Στην πρόσληψη συμβούλου που θα αναλάβει να κλείσει τις ανοικτές πληγές με τις συμβάσεις της ΕΡΓΟΣΕ, προσανατολίζεται σύμφωνα με πληροφορίες η διοίκηση, στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει τις διαχρονικές καθυστερήσεις και την γάγγραινα των συμπληρωματικών συμβάσεων που ταλαιπωρούν τον ελληνικό σιδηρόδρομο για ολόκληρες δεκαετίες και στο τέλος της μέρας αφήνουν μισά έργα.
«Στόχος είναι να εξορθολογιστεί η διαχείριση όλων των ενεργών συμβάσεων», αναφέρουν αρμόδιες πηγές και για αυτό το λόγο μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες θα σταλεί αίτημα χρηματοδότησης στην διαχειριστική αρχή για ένα contraction management, το οποίο θα αφορά όλες τις ενεργές συμβάσεις, με στόχο να κλείσουν όλες τις εκκρεμότητες. Τον δρόμο για την επιλογή του τεχνικού συμβούλου θα υποβοηθήσει και η αναθεώρηση του νόμου των δημοσίων συμβάσεων (4412/2016) που δίνει την δυνατότητα της εμπλοκής ιδιωτών στην παρακολούθηση των έργων.
Το αμέσως επόμενο βήμα για τον νέο διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας κ. Χρήστο Βίνη είναι να προχωρήσουν τα ώριμα έργα που αφορούν κυρίως την αναβάθμιση του υφιστάμενου δικτύου και την εγκατάσταση συστημάτων ηλεκτροκίνησης, σηματοδότησης και τηλεπικοινωνιών.
Ήδη, η πρώτη φουρνιά των έργων αυτών που ο επικεφαλής της ΕΡΓΟΣΕ παρουσίασε τις προηγούμενες μέρες στην Πάτρα, αφορά 10 σιδηροδρομικά έργα συνολικού προϋπολογισμού 690 εκ. ευρώ, τα οποία διαθέτουν οριστικές μελέτες.
Σε αυτά, περιλαμβάνονται η κατασκευή της Β’ φάσης του Σιδηροδρομικού Σταθμού Αθηνών και η σύνδεση με το μετρό (προϋπολογισμού 40 εκατ.), η αναβάθμιση το τμήματος Σιδηροδρομικό Κέντρο Αχαρνών (ΣΚΑ) – Οινόη (προϋπολογισμού 100 εκατ. ευρώ), η αναβάθμιση και ηλεκτροκίνηση του τμήματος Μουριές -Προμαχώνας (85 εκατ.), η κατασκευή της νέας διπλής σιδηροδρομικής γραμμής στο τμήμα Ροδοδάφνη – Ρίο (117 εκατ. ευρώ), η ηλεκτροκίνηση στο τμήμα Κιάτο – Ροδοδάφνη (57 εκατ.), η αναβάθμιση της υφιστάμενης γραμμής Λάρισας – Βόλου (71 εκατ.), κ.α.
Το επόμενο στοίχημα του κ. Βίνη είναι η επιλογή ενός αξιόπιστου συστήματος παραγωγής έργων, το οποίο θα επικεντρωθεί στους κανόνες του ανταγωνιστικού διαλόγου. Με την μέθοδο αυτή, που αξιολογεί και το υπουργείο, αναμένεται να προχωρήσουν έξι έργα: η σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκη – Καβάλα – Τοξότες (η ανατολική σιδηροδρομική Εγνατία) ύψους 1,3 δισ. ευρώ, το τμήμα Αλεξανδρούπολη – Ορμένιο (815 εκατ. ευρώ), η σύνδεση του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος» με τα λιμάνια της Ραφήνας (300 εκατ. ευρώ) και του Λαυρίου (380 εκατ.), η σύνδεση του σιδηροδρομικού δικτύου με το λιμάνι της Πάτρας (514 εκατ. ευρώ) και η σύνδεση του 6ου προβλήτα του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ) με το δίκτυο, προϋπολογισμού 22 εκατ. Ευρώ. Πρόκειται για έργα συνολικής αξίας 3,3 δισ. ευρώ.
Στην αγορά πάντως αντιμετωπίζουν με επιφυλάξεις τον ανταγωνιστικό διάλογο, υποστηρίζοντας ότι οι παθογένειες των έργων και ο κυκεώνας των προσφυγών που οδηγούν σε πολύχρονες δικαστικές περιπέτειες τα έργα, δεν αλλάζει το στάτους των κατασκευών. Άρα είτε με ανταγωνιστικό διάλογο είτε διαφορετικά, τα έργα είναι στο έλεος των εργολάβων.
Ωστόσο υπέρ του ανταγωνιστικού διαλόγου τάσσεται ανοικτά ο επικεφαλής της ΕΡΓΟΣΕ. Όπως δήλωσε πρόσφατα, κατά την παρουσίαση του σχεδίου για την νέα υπερσύγχρονη σιδηροδρομική γραμμή στην Πάτρα, η επιλογή του ανταγωνιστικού διαλόγου για την προώθηση μεγάλων σιδηροδρομικών έργων παρουσιάζει σοβαρά πλεονεκτήματα. Μεταξύ άλλων είναι η επίσπευση της διαδικασίας ωρίμανσης των έργων, η διασφάλιση της αρτιότερης τεχνικής λύσης, ως αποτέλεσμα διαβούλευσης μεταξύ διαγωνιζομένων αλλά και η τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων υλοποίησης.