Ιδιαίτερα πικρή είναι η ιστορία των μεγάλων επενδυτικών σχεδίων που εξαγγέλθηκαν για ορισμένα ελληνικά ιδιωτικά νησιά και οδηγήθηκαν σε ναυάγιο. Ένα από τα πιο δημοφιλή σίριαλ αφορά τον Πάτροκλο, γνωστότερο και ως Γαϊδουρονήσι, από τα μεγαλύτερα ιδιωτικά νησιά στη χώρα μας, έκτασης 2.800 στρεμμάτων, σε μια εξαιρετικά προνομιακή θέση, στον Σαρωνικό κόλπο, έναντι των οικισμών Θυμάρι και Λεγραινά και σε απόσταση 850 μέτρων από την ακτή.

Ο Πάτροκλος ανήκει στην οικογένεια Γιατράκου (το αγόρασε το 1961 ο δικηγόρος Κωνσταντίνος Γιατράκος από την Αικατερίνη Μπενάκη-Ξύδη) που επί δεκαετίες προσπαθεί να το πουλήσει χωρίς αποτέλεσμα.

Από το 1982 υπήχθη σε ζώνη απόλυτης προστασίας όπου απαγορεύεται κάθε είδους δόμηση, ενώ το 1998 χαρακτηρίστηκε και αρχαιολογικός χώρος. Στο απαγορευτικό αυτό πλέγμα προσέκρουσε και το υψηλότατο επενδυτικό ενδιαφέρον, αρχής γενομένης από την περίοδο 1997-98.

Σε εκείνη τη φάση ισραηλινά επιχειρηματικά συμφέροντα με επικεφαλής τον Ντέιβιντ Απελ και παρασκηνιακό πρωταγωνιστή τον Γκιλάντ Σαρόν, γιο του τότε πρωθυπουργού του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν, ήθελαν διακαώς το νησί με στόχο να στήσουν ένα φαραωνικό project προϋπολογισμού 16 δισ. δολαρίων, με ξενοδοχεία χιλιάδων κλινών, καζίνο, μέχρι και υποθαλάσσιες σήραγγες με τη στεριά.

Η υπόθεση κόλλησε αφενός στο σκάνδαλο που ακολούθησε όταν αποκαλύφθηκαν δωροδοκίες του Απελ σε Ισραηλινούς αξιωματούχους, αφετέρου στα δασικά και αρχαιολογικά ζητήματα που απέκλειαν την αξιοποίηση του μεγαλύτερου μέρους του νησιού. Στη συνέχεια, πολλοί ακόμη, από αραβικά funds μέχρι Έλληνες εφοπλιστές, το έβαλαν στο στόχαστρο.

Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση ήταν του Λιβανέζου μεγιστάνα Αντουάν Μααλούφ, ο οποίος το 2008 πρόσφερε 120 εκατ. ευρώ. Το σχέδιό του προέβλεπε την κατασκευή ξενοδοχείων 6 αστέρων, θεματικού πάρκου, συνεδριακού κέντρου, γηπέδου γκολφ, υποθαλάσσιου τούνελ κ.ά., μια επένδυση άνω των 2,5 δισ. δολαρίων. Τόσο αυτή, όμως, όσο και όλες οι άλλες προτάσεις έμειναν στις μακέτες.

Η οικογένεια Γιατράκου χρόνια τώρα έχει προσφύγει στα δικαστήρια και τρεις φορές μόνο στο ΣτΕ, με τελευταία το 2015, μετά από απόρριψη του αιτήματός της από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας για χορήγηση άδειας μεταβίβασης. Παρά τις αποτυχημένες προσπάθειες που δημιουργούν ένα θολό τοπίο σχετικά με τις δυνατότητες αξιοποίησής του, ο Πάτροκλος φιγουράρει ακόμη και σήμερα σε διεθνείς ιστοσελίδες με την τιμή να είναι «upon request».

Ο Εμίρης και η Οξυά

Ένα ακόμη ηχηρό ναυάγιο είναι αυτό του πρώην εμίρη του Κατάρ Αλ Θάνι, ο οποίος αγόρασε την περίοδο 2013-14 την νησίδα Οξυά των Εχινάδων αντί 5,6 εκατ. ευρώ. Το νησί, ωστόσο, περιλαμβάνεται στο δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura και, παρότι ο Αλ Θάνι φέρεται να είχε λάβει διαβεβαιώσεις από τα τότε κυβερνητικά στελέχη ότι θα αλλάξει το καθεστώς προκειμένου να αξιοποιηθεί, κάτι τέτοιο δεν έγινε.

Παράλληλα, ο σχεδιασμός του μεγαλεπήβολου project για το Oxia Art Island είχε ανατεθεί στο γνωστό αρχιτεκτονικό γραφείο Αγιοστρατίτη, με το οποίο η πλευρά των Καταριανών βρέθηκε σε δικαστική διαμάχη. Σε κάθε περίπτωση, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν προχώρησε, αποτελώντας έναν από τους λόγους για τη μερική επενδυτική αποχώρηση του Κατάρ από την Ελλάδα.

Τα πετροδόλαρα του Καμμένου

Στις αποτυχημένες υποθέσεις περίοπτη θέση κατέχει αυτή που αφορά τις Φλέβες, τη νησίδα του Σαρωνικού απέναντι από τον «Αστέρα» Βουλιαγμένης. Για το συγκεκριμένο νησί τον Απρίλιο του 2016 ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος αποκάλυψε ότι υπήρχαν δύο προτάσεις αξιοποίησής του, υποσχόμενος επενδύσεις 3,6 δισ. ευρώ.

Η μία πρόταση ήταν από την πλευρά του Αμπου Ντάμπι για μίσθωσή του αντί 100 εκατ. ευρώ, τα οποία θα πήγαιναν στον προϋπολογισμό του Πολεμικού Ναυτικού, με στόχο τη δημιουργία ενός resort 22.000 θέσεων, σε επένδυση 3,6 δισ. ευρώ. Η δεύτερη ήταν από το Ισραήλ που ήθελε να το μετατρέψει σε Silicon Island, δηλαδή πρότυπο Κέντρο Ερευνας και Ανάπτυξης που δεν θα υπήρχε πουθενά αλλού στον κόσμο.

Έναν χρόνο μετά, τον Απρίλιο του 2017, οι πληροφορίες της εποχής ανέφεραν ότι υπήρχαν δύο επενδυτικές προτάσεις για την τουριστική εκμετάλλευση του νησιού. Η πρώτη από fund με έδρα το Αμπου Ντάμπι ήταν ύψους 1,5 δισ. ευρώ, με προοπτική να φτάσει στα 2,5 δισ. ευρώ, για την ανάπτυξη τεσσάρων πολυτελών resorts με 450 δωμάτια και 470 βίλες, γηπέδου γκολφ, water park, υποθαλάσσιου πάρκου, αλλά και private table καζίνο.

Κάτι ωστόσο που προϋπέθετε την τροποποίηση του ρυθμιστικού πολεοδομικού σχεδίου της Αθήνας και όχι μόνο. Οι υποψήφιοι επενδυτές πρόσφεραν ένα σταθερό ετήσιο ενοίκιο και ποσοστό από τα έσοδα, που συνολικά υπολογιζόταν στα 50 εκατ. ευρώ ετησίως.

Η δεύτερη πρόταση ήταν από πολύ ισχυρό ελληνικό επιχειρηματικό όμιλο και προέβλεπε την ανέγερση τεσσάρων πολυτελών ξενοδοχείων, βιλών, συνεδριακού κέντρου, την ανάπτυξη μαρίνας, αλλά και τη δημιουργία ενός χωριού κυκλαδικής αρχιτεκτονικής στη νησίδα Φλεβοπούλα, η οποία θα ενωνόταν με τις Φλέβες με γέφυρα.

Ο προϋπολογισμός του έργου έφτανε στα 700 εκατ. ευρώ και η αποζημίωση για το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στα 30 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Ωστόσο, από τα παραπάνω σχέδια ουδέν πραγματοποιήθηκε μέχρι σήμερα.

Διαβάστε ακόμη 

Ο Έλληνας που ασφάλισε από τα μάτια της Τέιλορ έως ερπετά και οστά αγίων – Συνάπτει τα πιο πρωτότυπα συμβόλαια στον πλανήτη (pics + vid) 

Foster + Partners: Το αρχιτεκτονικό team πίσω από το «ELLINIKON» θαύμα (pics) 

Πώς τα ροζέ κατέκτησαν τον κόσμο και η απίθανη ιστορία του Whispering Angel που έγινε ένα από τα μεγαλύτερα οινικά success story όλων των εποχών