Στην καθημερινότητα των Πειραιωτών περνάει απαρατήρητος. Τον κοιτάνε χωρίς να τον …βλέπουν. Και να τον γκρέμιζαν, οι Πειραιώτες θα πίστευαν ότι είναι ακόμη εκεί.
Ο Πύργος του Πειραιά ήρθε για μία ακόμη φορά στην επικαιρότητα με αφορμή το νέο επενδυτικό ενδιαφέρον που υπάρχει για την αξιοποίησή του. Βέβαια αν τον αναζητήσετε στο διαδίκτυο θα δείτε ότι κατά καιρούς έχουν ενδιαφέρει κόσμος και κοσμάκης να επενδύσει στον Πύργο στον οποίο έχουν δώσει διάφορα προσωνύμια στην διάρκεια των 40 ετών που στέκεται πληγωμένος στο λιμάνι του Πειραιά. Κανείς δε τόλμησε να τον αποκαλέσει «σύγχρονο γιοφύρι της Άρτας». Μάλλον γιατί δεν είναι… γιοφύρι!!!! Πάντως τώρα που το ξανασκέφτομαι, θα του ταίριαζε το παρατσούκλι ο «Αόρατος Πύργος».
Αυτή τη φορά όλα δείχνουν ότι το νερό μπαίνει στο αυλάκι.
Ο γκρίζος όγκος του για πολλούς ταξιδιώτες σηματοδοτούσε και σηματοδοτεί το τέλος των ξέγνοιαστων διακοπών και την επιστροφή στη γκρίζα καθημερινότητα αφού τους χαιρετά από μακριά όταν πλησιάζουν με πλοία το λιμάνι του Πειραιά και τους κλείνει το μάτι.
Αποτελεί σύμβολο κακογουστιάς και ξεχωριστό παράδειγμα της λογικής του «άρπα κόλλα» αλλά και δείγμα της δεύτερης φάσης τσιμεντοποίησης Αθήνας και Πειραιά που έγινε στην 7ετία. Σήμα κατατεθέν.
Στο ισόγειο βρίσκεται το ΚΕΠ Πειραιά. Κατά καιρούς έχει φιλοξενήσει υπηρεσίες της Νομαρχίας στους πρώτους ορόφους γιατί κανείς δεν έπαιρνε το ρίσκο να ανέβει πάνω από τον δεύτερο, ενώ έχει στεγάσει και δημόσιο σχολείο. Ακόμα και όταν υπολειτουργούσε έμπαινες μέσα και σε έπιανε η καρδιά σου. Λες και το κτήριο είχε αποκτήσει αλλεργία στην ανθρώπινη παρουσία.
Από το ΄70 και μετά η αξιοποίηση του Πύργου ήταν το μεγάλο στοίχημα για την εκάστοτε δημοτική αρχή. Πολλοί Πειραιώτες έχουν την απορία πως θα το μεταμορφώσει ο επενδυτής που θα το εκμεταλλευτεί. Είναι πλέον μία κατασκευή «κουρασμένη» και «γηρασμένη» με θεμέλια στη θάλασσα. Όμως όλα γίνονται αρκεί να έχεις χρήμα και ιδέες.
Πρόκειται για κτήριο που είχε εξαρχής το μειονέκτημα της προβληματικής πρόσβασης και στάθμευσης σε μία ήδη επιβαρυμένη περιοχή. Τα πιο πρόσφατα σχέδια εκμετάλλευσής τους το 2007, προ της κρίσης η οποία βύθισε την εγχώρια, περιελάμβαναν, επί δημαρχίας Παναγιώτη Φασούλα, την στέγαση των δημοτικών υπηρεσιών, τη λειτουργία εστιατορίου με πανοραμική θέα από τον 22ο και τελευταίο όροφο, καθώς και την προσφορά γραφειακών χώρων σε ενδιαφερόμενους ενοικιαστές.
Έχει ύψος 84 μέτρα και 22 ορόφους. Είναι το ψηλότερο κτήριο στον Πειραιά και το δεύτερο ψηλότερο στην Ελλάδα, μετά τον Πύργο των Αθηνών, ενώ έπονται ο πύργος «Απόλλων» στη Ριανκούρ και ο πύργος «Ατρίνα» στον Παράδεισο Αμαρουσίου.
Κατασκευάστηκε ως το αντίπαλο δέος του Πύργου των Αθηνών αλλά κατά περίεργο τρόπο, το έκτισαν χαμηλότερο. Ίσως γιατί δεν μπορούσαν να βάλουν πιο βαθιά τα θεμέλια λόγω της θάλασσας.
Στέκεται στο οικόπεδο όπου παλαιότερα λειτουργούσε η αγορά του Πειραιά. Οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής την δεκαετία του 1830 ήταν Χιώτες οι οποίοι οικοδόμησαν το 1839 τον Μητροπολιτικό ναό της Αγίας Τριάδας. Η μεγάλη αγορά λειτούργησε το 1862 με σχέδια του μηχανικού της πόλης ταγματάρχη Ι.Τριγγέτα. Αγορά που έγραψε τη δική της ιστορία και στον 20ο αιώνα, όταν τα βράδια μαζευόντουσαν στα ταβερνάκια όλοι οι μεγάλοι παλιοί ρεμπέτες όπως ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Μπαγιαντέρας.
Η Δημοτική Αγορά κατεδαφίστηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1968 από τον δήμαρχο Πειραιά Αριστείδη Σκυλίτση. Έκλεισαν πολλά μαγαζιά και βρέθηκαν στην ανεργία εκατοντάδες εργαζόμενοι. Το οικόπεδο έμεινε ανεκμετάλλευτο για πέντε χρόνια. Αν και μέχρι το 1968 το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος οικοδόμησης ήταν τα 35 μέτρα και από το 1985 μέχρι σήμερα είναι τα 27 μέτρα, η χούντα το 1968 με τον «Αναπτυξιακό Νόμο Α.Ν. 395/68 Περί του Ύψους των Οικοδομών και της Ελευθέρας Δομήσεως» άνοιξε το δρόμο για αδειοδότηση κατασκευής υψηλών κτιρίων από 12 έως 28 κατοικήσιμων ορόφων.
Τελικά ο Πύργος ανεγέρθη μέσα στη διετία 1972 – 1974, επί Αριστείδη Σκυλίτση πάντοτε. Αρχιτέκτονες ήταν οι Ι. Βικέλα, Γ. Μολφέση και Α. Λοϊζου. Το 1983 πήρε την οριστική του μορφή με την επένδυση των εξωτερικών επιφανειών του με γυαλί και μεταλλικά ελάσματα.
Μετά από 46 χρόνια, ο «κοιμώμενος γίγαντας» του Πειραιά φαίνεται ότι θα… ξυπνήσει στο τέλος του 2019, αφού χθες άνοιξε η μοναδική οικονομική προσφορά που έχει κατατεθεί για την αξιοποίησή του Πύργου, σε ένα έργο που τοποθετείται στα πέριξ των 50 εκατ. ευρώ.
Η πρόταση έχει υποβληθεί από το κοινό σχήμα της Prodea Investment ΑΕΕΑΠ, της Dimand και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD), ενώ το επόμενο βήμα μετά το άνοιγμα της οικονομικής προσφοράς θα είναι η συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου την ερχόμενη εβδομάδα, έπεται ο έλεγχος του Ελεγκτικού Συνεδρίου (πιθανότατα μέσα στο Νοέμβριο), ώστε στη συνέχεια να ακολουθήσει η υπογραφή της σύμβασης.