Περήφανος ως Έλληνας. Ο Γιώργος Σταθόπουλος δικηγόρος καριέρας στις ΗΠΑ είδε στην πορεία του χρόνου το χόμπι του να συλλέγει έργα ζωγραφικής και γλυπτικής κυρίως Ελλήνων καλλιτεχνών να εξελίσσεται σε πάθος. Άνθρωπος του κόσμου -κοσμοπολίτης, από την ημέρα που το συνειδητοποίησε έβαλε σκοπό ζωής την προώθηση της ελληνικής ζωγραφικής και γλυπτικής στο εξωτερικό.
Την περασμένη Δευτέρα, στο Μουσείο Μπενάκη, παρουσίασε το βιβλίο -κατάλογο με τίτλο “Συλλογή Γ.Σταθόπουλου-Με αυτοβιογραφικές αφηγήσεις”.
Στους ομιλητές ήταν ο Κώστας Βαρώτσος Γλύπτης-Καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο ΑΠΘ , ο ζωγράφος Στέφανος Δασκαλάκης, η Κατερίνα Σταθοπούλου ιστορικός τέχνης και ο Σταμάτης Κριμιζής Ερευνητής Διαστήματος.
Η ισχύς εν τη ενώσει από ανθρώπους που είναι περήφανοι για την πατρίδα τους, διακρίνονται στο εξωτερικό και διαλαλούν την απεραντοσύνη της σε κάθε ευκαιρία.
Το παρών στην εκδήλωση έδωσαν και τα ανήψια του, ο γνωστός πλοιοκτήτης Πέτρος Παππάς και οι αδελφές του Άντζι Χάρτμαν τέως πρόεδρος της WISTA Hellas και Ντόρα Χάρτμαν. “Το χόμπι έχει γίνει πάθος. Η τέχνη είναι κάτι το οποίο αισθάνομαι τόσο βαθιά και μου δίνει τέτοια δύναμη που έχω μία συνεχή ροή ενέργειας. Είμαι πολύ ευτυχής που είχαμε στην εκδήλωση τόσο σημαντικούς ανθρώπους που εκτιμούν την τέχνη και που είναι μπορεί να πει κανείς ότι είναι οι στυλοβάτες της ελληνικής τέχνης η οποία μπορεί να πάει πολύ μακρυά. Έχω προσπαθήσει και έχω κάνει εκθέσεις στο εξωτερικό με αυτόν τον σκοπό και μπορώ να πω ότι είχαμε επιτυχία. Έγινε πολύ πιο γνωστή η ελληνική τέχνη” επεσήμανε στο protothema:
“Συλλέγω ελληνικά και ξένα έργα αλλά βασικά ελληνικά. Το μεγαλύτερο κομμάτι της συλλογής μου είναι Ελλήνων καλλιτεχνών. Αλλά δεν παύω επειδή είμαι άνθρωπος που έχω ζήσει σε πολλές χώρες στο εξωτερικό έχω σπουδάσει και έχω εργαστεί και έχω γνωρίσει μεγάλους ξένους καλλιτέχνες όπως τον Γάλλο Αντρέ Βερντέ, τον Καρ Άπελ ιδρυτής της κίνησης COBRA – Copenhagen, Brussels, Amsterdam με τν οποί είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Οτιδήποτε είναι όμορφο και μου αρέσει κτυπάει στο μάτι και μου λεει αυτό είναι ωραίο έργο αγόρασέ το, το αγοράζω”.
Όπως ανέφερε “από τους Έλληνες καλλιτέχνες ξεχωρίζω τον Στέφανο Δασκαλάκη, τον θεωρώ μεγάλο καλλιτέχνη, μεγάλο ζωγράφο, τον Γιώργο Ρόρη, τη Μαρία Φιλοπούλου που πηγαίνει πολύ καλά στο εξωτερικό, την Ειρήνη Ηλιοπούλου και βέβαια τον Αλέκο Φασιανό ο οποίος ήταν μεγάλος και επειδή είχε ζήσει στο Παρίσι είχε πολύ ακριβά έργα. Ήταν φίλος πολύ. Επίσης από τους γλύπτες ξεχωρίζω τον Κώστα Βαρώτσο” και συμπλήρωσε:
“Προωθώ την ελληνική και παράλληλα με την ελληνική τέχνη την Ελλάδα μας και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Χαίρομαι ιδιαιτέρως που μαζί με την ελληνική τέχνη προβάλλεται και η χώρα μας, η Ελλάδα”.
Ο κορυφαίος παγκοσμίως αστροφυσικός, Σταμάτης Κριμιζής, επίτιμος διευθυντής του Τµήµατος Διαστηµικής στο Εργαστήριο Εφαρµοσµένης Φυσικής του Πανεπιστηµίου Johns Hopkins, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών δήλωσε για τον Γιώργο Σταθόπουλο:
“Είναι σπάνιο να υπάρχει ένας άνθρωπος που να συνδυάζει τη γνώση της τέχνης αλλά και την επιχειρηματική τόλμη να αναγνωρίζει το περιβάλλον και να ξέρει πως μπορεί να παρουσιάζει τους ανθρώπους που προσπαθεί να προωθήσει και να γίνει μία επιτυχής παρουσίαση της τέχνης. Και ο κύριος Σταθόπουλος είναι μοναδικός σε αυτό που κάνει.”
Τη ροπή προς τις συλλογές διαφόρων αντικειμένων ο Γιώργος Σταθόπουλος την είχε από μικρό παιδί. Διηγείται: “Όταν ζούσαμε στην Αθήνα ένιωθα μία ακατανίκητη τάση να συλλέγω. Αυτή άρχισε όταν ήμουν περίπου 8 ετών με συλλογή γραμματοσήμων από διαφορετικές χώρες. Κατά τη διάρκεια της κατοχής ως παιδιά δεν είχαμε παιχνίδια για να παίξουμε οπότε η συλλογή διαφόρων αντικειμένων όπως πακέτα από τσιγάρα, γραμματόσημα ακόμη και κάλυκες από σφαίρες ήταν μία δραστηριότητα που μας κρατούσε απασχολημένους και μας διασκέδαζε. Όταν ήμουν 11 χρονών και μετακομίσαμε στις ΗΠΑ η συλλογή μου εμπλουτίστηκε με δακτυλίδια “Tom Mix”, κόμικς και μικρά παιχνίδια που έπαιρνα ως αντάλλαγμα με την επιστροφή κουπονιών από κουτιά δημητριακών”.
Για πρώτη φορά ήρθε σε επαφή με την τέχνη το 1956 ως πρωτοετής φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν όπου παρακολούθησα ένα μάθημα για την Ιστορία της Τέχνης όπου εστίαζε στη ζωγραφική και στη γλυπτική.
Το ενδιαφέρον του ωρίμασε όταν σπούδαζε νομική στο Πανεπιστήμιο του Τζώρτζ Ουάσιγκτον στην Ουάσιγκτον. Επισκεπτόταν συχνά την Εθνική Πινακοθήκη.
Έργα τέχνης άρχισε να συλλέγει το 1964 όταν μετακόμισε στις Βρυξέλλες για να εργαστεί ως εκπρόσωπος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων στη Βιομηχανική Ομοσπονδία Κοινής Αγοράς (UNICE).
Οι δύο πρώτοι πίνακες της συλλογής του ήταν δώρο από τον Σουηδό φίλο του Περ Μπέρντσον, εξέχοντα σύμβουλο επιχειρήσεων που είχε τη ζωγραφική ως χόμπι. Τα αφηρημένα έργα του τα χάριζε μετά στους φίλους του.
Αγόρασε το πρώτο έργο τέχνης της συλλογής του, το 1966 στο Παρίσι, στην Μονμάρτη κοντά στην Σάκρε-Κερ από έναν καλλιτέχνη ονόματι Φρανσουά Φρανκ. Ο Φρανκ ήταν μέλος της Ecole de Paris και ήταν μαθητής του Γάλλου εξπρεσιονιστή ζωγράφου, Μπερνάρ Μπουφέ.
Το πρώτο έργο τέχνης που αγόρασε στην Ελλάδα ήταν ένας πίνακας ζωγραφικής του Νίκου Κριδέα ο οποίος καταγόταν από τη Λέσβο. Απεικονίζει ένα αλιευτικό και μία μικρότερη βάρκα με κουπιά που δημιουργούν αντανάκλαση στα ήρεμα νερά της θάλασσας.
Κατά τη διάρκεια της 10ετίας 1985-1995 απέκτησε στενή φιλία με τον παγκοσμίου φήμης τσελίστα και μαέστρο Μστισλάβ “Σλάβα” Ροστροπόβιτς.
Σε ένα ταξίδι του στη Νέα Υόρκη το 1985 επισκέφθηκε το ατελιέ ενός σημαντικού καλλιτέχνη τη δουλειά του οποίου παρακολουθούσε καιρό. Το ατελιέ του βρισκόταν στο Μανχάταν. Εντόπισε ένα πολύχρωμο πίνακα ενός κόκκορα με παχιές σχεδόν βίαιες πινελιές. Ο Γιώργο Σταθόπουλος ρώτησε τον καλλιτέχνη την τιμή. Εκείνος του απάντησε 6.000 δολάρια. “Επέστρεψα με αντιπροσφορά 5.000 δολαρίων” θυμάται ο Γιώργος Σταθόπουλος: “Λάθος μου. Ο καλλιτέχνης απάντησε “θα το σκεφτώ” αλλά δεν μου είπε ποτέ τίποτα για την τιμή. Συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελε να διαπραγματευτεί και θεώρησε ότι υποτίμησα τον πίνακα στα μάτια μου, αλλά ήταν πλέον αργά να επανορθώσω. Από τότε αυτό μου έγινε μάθημα καθώς κατάλαβα ότι αν πραγματικά θέλεις ένα έργο, πρέπει να το αγοράσεις στην τιμή που ζητάει ο καλλιτέχνης-δεν παζαρεύεις”.
Μεγάλο πρότυπο για τον Γιώργο Σταθόπουλο ήταν ο πατέρας του, ο Νικόλας:
“ Πορεύθηκε στη ζωή του ακολουθώντας δύο προσωπικά του αξιώματα τα οποία μετέφερε και στα παιδιά του και εγώ τα υπηρέτησα πιστά. ”Να ξεχωρίζετε από το πλήθος” και ” Να είστε ελεύθεροι σκοπευτές” μας έλεγε. Ως νεαρός μετανάστης στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα (1906) χωρίς να γνωρίζει κανέναν ή ακόμη και τη γλώσσα εργάστηκε σκληρά και κατάφερε να ανέλθει μέχρι τη θέση του προϊσταμένου στα πληρώματα του σιδηροδρόμου που εγκαθιστούσαν τις σιδηροδρομικές τροχιές στη γραμμή Ανατολής_δύσης. Στη συνέχεια σιγά-σιγά άνοιξε αλυσίδα 17 fast food εστιατορίων σε τρεις μεσοδυτικές πολιτείες, Μίτσιγκαν, Οχάιο και Ουισκόνσιν.
Σε ηλικία 42 ετών επέστρεψε στην Ελλάδα όπου επένδυσε με επιτυχία τα χρήματα που είχε μαζέψει. Ο πατέρας μου “ξεχώρισε από το πλήθος”.
Διαβάστε ακόμη:
ΔΕΗ blue: Με αυτό το δίκτυο φορτίζεις παντού το αυτοκίνητό σου
Υδρογόνο: Με χρηματοδότηση της αμερικανικής Advent η ανάπτυξη του πρώτου «υδρογονάδικου» στην Ελλάδα
Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στην Αθήνα – Εργα για τη γραμμή 4 του μετρό