«Η διοίκηση της Yalco ενημερώνει ότι το μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου κύριος Δημήτριος Σωκ. Κωνσταντίνου, πρόεδρος ΔΣ και εκτελεστικό μέλος, με σχετική επιστολή του προς το Δ.Σ. από 18/02/2021, γνωστοποίησε την παραίτησή του για προσωπικούς λόγους». Αυτές οι 36 λέξεις της επίσημης ανακοίνωσης ήταν αρκετές για να σηματοδοτήσουν το «τέλος εποχής» και την αλλαγή σελίδας σε μια εταιρεία που λίγους μήνες πριν έκλεισε 100 χρόνια «ζωής» στην αγορά.
Ένας αιώνας διαρκούς διαδρομής που στην τελευταία πενταετία της έχει ταυτιστεί με τον αγώνα επιβίωσης, την αναζήτηση του «λευκού ιππότη», την ελπίδα για το αύριο.
Ο άνθρωπος που «ανακάλυψε» τον «κοιμώμενο γίγαντα»
O Δημήτρης Kωνσταντίνου είναι ο άνθρωπος που από το 1972 ανέλαβε τα ηνία της οικογενειακής επιχείρησης «Γυαλικά Kωνσταντίνου», «βαφτίζοντάς» την Yalco, -από τα αρχικά-, και την μετεξέλιξε σε έναν ισχυρό όμιλο που μεσουράνησε επί δεκαετίες στο χονδρικό και λιανικό εμπόριο.
Πήρε τη σκυτάλη από τον πατέρα του Σωκράτη, που το 1920 έβαλε τα θεμέλια της επιχειρηματικής δραστηριότητας, αρχικά με το εμπόριο ξυλείας. Η αφετηρία ήταν ένα μικρό μαγαζί στη Δράμα. Σύντομα τη θέση των ξύλων πήραν τα υαλικά είδη και 13 χρόνια μετά, ακολούθησε η μετακόμιση στη Θεσσαλονίκη και η αγορά ενός οικοπέδου στο Καλοχώρι που αργότερα στεγάστηκε η «βόρεια καρδιά» της Yalco.
Ο Δημήτρης Κωνσταντίνου, μπορεί να σπούδασε στη Νομική και να έκανε μεταπτυχιακό στις ΗΠΑ, αλλά ποτέ δεν ασχολήθηκε με το αντικείμενο των σπουδών του. Αφιερώθηκε ολόψυχα στην εταιρεία και άνοιξε αρκετούς νέους δρόμους.
Έτσι ήταν από τους πρώτους, -αν όχι ο πρώτος-, του εγχώριου επιχειρείν που «ανακάλυψε» την Kίνα, ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’70. Διαβλέποντας την τεράστια δύναμη του κοιμώμενου, -τότε-, παραγωγικού γίγαντα, έκλεισε αποκλειστικές συμφωνίες με περισσότερα από 50 εργοστάσια της «χώρας του δράκου».
Ο κ. Σωκράτης Κωνσταντίνου
Στην πορεία συνέδεσε το όνομα της Yalco με κάποια από τα πιο γνωστά brands στην αγορά επαγγελματικού και οικιακού εξοπλισμού. Iωνία, Habitat, Omnishop, Fest, -όπου το εργοστάσιο στα Oινόφυτα παράγει σκεύη μαγειρικής με ημερήσια δυναμικότητα 10.000 τεμαχίων για 250 κωδικούς-, Black & Decker, αλλά και με την αποκλειστική αντιπροσώπευση φημισμένων οίκων όπως Bodum, Lagostina, Revol, Guy Degrenne, Rak, Thermos κ.α.
Το 1989, παράλληλα με την «βάση» στη Β. Ελλάδα, ήρθε το άνοιγμα στην πρωτεύουσα με την δημιουργία εγκαταστάσεων (γραφεία, έκθεση, αποθήκες) στη Νέα Κηφισιά σε έκταση 23.000 τ.μ., ενώ το 1995 έβαλε την εταιρεία στο χρηματιστήριο.
Τα λάθη, η «κάθοδος» και το «σκληρό μνημόνιο»
Σε αυτή την συναρπαστική πορεία, όμως, υπήρξαν και λανθασμένες στρατηγικές επιλογές που στοίχισαν. Έτσι, η αλματώδης επέκταση εντός και εκτός συνόρων σε μια εποχή που η χώρα βρισκόταν στο «κατώφλι» της κρίσης, -ιδιαίτερα με την Habitat-, οδήγησε στο «δηλητηριώδες» τρίπτυχο: Κατάρρευση τζίρου, ζημιές, υψηλός δανεισμός.
H οικογένεια Kωνσταντίνου έκανε πολλές προσπάθειες για να βρει ρευστότητα και να αντιμετωπίσει τη «θηλιά» του αυξανόμενου δανεισμού. Tελικά, μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις, τον Δεκέμβριο του 2016, συμφωνήθηκε η αναδιάρθρωση των δανείων με Eurobank, Πειραιώς και Eθνική. Έτσι, εκδόθηκαν δύο νέα κοινά ομολογιακά (18 εκατ. και 10,94 εκατ.) και ένα μετατρέψιμο (10,2 εκατ.), αλλά εφαρμόστηκε και ένα «σκληρό μνημόνιο» με πωλήσεις θυγατρικών στο εξωτερικό (Ρουμανία, Ουγγαρία) και δραστηριοτήτων, αλλά και προβλέψεις για συγκεκριμένους δείκτες. H «άνοιξη», όμως κράτησε μόλις ένα εξάμηνο αφού η Yalco βρέθηκε «εκτός στόχων» με συνέπεια την αναταξινόμηση των μακροπρόθεσμων δανειακών υποχρεώσεων στις βραχυπρόθεσμες.
Παράλληλα, επιβλήθηκε η στροφή στη χονδρική, με έμφαση στα προϊόντα ξενοδοχειακού εξοπλισμού, για τα οποία ιδρύθηκε και ξεχωριστός θυγατρικός βραχίονας στη Pόδο. Oύτε ο «βατήρας» του αναπτυσσόμενου τουρισμού, ωστόσο, στάθηκε ικανός να ανακόψει την πτώση.
Η αναζήτηση στρατηγικού επενδυτή
Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την αναζήτηση, σε συμφωνία με τις πιστώτριες τράπεζες, στρατηγικού επενδυτή και υπήρξαν συζητήσεις με διάφορους μνηστήρες. Από το φθινόπωρο του 2018 ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις με υποψήφιο στρατηγικό επενδυτή, καθώς η είσοδος του με την αγορά του συνόλου ή μέρους του ενεργητικού, την εισφορά «φρέσκου χρήματος» και την ανάληψη μέρους του δανεισμού, φάνταζε ως η «ύστατη λύση» για τη διάσωση, αλλά και για την πιθανότητα να παραμείνει, -σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον-, η οικογένεια Kωνσταντίνου ως «συμπαίκτης» την επόμενη μέρα.
H διοίκηση της Yalco είχε παραδεχθεί ότι μαζί με τις τράπεζες προχώρησαν τη διαδικασία εξεύρεσης επενδυτών που οδήγησε στην εκδήλωση «δεσμευτικού ενδιαφέροντος».
Tονιζόταν, ωστόσο, ότι «η ολοκλήρωση της λύσης απαιτεί σύνθετες διαδικασίες και διαπραγματεύσεις για τις οποίες η διοίκηση δεν δεσμεύεται ότι θα έχουν προχωρήσει ικανοποιητικά σε εύλογο χρονικό διάστημα». Για αυτό και δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσει βάσιμα «τόσο την πιθανότητα όσο και τον χρόνο επίτευξης των παραπάνω επιλογών και σχεδίων».
Αυτές οι διαπραγματεύσεις τελικά δεν έφεραν αποτέλεσμα, ενώ μια «πρόγευση» για την δύσκολη κατάσταση έδινε και το γεγονός ότι οι λογιστικές καταστάσεις, ήδη από τη χρήση του 2017, συντάσσονται πλέον όχι με βάση της «αρχή της συνέχισης της δραστηριότητας», αλλά της «ρευστοποιήσιμης αξίας» της εταιρείας…
Από το καλοκαίρι του 2019 άρχισαν οι αναρτήσεις στην πλατφόρμα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για το σύνολο σχεδόν της παραγωγικής και αποθηκευτικής «βάσης».
Από το peak στην κατάρρευση
Όλα αυτά σε τίποτα δεν θυμίζουν τον κραταιό όμιλο του παρελθόντος που κυριαρχούσε στην αγορά HO.RE.CA και της λιανικής, είχε εξαγωγές σε 25 χώρες και λίγο πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση, έκανε το peak στο τζίρο του με 67,8 εκατ. ευρώ. Aπό τότε, όμως, ξεκίνησε η καθοδική τροχιά.
Όπως δείχνει η τελευταία «εικόνα» ετήσιας χρήσης (για το 2019) οι πωλήσεις υποχώρησαν στα 7,9 εκατ. ευρώ από 11,75 εκατ. ευρώ το 2018, ενώ τα καθαρά αποτελέσματα έφεραν ζημίες 4,88 εκατ. ευρώ έναντι 3 εκατ. την προηγούμενη χρονιά.
Στις οικονομικές καταστάσεις για το περσινό πρώτο εξάμηνο η διοίκηση της εταιρείας ήταν σαφής ότι «δεν µπορεί να δεσµευτεί για την εξεύρεση λύσης που να διασφαλίζει την συνέχιση των δραστηριοτήτων της, γεγονός που καθιστά πιθανή την παύση λειτουργίας της στο άµεσο µέλλον».
Τονίζεται, βέβαια, ότι προτίθεται να εξαντλήσει κάθε περιθώριο «παρακολουθώντας και τις εξελίξεις που λαµβάνουν χώρα µετά και από την µεταβίβαση της διαχείρισης των απαιτήσεων που απορρέουν από τις συµβάσεις των κοινοπρακτικών δανείων και των ανοικτών πιστωτικών γραµµών στην doValue Greece». Ωστόσο, επισημαίνονται οι «σημαντικές δυσχερείς εξελίξεις» που ακολούθησαν την καταγγελία των δανείων.
Το «χτύπημα» της πανδημίας
Έτσι, εκτός από το «μέτωπο» με τις τράπεζες, ήρθε η πανδημία που, σε συνδυασμό με το ανεπαρκές κεφάλαιο κίνησης, έδωσε ένα ακόμη δυνατό «χτύπημα». Η ταχεία εξάπλωση του Covid και τα lockdown έπληξαν αφενός τον κλάδο λιανικής όπου η Yalco δραστηριοποιείται μέσω των δικών της καταστημάτων, franchising και shop in shop, αφετέρου τις πωλήσεις ειδών επαγγελματικού εξοπλισμού με την κατάρρευση του τουρισμού, τον περιορισμό της λειτουργίας των ξενοδοχείων και της εστίασης. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο τζίρος στο περσινό πρώτο εξάμηνο κατέγραψε νέα πτώση κατά 56% σε σχέση με το α’ εξάμηνο του 2019, «κατηφορίζοντας» στα 2,15 εκατ. ευρώ (από 4,9 εκατ.), με τις ζημιές να διαμορφώνονται στα 2,3 εκατ.
Παράλληλα, το συνολικό οφειλόµενο ποσό προς τις τράπεζες, στις 31/8/2020, έφτανε τα 45,1 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 40 εκατ. για κεφάλαιο και τα 5,12 εκατ. για τόκους.
Στις παραδοχές της διοίκησης ξεκαθαρίζεται πλέον ότι «στο βαθµό που δεν εξευρεθεί λύση η οποία να περιλαµβάνει χρηµατοδότηση για κεφάλαιο κίνησης, θα οδηγήσει την εταιρεία σε αδυναµία να καλύψει τις τρέχουσες υποχρεώσεις της τους επόµενους µήνες». Χωρίς όμως κάτι τέτοιο να έχει συμβεί μέχρι τώρα καθώς «δεν έχει τεθεί σε εφαρµογή κάποιο σχέδιο για εθελοντική εκκαθάριση» ούτε υπάρχει στάση πληρωµών.
Η νέα γενιά και το οικόπεδο στην Κηφισιά
H οικογένεια Kωνσταντίνου, πάντως, δεν ανήκε ποτέ στην «κατηγορία» των λεγόμενων «στρατηγικά κακοπληρωτών». Εκείνων δηλαδή που αθέτησαν τους όρους των δανειακών συμβάσεων προκειμένου να «επιβλέπουν» την περιπέτεια των εταιρειών τους από την «ασφαλή απόσταση» ενός σκάφους αναψυχής ή κάποιου πολυτελούς θερέτρου εκτός συνόρων…
Αντίθετα, ο Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας Σωκράτης Κωνσταντίνου, που άρχισε να αναλαμβάνει καθήκοντα από το 1998, σε ηλικία 33 ετών, όσο και η αδελφή του Αμαλία, δίνουν καθημερινά τη μάχη να διασώσουν την Yalco και με προσωπικό κόστος.
Γιατί, πέρα από τα ακίνητα της εταιρείας που είναι ενεχυριασμένα για τα τραπεζικά δάνεια, οι εμπράγματες εξασφαλίσεις περιλαμβάνουν και προσωπικά περιουσιακά στοιχεία των μελών της οικογένειας. Έτσι, πέρυσι βγήκε στο σφυρί ένα οικόπεδο μεγάλης αξίας στην Kηφισιά, που ανήκε στον Σωκράτη και την Aμαλία Kωνσταντίνου, μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας με πρώτη τιμή προσφοράς 1.500.000 ευρώ και ολοκληρώθηκε, -προφανώς με ένα «χτύπημα»-, στα 1.500.100 ευρώ.
Όσο για τα εταιρικά ακίνητα στα Οινόφυτα και το Καλοχώρι, οι πλειστηριασμοί αναβλήθηκαν λόγω είτε της πανδημίας είτε ένδικων μέσων που ασκήθηκαν.
Η ουσία είναι ότι ακόμη και τώρα η διοίκηση της εταιρείας δεν εγκαταλείπει τα όπλα, αλλά επιδιώκει να αξιοποιήσει τα όποια «χαρτιά» έχουν απομείνει ποντάροντας κατά προτεραιότητα στο κανάλι του HO.RE.CA. Και καταφέρνει να κλείσει νέες συμφωνίες ακόμη και μέσα στη σημερινή πρωτοφανή κατάσταση.
Μόνο το τελευταίο διάστημα η Yalco έκλεισε τρεις σημαντικές συμφωνίες για τον εξοπλισμό του νέου high-end ξενοδοχείου Brown Acropol στην Oμόνοια, μετά για το νέο πέντε αστέρων ξενοδοχείο Ikos Andalusia στην Ισπανία και πριν λίγες ημέρες για το πρώτο «smart» ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης, Onoma Hotel.
Το εάν τούτα είναι αρκετά για να παραμείνει ζωντανή η ελπίδα, μένει να φανεί στη συνέχεια. Όμως, όλα αυτά τα «πέτρινα χρόνια» πολλοί,- και πολλές φορές-, μίλησαν για το «γυαλί που ράγισε». Η Yalco ωστόσο αποδείχθηκε αρκετά «σκληρή για να πεθάνει». Τουλάχιστον μέχρι σήμερα…
Διαβάστε ακόμη: