ισαάκ ενώ στο ένα μπράτσο του κρατούσε τον εγγονό του και με το άλλο χέρι, βοηθούσε τη σύζυγο του να ανάψουν το καντήλι. «Για μας τίποτα δεν έχει αξία» συμπλήρωνε η μητέρα του Τάσου, «από τότε που χάσαμε τον Τάσο είμαστε σαν τα ρομπότ που τα κουρδίζεις και πηγαίνουν. Δεν φεύγει από το μυαλό μου. Νομίζω πως θα πάω σπίτι και θα έρθει πίσω μου».
«Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα έφερνα τον Τάσο και θα έφευγα εγώ. Έτσι είναι το σωστό…» μου είπε ψιθυριστά ο Ισαάκ Ισαάκ. Λίγα χρόνια αργότερα έφυγε, αλλά ο Τάσος δεν γύρισε…
Ο Τάσος δεν βρέθηκε τυχαία στο οδόφραγμα της Δερύνειας την ημέρα που δολοφονήθηκε από τους «Γκρίζους Λύκους». Ο πατέρας του θυμόταν ότι από μικρός ρωτούσε να μάθει για τον Καραϊσκάκη, τον Κολοκοτρώνη, τον Αθανάσιο Διάκο, γιατί αγαπούσε την πατρίδα του.
Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr