Του Σπύρου Γκουτζάνη
Δεν πρωτοτυπεί το κυβερνητικό επιτελείο προβάλλοντας στις «επιτυχίες του πρωθυπουργού» στο εξωτερικό πεδίο τη συνάντηση με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, στη Βαρσοβία, μετά το ταξίδι στην Κίνα.
Το συνηθίζουν οι πρωθυπουργοί των τελευταίων χρόνων σαν αντιπερισπασμό στη δύσκολη εσωτερική, οικονομική, πραγματικότητα, παράλληλα με διάφορες πολιτικές πρωτοβουλίες, που στην παρούσα κυβέρνηση είναι ο εκλογικός νόμος και η αναθεώρηση του Συντάγματος με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό.
Δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους στο Μέγαρο Μαξίμου από την επαφή που είχε ο πρωθυπουργός στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, με πρωτοβουλία του τελευταίου. Μαζί με τις συναντήσεις που είχε στο περιθώριο της Συνόδου με τον πρόεδρο της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, και τους πρωθυπουργούς της Ιταλίας, Ματέο Ρέντσι και της Πορτογαλίας, Αντόνιο Κόστα, υποστηρίζει το Μέγαρο Μαξίμου ότι σηματοδοτούν την προσπάθεια να ενισχύσει τις διεθνείς συμμαχίες του πάντα στην κατεύθυνση της αλλαγής της φιλοσοφίας της εφαρμοζόμενης πολιτικής.
Σύμφωνα με τις διαρροές από το κυβερνητικό επιτελείο ο Αμερικανός πρόεδρος λέει «ναι» στις μεταρρυθμίσεις αλλά και σε ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους, ενώ άσκησε κριτική στην πολιτική της λιτότητας σημειώνοντας ότι «επί οκτώ χρόνια διαφωνούμε και εμείς με τον Σόιμπλε σχετικά με το ποια μπορεί να είναι η διέξοδος από την κρίση». Υπενθύμισε δε ότι «εμείς έχουμε αναπτυχθεί κατά 10% και η Ευρώπη παραμένει σε στασιμότητα» και, πάντα σύμφωνα με τις κυβερνητικές πηγές, σημείωσε ότι κατανοεί τις ελληνικές θέσεις και ότι οι ΗΠΑ θα συμβάλλουν για την επίτευξη μιας συμφωνίας που θα οδηγεί στην ανάπτυξη. Προανήγγειλε δε, επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τζακ Λιου στην Αθήνα για «περαιτέρω συνεργασία».
Από την πλευρά του, ο Αλέξης Τσίπρας βρήκε την ευκαιρία να υπογραμμίσει στον πρόεδρο των ΗΠΑ την ανάγκη η έξοδος από τη λιτότητα να συμβαδίσει με την αποτελεσματική απομείωση του χρέους, ενώ αναφερόμενος προφανώς στις προτάσεις του ΔΝΤ για τα εργασιακά είπε ότι τα μέτρα δεν μπορούν να γίνουν δεκτά, καθώς οι μεταρρυθμίσεις που προτείνει είναι πολύ σκληρές. Ανέπτυξε πάντως τις μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, τονίζοντας την αποφασιστικότητά της να αντιμετωπίσει την διαφθορά και τη διαπλοκή οικονομικών συμφερόντων και πολιτικών κέντρων.
Άξονας του Νότου
Στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής ο κ. Τσίπρας συνέχισε την προσπάθεια διαμόρφωσης ενός άξονα των προοδευτικών δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης παράλληλα με το «μέτωπο του Νότου», έναντι της πολιτικής λιτότητας που υπαγορεύει το Βερολίνο, με τις συναντήσεις με Ολάντ, Ρέντσι και Κόστα. Για τον Έλληνα πρωθυπουργό το Brexit διαμορφώνει συνθήκες για μία συνολική συζήτηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και για μεταρρυθμίσεις για λιγότερη λιτότητα και περισσότερη δημοκρατία και αλληλεγγύη. Οι χώρες του Νότου που έχουν τα δικά τους προβλήματα φυσικά συμφωνούν, ενώ όμως ο άξονας Βερολίνο-Βρυξέλλες επιμένει «τηρήστε τις συνθήκες», η Ισπανία και η Πορτογαλία κινδυνεύουν με κυρώσεις για υπέρβαση του ελλείμματος και η Ιταλία προσπαθεί να σώσει τις τράπεζές της με κρατική ενίσχυση. Πάντως το εάν ο Ολάντ θα ηγηθεί ενός άξονα του Νότου έναντι της κυριαρχίας του Βερολίνου, είναι αμφίβολο.
Ενώ όμως στο εσωτερικό η δύσκολη πραγματικότητα προσδιορίζεται από το κυνήγι των φορολογούμενων για την επίτευξη των στόχων ώστε να μην ενεργοποιηθεί ο «κόφτης», από τις κατασχέσεις της εφορίας και από τα «κανόνια» στην αγορά, η κυβέρνηση συνεχίζει τον πολιτικό αντιπερισπασμό με τον εκλογικό νόμο και παράλληλα ανοίγει θέμα αναθεώρησης του Συντάγματος με θέμα αιχμής την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό με παράλληλη ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του. Ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση συμφωνεί με την αναθεώρηση, διαφωνεί με την αλλαγή στην προεδρική εκλογή, ενώ από την πλευρά της το θέμα αιχμής είναι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα οποία αρνείται βέβαια η κυβερνητική πλειοψηφία. Ο κ. Τσίπρας μάλιστα είναι πρόθυμος να θέσει στον λαό με δημοψήφισμα τις αλλαγές στο Σύνταγμα, και στη συνέχεια να ψηφιστούν από τη Βουλή. Συμπληρωματικά με την απλή αναλογική και με την αλλαγή της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, επιχειρεί μεταβολή του πολιτεύματος, ενώ παράλληλα διαμορφώνει το πολιτικό τοπίο μέχρι τις μεθεπόμενες εκλογές. Στόχος του βέβαια να παραμείνει ο μεταλλαγμένος σε σοσιαλδημοκρατική παράταξη ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό παιχνίδι, ακόμη κι αν στις επόμενες εκλογές δεν είναι πρώτη δύναμη.
Τόσο με τον εκλογικό νόμο όσο και με την προεδρική εκλογή δημιουργεί εσωτερικά ζητήματα και στα κόμματα στης αντιπολίτευσης. Δεν είναι τυχαίο ότι το κυβερνητικό επιτελείο επιμένει ότι οι 200 ψήφοι που απαιτούνται για την ψήφιση του εκλογικού νόμου ώστε να ισχύσει από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα βρεθούν, που σημαίνει ότι θα υπάρξουν διαρροές από την Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι. Η δε προεδρική εκλογή διχάζει τη ΝΔ καθώς ο μεν Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ταχθεί κατά της αλλαγής του υπάρχοντος καθεστώτος, ο δε Κώστας Καραμανλής είναι υπέρ της αλλαγής αφού άλλωστε τον ενδιαφέρει και προσωπικά, καθώς στην περίπτωση εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό μπορεί να είναι και ο ίδιος υποψήφιος ανάλογα βέβαια και με τις συνθήκες που θα επικρατούν.
Στο βάθος των υπολογισμών του Αλέξη Τσίπρα υπάρχει πάντα ο ανασχηματισμός που φαίνεται ότι τον μεταθέτει για το φθινόπωρο σε συνάρτηση και με τις κινήσεις προς την ευρύτερη κεντροαριστερά και την προσέγγιση με τον Φώτη Κουβέλη.
Σε κάθε περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας θα προσπαθήσει να διατηρήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στο πολιτικό επίπεδο κατά τρόπο που να κερδίσει περισσότερο χρόνο στην εξουσία, ελπίζοντας ότι η συγκυρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα του δώσει ανάσες στο οικονομικό πεδίο.