Τα… αντανακλαστικά των Ελλήνων ιδιοκτητών ντίζελ αυτοκινήτων, που φέρουν το παράνομο λογισμικό παραποίησης των εκπομπών ρύπων (το γνωστό dieselgate), φαίνεται πως ενεργοποίησε η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η οποία άνοιξε, ουσιαστικά, τον δρόμο για την κατάθεση μαζικών δικαστικών προσφυγών κατά της Volkswagen.
«Από τη στιγμή, που έγινε γνωστή η απόφαση, έχουν ‘πυκνώσει’ τα τηλεφωνήματα από ιδιοκτήτες, που ζητούν να καταθέσουν αγωγή κατά του Ομίλου. Μόνο το γραφείο μας δέχθηκε περισσότερες από 30 κρούσεις, που, λόγω επιλεκτικότητας, αλλά και ανθρώπινων παραγόντων, δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε σε όλες. Το βέβαιο είναι ότι οι ενδιαφερόμενοι θα συνεχίσουν τις σχετικές διαδικασίες», τονίζει στο ΝΜ ο δικηγόρος, κ. Ηλίας Μπέτζιος, υπενθυμίζοντας πως τα περιθώριά τους… στενεύουν.
«Στην περίπτωση της αδικοπραξίας ισχύει παραγραφή μετά το πέρας της πενταετίας από τη γνώση. Δεδομένου ότι το σκάνδαλο της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας ‘έσκασε’ το 2015, οι καταναλωτές έχουν δικαίωμα προσφυγής στη Δικαιοσύνη μέχρι το τέλος του 2020», προσθέτει.
Αξίζει να αναφερθεί πως ο ίδιος χειρίστηκε την πρώτη περίπτωση Ελληνίδας ιδιοκτήτριας, που κατάφερε να λάβει αποζημίωση από τον Όμιλο. «Η πρώτη αγωγή στην χώρα μας κατατέθηκε στις 23/11/2015, με την απόφαση να εκδίδεται το 2017», σημειώνει ο κ. Μπέτζιος. Βάσει αυτής, η VW υποχρεώθηκε να καταβάλει στην κάτοχο ενός VW Polo 1.2 αποζημίωση, ύψους 5.200 ευρώ, πλέον των δικαστικών δαπανών. «Η ενάγουσα υπέστη ζημία, που ανέρχεται στο ποσό των 4.000 ευρώ, το οποίο, κατά την κρίση του δικαστηρίου, είναι το υπερβάλλον του τιμήματος, που κατέβαλε, σε σχέση με την πραγματική αξία του αυτοκινήτου, που αγόρασε, το οποίο είχε μία σειρά από ελλείψεις. Κατά συνέπεια, στο ως άνω ποσό ανέρχεται η συνολική θετική ζημία, την οποία υπέστη η ενάγουσα και οφείλει να αποκαταστήσει η εταιρεία, ευθυνόμενη ως κατασκευάστρια, διότι προμήθευσε στην ενάγουσα, έναντι ανταλλάγματος, το όχημα, από το οποίο έλειπε επίμαχη η συνομολογημένη ιδιότητα. Τέλος, η ενάγουσα υπέστη ηθική βλάβη, προς αποκατάσταση της οποίας, εκτιμώμενων των συνθηκών, υπό τις οποίες τελέστηκε η σε βάρος της αδικοπραξία, του είδους και του βαθμού της ζημίας, που υπέστη, της ψυχικής ταλαιπωρίας, που υπέστη έκτοτε και της κοινωνικοοικονομικής θέσεως των μερών, πρέπει να της επιδικασθεί ως χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 1.200 ευρώ», τονίζεται στην απόφαση και προστίθεται: «Σύμφωνα με τα παραπάνω, η ένδικη αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν, κατά την επικουρική αυτής αξίωση και να αναγνωριστεί η υποχρέωση αυτής να καταβάλει στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των (4.000 + 1.200 =) 5.200 ευρώ, με νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης προς αυτήν της αγωγής».
Σύμφωνα με τον κ. Μπέτζιο, το ποσό της αποζημίωσης, που επιδικάζουν τα δικαστήρια, υπολογίζεται στο 40% με 45% επί της αξίας μεταπώλησης. «Για αυτοκίνητα, δηλαδή, με τιμή κτήσης 12.000 ευρώ, δίνονται αποζημιώσεις, ύψους 4.000, συν ηθική βλάβη», εξηγεί και καταλήγει: «Το αυτοκίνητο είναι περιουσιακό στοιχείο. Εκτός, δηλαδή, ότι το αγοράζει κάποιος, για να μετακινείται, είναι και περιουσιακό του στοιχείο. Εάν θιγεί η αξία μεταπώλησης, θίγεται και η περιουσία του. Μέχρι στιγμής έχω χειριστεί περίπου 25 τέτοιες υποθέσεις, με την πλειονότητα των ιδιοκτητών να έχουν δικαιωθεί».
Α. Γεωργιάδης: «Ο κάθε καταναλωτής έχει δικαίωμα να στραφεί δικαστικά»
«Ο καθένας καταναλωτής έχει το δικαίωμα να στραφεί δικαστικά. Αυτό το δικαίωμα δεν του το στερεί κανείς, συνεπώς μπορεί να πάει στα δικαστήρια τη Volkswagen και να διεκδικήσει ό, τι νομίζει. Ως ελληνικό Δημόσιο, όμως, δεν προτίθεμαι να προσφύγω στα δικαστήρια για υποθέσεις, τις οποίες θα χάσουμε. Όταν πηγαίνουμε στο δικαστήριο, πηγαίνουμε, για να κερδίσουμε και όχι, για να κάνουμε σόου». Αυτό τόνισε ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, κ. Άδωνις Γεωργιάδης, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή της Ελληνικής Λύσης, κ. Βασίλη Βιλιάρδου, σχετικά με το ενδεχόμενο να ζητηθεί αποζημίωση για το σκάνδαλο «dieselgate».
Όπως εξήγησε, «με την ελληνική νομοθεσία δεν υφίσταται παράβαση. Αφού δεν υφίσταται παράβαση δεν υπάρχει τρόπος το κράτος να διεκδικήσει αποζημίωση. Αυτό θα μπορούσε να γίνει εάν στη νομοθεσία μας προβλέπαμε -που δεν το προβλέπουμε – το συγκεκριμένο όριο ρύπου, το οποίο προέβλεπε η αμερικανική νομοθεσία. Γιατί για την αμερικανική νομοθεσία έβαλε το λογισμικό η Volkswagen, όχι για τις ευρωπαϊκές χώρες ή τουλάχιστον για την Ελλάδα. Εφόσον σε κανένα σημείο της νομοθεσίας μας, σε κανένα σημείο των διαφημίσεων της Volkswagen στην Ελλάδα, κανένας καταναλωτής στην Ελλάδα δεν μπορεί να αγόρασε αυτοκίνητο με βάση αυτόν τον συγκεκριμένο ρύπο, αφού πουθενά δεν αναφερόταν αυτός ο συγκεκριμένος ρύπος, δεν τεκμαίρεται δυνατότητα αποζημίωσης από το κράτος».