Στις 29 Ιουνίου αναμένεται να παιχτεί ένα ακόμη επεισόδιο, στο μακρύ «σήριαλ» γύρω από τα «αποκαΐδια» της άλλοτε κραταιάς εταιρείας επίπλων Neoset.
Εκείνη την ημέρα, όπως αποκαλύπτει το newmoney, έχει προγραμματιστεί να βγει για μια ακόμη φορά στο σφυρί το μεγάλο ακίνητο του ιδιοκτήτη της εταιρείας Κωνσταντίνου Αλεξανδράκη επί της λεωφόρου Κηφισίας, στη συμβολή της με την Κατεχάκη, στο Ν. Ψυχικό. Η τιμή πρώτης προσφοράς έχει οριστεί σε 3.752.975 ευρώ.
Πρόκειται για κτίριο πέντε επιπέδων, σε οικόπεδο 1,2 στρεμμάτων, που είχε εξαγοραστεί το 1986 από την εταιρεία πετρελαιοειδών Mobil Oil και στο οποίο λειτουργούσε επί χρόνια εκθεσιακός χώρος της Neoset. Στη συνέχεια, όμως, από το 2014 έχει μισθωθεί σε γνωστή αλυσίδα γυμναστηρίων.
Το συγκεκριμένο ακίνητο είχε βγει ξανά σε πλειστηριασμό, με την ίδια τιμή εκκίνησης, τόσο το 2018, όσο και το 2020, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Τι βγαίνει στο σφυρί
Στο νέο σφυρί του Ιουνίου επισπεύδουσα είναι η Eurobank με το μέγεθος της οφειλής να προσδιορίζεται σε 1.017.335 ευρώ, ενώ το ακίνητο κουβαλάει αρκετές προσημειώσεις για χρέη προς τράπεζες και Δημόσιο.
Πρόκειται ειδικότερα για ένα οικόπεδο 1.229,77 τ.μ., με το επ’ αυτού πενταώροφο κτήριο, συνολικής επιφάνειας 3.606,58 τ.μ., που αποτελείται από:
- 2ο υπόγειο επιφάνειας 792,77 τ.μ.
- 1ο υπόγειο επιφάνειας 671,38 τ.μ.
- 1ο υπόγειο – ισόγειο επιφάνειας 121,39 τ.μ.
- Ισόγειο επιφάνειας 720,03 τ.μ.
- Πατάρι επιφάνειας 564,69 τ.μ.
- Πρώτο όροφο επιφάνειας 501,07 τ.μ.,
- Δεύτερο όροφο επιφάνειας 235,25 τ.μ.
Το ακίνητο βρίσκεται εντός του εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως του Δήμου Αθηναίων και επί των οδών Κηφισίας, Κατεχάκη και Αδριανείου.
Το disaster story 4 δεκαετιών
Φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80, όταν ο Κωνσταντίνος Αλεξανδράκης έβαλε το θεμέλιο λίθο της Neoset, λανσάροντας στην αγορά μια διαφορετική φιλοσοφία για την επίπλωση των ελληνικών νοικοκυριών. Στην πορεία κατάφερε να εκφράσει την έννοια του μοντέρνου και συνάμα οικονομικού επίπλου, με το καταναλωτικό κοινό να αγκαλιάζει αυτή την καινούργια πρόταση που ξέφευγε από τις καθιερωμένες φόρμες.
Η εταιρεία με τον καιρό μεγάλωνε και ήδη από το 1984 προχώρησε σε εκσυγχρονισμό του εργοστασίου στο Βασιλικό Χαλκίδας και των εγκαταστάσεών της, διευρύνοντας το δίκτυό της. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 η Neoset ξεπέρασε τα εθνικά σύνορα και ανοίχτηκε σε ξένες αγορές, αρχικά του πρώην ανατολικού μπλόκ και μάλιστα με εργοστάσια στη Ρωσία και στη Ρουμανία, ενώ αργότερα μέχρι και στον Καναδά. Η επέκταση στο εξωτερικό ίσως αποτέλεσε και μια από τις αιτίες του μετέπειτα ναυαγίου…
Παράλληλα, εντός συνόρων το δίκτυο καταστημάτων «αυγάτιζε» τόσο με εταιρικά σημεία πώλησης όσο κυρίως με το μοντέλο του franchising.
Η είσοδος της νέας χιλιετίας βρήκε την εταιρεία στο απόγειο της δόξας της, έχοντας καταστεί πρώτη και κυρίαρχη στην ελληνική αγορά, με 100 καταστήματα, αλλά και με παρουσία σε αρκετές χώρες του εξωτερικού. Εκείνη την εποχή ξεκίνησε ένας κύκλος εξαγορών (Νέο Κατοικείν, Σκουρόπουλος κ.α.) με αμφισβητούμενα τελικά οφέλη.
Η Neoset ανέλαβε και έργα στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων, όπως μεγάλο μέρος της επίπλωσης του Ολυμπιακού Χωριού.
Λίγο μετά ωστόσο ξεκινούσε το «αρνητικό φεγγάρι»…
Αφενός η «εισβολή» της ΙΚΕΑ που εισήγαγε τη δική της ανταγωνιστική φιλοσοφία, αφετέρου η συρρίκνωση της «πίτας» για τον κλάδο την ώρα που η Ελλάδα βάδιζε προς την οικονομική κρίση, καθώς και η απουσία στρατηγικού προσανατολισμού, αλλά και εσωτερικά προβλήματα σε επίπεδο διοίκησης, οδήγησαν το «οικοδόμημα» του Κ. Αλεξανδράκη σε ισχυρούς κλυδωνισμούς.
Κάπως έτσι, τον Νοέμβριο του 2012 η εταιρεία έκανε αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99, που τελικά δεν έγινε δεκτή, ενώ τον Απρίλιο του 2013 ο κ. Αλεξανδράκης συνελήφθη για χρέη προς το ΙΚΑ που ξεπερνούσαν τις 500.000 ευρώ.
Έναν χρόνο αργότερα, το 2014, η Neoset κηρύχθηκε σε πτώχευση, αλλά ακόμη και μετά από το καταλυτικό εκείνο γεγονός, συνέχισε να δίνει το «παρών» στην αγορά με το σήμα της και μέσω του δικτύου της Furniture New Line, το οποίο φερόταν να στηρίζεται στην κυπριακή Hazarezo Limited. Η υπόθεση αυτή ήταν η αιτία για να ξεκινήσει μια άσχημη δικαστική περιπέτεια, στο φόντο της οποίας τα «ασημικά», όπως το εργοστάσιο της Χαλκίδας και άλλα ακίνητα, έβγαιναν στο σφυρί.
Τα «ρολά» έπεσαν οριστικά και για την «παράλληλη» δραστηριότητα το καλοκαίρι του 2016. Έκτοτε έμειναν μόνο κάποιοι πλειστηριασμοί για να θυμίζουν μια εταιρεία που διέγραψε μια μεγαλειώδη πορεία, με άδοξο τέλος…
Διαβάστε ακόμη:
One Athens: 4 πωλήσεις μόλις σε 1 μήνα στο ακριβότερο οικιστικό συγκρότημα του Κολωνακίου