Τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του κύλησαν στα Χανιά. Τον Δεκέμβριο του 1966, σε ηλικία μόλις 15 ετών, μία τραγωδία σημαδεύει τη ζωή του. Χάνει τον πατέρα του στο ναυάγιο του ε/γ-ο/γ “Ηράκλειον” και η οικογένεια εγκαθίσταται στην Αθήνα.
Το Πολυτεχνείο ήταν πρωταρχικός στόχος. Όπως διηγείται και ο ίδιος “ήταν η εποχή που άνθιζε το επάγγελμα του μηχανικού , λόγω της έντονης ανοικοδόμησης”. Δίνει εξετάσεις. Οι βαθμοί που πέτυχε τον στέλνουν στη Μαθηματική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ο νεανικός προβληματισμός βρίσκεται αντιμέτωπος με την αβεβαιότητα για τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Ένας φίλος του , έχοντας έναν δικό του τρόπο σκέψης, τού λέει: “Κοίτα Γιάννη, μόνο θεολογία δεν θα σπούδαζα. Πήγαινε στο μαθηματικό”.
Το ότι σπούδασε μαθηματικά ήταν η πρώτη σύμπτωση στην επαγγελματική του καριέρα.
Εκείνα τα χρόνια δεν μπορούσε να περάσει από το μυαλό του νεαρού Γιάννη Πλατσιδάκη τι του επιφύλασσε το μέλλον.
Επιστροφή στο παρόν. Μόλις μάθαμε ότι ο Γιάννης Πλατσιδάκης θα αποχωρήσει από τον Όμιλο Αγγελικούση επικοινωνήσαμε για μία συνέντευξη -story. Στην αρχή ήταν διστακτικός. Τον πολιορκήσαμε με επιμονή και τελικά δέχθηκε να μας μιλήσει. Τον συναντήσαμε στο Ίδρυμα Νιάρχος. Αντικρίσαμε έναν άνθρωπο χαρούμενο, ευδιάθετο και επικοινωνιακό όπως πάντα. Το κουβάρι της ιστορίας ενός εκ των κορυφαίων, παγκοσμίως, στελεχών της ναυτιλιακής βιομηχανίας έχει τη δική του ενδιαφέρουσα γοητεία. Μαθηματικός, Οικονομολόγος,Τραπεζίτης και Ναυτιλιακός.
Επιστρέφουμε στο Λονδίνο. Πτυχιούχος του Μαθηματικού, ο Γιάννης Πλατσιδάκης σχεδίασε το επόμενο βήμα. Σπουδές στην Επιχειρησιακή Έρευνα-Operational Research που έδενε τα μαθηματικά με τις επιχειρήσεις, στο Λονδίνο, στο London School of Economics. Μετά το μάστερ είχε την επιθυμία να εμπλουτίσει περαιτέρω τις γνώσεις του. Αποφάσισε να σπουδάσει οικονομετρία με μάστερ στο ιδιαίτερα υψηλής φήμης Πανεπιστήμιο του Southampton. Είχε απομακρυνθεί πολύ από τη “στεριά του Πολυτεχνείου” και έπλεε σε νέες θάλασσες που δεν είχε σκεφτεί ποτέ έως τότε.
Στο μάθημα της οικονομετρίας που συνδυάζει τα μαθηματικά με την οικονομία, όλοι οι συμφοιτητές του είχαν κάνει πρώτα οικονομικές σπουδές, όπως ήταν η σωστή σειρά και διδάσκονταν τα μαθηματικά.
Ο Γιάννης ήταν ο μόνος που είχε πάει…ανάποδα.
“ Ήταν μεγάλη η πίεση. Ήμουν μαθηματικός όχι οικονομολόγος. Οι καθηγητές έδιναν έμφαση στα μαθηματικά τα οποία όμως εγώ ήξερα, αλλά δεν εξηγούσαν τα οικονομικά επειδή θεωρούσαν ότι όλοι ήξεραν οικονομικά” θυμάται:
“Με εφόδιο την ανελλιπή μελέτη του Οικονομικού Ταχυδρόμου από τα 16 μου χρόνια κατόρθωσα να έχω το απαιτούμενο επίπεδο και να να αντεπεξέλθω με επιτυχία στις απαιτήσεις του μάστερ.
Μία από τις συνήθειές του, όταν πλησίαζε η ολοκλήρωση των σπουδών του στο Southampton ήταν να αγοράζει κάθε Κυριακή την εφημερίδα Sunday Times ψάχνοντας δουλειά ώστε να παραμείνει όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο στην Αγγλία.
“Μία συγκεκριμένη την Κυριακή αμφιταλαντεύτηκα αν θα πήγαινα να την αγοράσω. Είχα πολύ διάβασμα. Λόγω των εξετάσεων ένιωθα πιεσμένος και το να πάω να πάρω εφημερίδα μού φαινόταν χαμένος χρόνος. Τελικά κάτι μέσα μου με έκανε να τηρήσω την κυριακάτικη παράδοση” αναπολεί μην πιστεύοντας ακόμη στη νέα σύμπτωση.
Διάβασε εκείνη την ημέρα αγγελία της Lloyd’s Bank International που ζητούσε να προσλάβει κάποιον ακριβώς με τις δικές του μεταπτυχιακές σπουδές.
“Ήταν λες και την είχα γράψει εγώ την αγγελία. Είχα ακριβώς τις σπουδές που ζητούσε η τράπεζα. Έκανα την αίτηση, πέρασα από δύο συνεντεύξεις και τελικά με προσέλαβαν”.
Η επαγγελματική του ζωή φάνηκε να μπαίνει σε ένα δρόμο. Όμως όχι. Ήταν η περίοδος όπου στην Μεγάλη Βρετανία υπήρχε μεγάλη οικονομική κρίση και είχε εμπλακεί το Διεθνές Νoμισματικό Ταμείο-ΔΝΤ. Η άδεια εργασίας που αιτήθηκε η Lloyd’s Bank δεν δόθηκε από την αγγλική κυβέρνηση.
Ο Γιάννης Πλατσιδάκης ναι μεν πήρε τον δρόμο του γυρισμού στην Ελλάδα αλλά είχε αποκτήσει ένα στόχο. Τον τραπεζικό κλάδο. Κλάδο που τότε δεν έιχε τη φινέτσα την οποία απέκτησε αργότερα.
“ Έκανα αιτήσεις σε διεθνείς τράπεζες και με προσέλαβαν στην Bank of America. Ξεκίνησα από την Αθήνα μετά στον Πειραιά και στο Λονδίνο στο τμήμα ναυτιλίας όπου εργάστηκα 10 χρόνια”.
Είχε βρει τον επαγγελματικό σκοπό της ζωής του και το νερό είχε μπει στο αυλάκι για 10 χρόνια. Όμως για δεύτερη φορά μέσα σε 10 χρόνια η πραγματικότητα τον διέψευσε. Είχαν προκύψει σοβαρές δυσκολίες στη ναυτιλιακή χρηματοδότηση λόγω της παγκόσμιας κρίσης που έπληττε τη ναυτιλία αλλά και η μεγάλη κρίση στα ακίνητα στις ΗΠΑ η οποία έπληξε τις αμερικανικές τράπεζες. Τραπεζικά καταστήματα έκλεισαν, μεγάλες τράπεζες αποσύρθηκαν από την ναυτιλία ενώ κάποιες έκλεισαν.
“Αποφάσισα τότε να περάσω στην άλλη όχθη. Στην όχθη της ναυτιλίας” θυμάται και ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του:
“Πρέπει να ξέρει ο καθένας και ειδικότερα οι νέοι ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Πρέπει να είναι αποφασισμένοι να αλλάζουν ρότα αν χρειαστεί ανάλογα με τις κρατούσες περιστάσεις και να μην τα παρατάνε ποτέ”.
Βρισκόμαστε στη 10ετία του ’80. Προσλαμβάνεται ως οικονομικός διευθυντής στη Marmaras Navigation του Διαμαντή Διαμαντίδη,θητεία την οποία χαρακτηρίζει κομβικής σημασίας για την μελλοντική του πορεία στη ναυτιλία αφού έμαθε πολλά δίπλα σε έναν από τους κορυφαίους Έλληνες πρωταγωνιστές της παγκόσμιας ναυτιλιακής βιομηχανίας.
Έναν χρόνο αργότερα, το 1989 πήγε στον Όμιλο Αγγελικούση, πελάτης δανειακός της τράπεζας από το 1980. Διετέλεσε εντεταλμένος σύμβουλος της Anangel Maritime Services και σήμερα Maran Dry Management Inc. και Αντιπρόεδρος του Ομίλου Αγγελικούση.
Όταν ζητάω από τον Γιάννη Πλατσιδάκη να κάνει μία γρήγορη αναδρομή στον Όμιλο Αγγελικούση δεδομένου ότι το όνομά του είναι ταυτισμένο με εκείνο του Ομίλου -διότι εκείνος ήταν η δημόσια εικόνα του, είναι αφοπλιστικός και ειλικρινής:
“Ήταν τιμή μου η εκπροσώπηση και συμμετοχή σε οργανισμούς, εκδηλώσεις, ομιλίες, βραβεύσεις κλπ και το έκανα με ενθουσιασμό αναλογιζόμενος πάντα τις ευθύνες μίας τέτοιας εκπροσώπησης.
Τον ρωτώ ποια στοιχεία πρέπει να έχει ένας μάνατζερ για να θεωρείται καλός. Απαντά αφοπλιστικά:
“ Θα επικαλεστώ τα λόγια ενός εργαζόμενου στην εταιρεία ο οποίος κάποτε με χαρακτήρισε ιδιαίτερα αυστηρό αλλά δίκαιο. Ο κόσμος εκτιμά μία πειθαρχία αρκεί να είσαι δίκαιος. Κλειδί είναι να μπορείς να υπογραμμίζεις τα καλά στοιχεία του εργαζόμενου και μετά να του υποδεικνύεις τις αδυναμίες του. Με τον τρόπο αυτό βελτιώνεται. Η χειρότερη τιμωρία για ένα άτομο το οποίο είναι αγνώμων, απείθαρχος και μη δεκτικός σε συζήτηση είναι να τον αφήσεις μόνο του. Θα αυτοκαταστραφεί λόγω συμπεριφοράς”.
Για το ελληνικό ναυτιλιακό θαύμα έχει ξεκάθαρη άποψη:
“Ο σύνδεσμος με το πλοίο είναι αυτό που ξεχωρίζει την ελληνική από τις ξένες ναυτιλίες. Διαχειρίζεσαι ένα πλοίο που το έχεις εμπιστευθεί σε 22 ναυτικούς, το οποίο συνήθως δεν το έχεις δει ποτέ σου και ίσως να μην το δεις μέχρι να το πουλήσεις. Πολλές φορές λέω σε νέους λέω αν είχες εργοστάσιο στην Κόρινθο θα πήγαινες εκεί να μείνεις.
Στο πλοίο έχουμε εξ αποστάσεως διαχείριση. Η προσωπική ανάμιξη είναι αυτό που μας διαφοροποιεί. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο για τη διατήρηση του δεσμού με το πλοίο και τους ναυτικούς μας. Οι παλιοί είχαν δεσμό με το πλοίο. Όσες χώρες αποξενώθηκαν από το πλοίο και το είδαν επενδυτικά και μόνο έφυγαν από τη ναυτιλία. Πρόκληση για τη νέα γενιά είναι να διατηρήσει την επαφή με το πλοίο αν και οι νέοι-νέες σήμερα δεν συνδέονται με το πλοίο όπως οι παλιοί που ήταν ναυτικοί και είχαν μπαρκάρει”.
Ο Γιάννης Πλατσιδάκης έδινε πάντοτε μεγάλη σημασία στον Έλληνα ναυτικό. Ο Όμιλος Αγγελικούση παραδοσιακά υποστηρίζει την Ελληνική Σημαία-ελληνικό νηολόγιο και τους Έλληνες ναυτικούς.
Επισημαίνει:
– Η ελληνική σημαία είναι, σταθερά, μια διεθνώς αναγνωρισμένη και ποιοτική σημαία και το γεγονός αυτό δίνει σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στα πλοία με τη σημαία της χώρας μας.
– Επιπλέον, το γεγονός ότι απασχολούνται Έλληνες ναυτικοί στα πλοία αυτά δίνει το πλεονέκτημα
της δημιουργίας ενός στενού δεσμού μεταξύ των εταιρειών και των πληρωμάτων τους. Δυνατότητα για καλύτερες υπηρεσίες και φροντίδα του πλοίου.
– Πολλοί αναφέρονται στο θέμα του κόστους. Ισχυρίζονται ότι η ελληνική σημαία είναι πιο ακριβή σε
σχέση με άλλες. Όπως ξέρετε καλά, η ανταγωνιστικότητα δεν είναι ένα απόλυτο μέγεθος. Το κόστος
ενός προϊόντος επίσης δεν είναι ένας καθοριστικός αριθμός, αλλά εξαρτάται από την παραγωγικότητα. Άρα
λοιπόν, αν κάτι στοιχίζει πιο ακριβά, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι το τελικό αποτέλεσμα μη ανταγωνιστικό.
-Στην περίπτωση της σημαίας μας, η όποια οικονομική επιβάρυνση δύναται να
καλυφθεί κάλλιστα από την ποιοτική παροχή υπηρεσιών από τους εν λόγω αξιωματικούς και την υψηλή
απόδοση του πλοίου. Τα αποτελέσματά μας, σε όλες τις εταιρείες του ομίλου Αγγελικούση , διαχρονικά επιβεβαιώνουν την προσέγγιση αυτή.
Μιλώντας για τη σημερινή εικόνα της ναυτιλιακής αγοράς και την οικονομική κρίση λόγω πανδημίας αναφέρει:
“Δίδω μεγάλη σημασία στις επιπτώσεις στις τράπεζες δεδομένου ότι αυτές θα επωμισθούν μεγάλο μέρος για την υποστήριξη της οικονομίας και κατ’ επέκταση των οικονομικών δραστηριοτήτων.
Φοβάμαι ότι οι προϋπολογισμοί τους για το 2020 και το 2021 θα περικοπούν αφ’ ενός διότι η αναβολή στις πληρωμές των δόσεων των δανείων τους θα μειώσει τα διαθέσιμα για νέα δάνεια και αφ’ ετέρου η δραστική επιδείνωση της πιστοληπτικής κατάστασης των υπαρχόντων πελατών τους, θα τις υποχρεώσει σε αύξηση των επισφαλών προβλέψεων τις οποίες αυτές πρέπει να διατηρούν. Συμπερασματικά η ρευστότητά τους θα μειωθεί και οι προσπάθειές τους θα είναι να κρατήσουν ρευστότητα για την υποστήριξη των ήδη καλών πελατών τους.
Η χώρα μας, αν και πήρε εγκαίρως ιδιαιτέρως αξιέπαινες πρωτοβουλίες, πρέπει να προετοιμασθεί για ένα δύσκολο περιβάλλον” και προσθέτει:
“Η ποντοπόρος ναυτιλία μας είναι συνηθισμένη σε αντίξοες εξελίξεις στις ναυλαγορές και είναι σε θέση να προσαρμοσθεί στις παρούσες και στις αναμενόμενες δυσκολίες. Πάντα βεβαίως με την σωστή συνεργασία της με τις τράπεζες της, λόγω της έντονης κεφαλαιακής δομής της, και σεβόμενη τις δυσκολίες τις οποίες θα αντιμετωπίζουν και θα αντιμετωπίσουν τα τραπεζικά ιδρύματα από τους περισσότερους κλάδους της παγκόσμιας οικονομίας. Είναι δύσκολα αλλά θα μπορούσε να ήταν δυσκολότερα.”
Μέλος του ΔΣ της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της Intertanko την περίοδο 2009-2015, αντιπρόεδρος της Intercargo κατά τα έτη 2004-2012 και από τον Οκτώβριο του 2012 πρόεδρός της έως το τέλος του 2018. Είναι επίσης ενεργό μέλος του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδος από το 1994 και μέλος του Δ.Σ.
Ο Γιάννης Πλατσιδάκης, κρατώντας πάντοτε χαμηλούς τόνους, χειρίστηκε σοβαρά θέματα απολαμβάνοντας την εμπιστοσύνη της ναυτιλιακής κοινότητας.
Το όνομά του έχει βρεθεί στο Top 100 της Lloyd’s List μαζί με τα κορυφαία ονόματα της παγκόσμιας ναυτιλίας, στην οποία συμπεριλαμβάνονται 12 Έλληνες πλοιοκτήτες. Ο ίδιος δεν έχει πλοία ούτε είναι εφοπλιστής. Ήταν όμως, πρόεδρος της Ιntercargo , της Διεθνούς Ένωσης Πλοιοκτητών Πλοίων Μεταφοράς Χύδην Ξηρού φορτίου με σημαντική προσφορά και συμβολή στη σημαντική ανάπτυξη της και στη συμμετοχής της στα δρώμενα της παγκόσμιας ναυτιλίας.
Πέρσι του δόθηκε μία ακόμη μεγάλη τιμητική διάκριση. Ανακηρύχθηκε προσωπικότητα της χρονιάς για τη διεθνή ναυτιλία από τα Seatrade Awards. Το βραβείο παρέλαβε σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο.
« Αν κατορθώσω να αφήσω έστω και ένα μικρό αποτύπωμα στην πορεία ανάπτυξης και εξέλιξης τη ναυτιλίας, στην εικόνα της αλλά και στην προσφορά της στην κοινωνία μας αυτό θα είναι η πιο πολύτιμη επιβράβευση για εμένα» δήλωνε πέρσι τον Μάιο.
Στο κλείσιμο της συζήτησής μας τον ρώτησα τι προβλέπει για το επαγγελματικό του μέλλον! Βέβαια όταν έχεις απέναντί σου έναν συνομιλητή του μεγέθους του Γιάννη Πλατσιδάκη και του απευθύνεις αυτή την ερώτηση νιώθεις ο ίδιος κάπως περίεργα. Η απάντηση του ήταν ενδεικτική του χαρακτήρα του και αποκάλυψε το μυστικό της επιτυχίας του μέσα σε μία άκρως ανταγωνιστική και σκληρή βιομηχανία:
“Η ενασχόληση με τη ναυτιλία είναι ιδιαίτερα συναρπαστική και είναι δύσκολο να “γυρίσεις διακόπτη”. Όπως λένε στα αγγλικά “once in shipping, always in shipping”- Μία φορά στη ναυτιλία για πάντα στη ναυτιλία. Υπάρχουν παραδείγματα απασχολούμενων στη ναυτιλία, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Νορβηγία που συνέχισαν μέχρι τα 100 χρόνια τους” και προσθέτει γελώντας:
“Δεν έχω τέτοια φιλοδοξία αλλά …γιατί όχι;’
Επαγγελματική εμπειρία
1978-1987: Αντιπρόεδρος Bank of America (Αθήνα-Πειραιά-Λονδίνο).
1988-1989: Οικονομικός διευθυντής της Marmaras Navigation.
1989 έως σήμερα: Εντεταλμένος σύμβουλος Anangel Maritime Services Inc και Αντιπρόεδρος του Ομίλου Αγγελικούση.
Σπουδές
B.Sc Mathematics (1974), Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
M.Sc Operational Research (1976), London School of Economics
M.Sc Economics and Econometrics (1977), University of Southampton.
Μέλος σε επαγγελματικές ενώσεις
• Σήμερα είναι επίτιμος Πρόεδρος της Intercargo.
• Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών.
• Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και για έξι χρόνια μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Intertanko.
• Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδος.
– Ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Αποφοίτων του London School of Economics ενώ διετέλεσε και πρόεδρός του