Μιλώντας με τη Στεφανί Αρταρί μπορείς να διαπιστώσεις ότι η Γαλλίδα που αγάπησε την Ελλάδα είναι πολλά περισσότερα από συγγραφέας του “Athens Riviera” των εκδόσεων Assouline.
Πιο πριν υπήρξε δημοσιογράφος στο Παρίσι, ψυχαναλύτρια στο Τόκιο και πλέον επιχειρηματίας στην Αντίπαρο και την Αθήνα. Pas mal, pas mal θα έλεγαν σχολιάζοντας για την ίδια οι παριζιάνες φίλες της.
Έγραψε το Athens Riviera που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2020 από τις εκδόσεις Assouline. Η Γαλλίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας Stephanie Artarit, που εργάστηκε πολλά χρόνια ως ψυχαναλύτρια στο Τόκιο, ζει σήμερα μεταξύ Αθηνών και Αντιπάρου.
Το βιβλίο της “Αthens Riviera” μιλάει γι αυτό το σπάνιο κομμάτι της Αθήνας, με την έννοια ότι αυτό το τμήμα της Αθήνας αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, το οποίο δεν είναι άλλο, από την Παραλιακή ή αλλιώς «Αθηναϊκή Ριβιέρα». Μέσα περιλαμβάνονται τα διαμαντάκια της παραλιακής όπως το «Four Seasons Astir Palace» ή το «Island» του Χρύσανθου Πανά, που σαν άνθρωπος και επιχειρηματίας με όραμα, υπήρξε θερμός υποστηρικτής του συγκεκριμένου εγχειρήματος (το οποίο έχει προλογίσει επίσης). Λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση της πανδημίας η Στεφανί λάνσαρε την ομάδα συμβούλων για μπουτίκ πολυτελείας αλλά και “πρακτόρων” που διαχειρίζονται brands μόδας, με το όνομα Gang of Style. Παρολαυτά, η συζήτηση μας ξεκίνησε από τη σχέση της με την Αθηναϊκή Ριβιέρα αλλά και τη σχετικά μοντέρνα τάση που θέλει να έχεις παραπάνω από ένα επαγγέλμα σε μια καριέρα.
Ποια σημεία της Αθηναϊκής Ριβιέρα θα χαρακτήριζες ως αγαπημένα σου;
Οφείλω να ομολογήσω ότι το πάθος μου είναι τα ξενοδοχεία πολυτελείας. Για αυτό λατρεύω το Astir palace.
Αυτό το μέρος δίνει την εντύπωση, πάνω από μια σαλάτα και έναν καφέ, ότι όλα είναι καλά στον καλύτερο από όλους τους δυνατούς κόσμους. Επίσης, ένας μικρός κολπίσκος που βρήκα τυχαία μια μέρα. Θα μπορούσα να επιστρέψω εκεί, αλλά μάλλον δεν έχει όνομα. Και αν είχε δεν ξέρω αν θα ήθελα να το μοιραστώ. Οι Έλληνες, πιστεύω, θα με καταλάβουν. Δεν δίνουμε ποτέ τα ονόματα των αγαπημένων μας κολπίσκων. Τα άλλα αγαπημένα μου σημεία είναι η λίμνη της Βουλιαγμένης και το ακρωτήρι του Σουνίου. Δεν υπάρχει τελικά τίποτα καλύτερο από το να στέκεσαι εκεί ατενίζοντας τον ορίζοντα σκεπτόμενη τον Αιγαία και ελπίζοντας για τον Θησέα. Είναι λίγο σα να χαζεύεις τα αστέρια στον ουρανό. Νιώθουμε λιγότερο μόνοι και ταυτόχρονα χαμένοι σαν ένας μικρός κόκκος άμμου μέσα στο σύμπαν.
Τι συμβουλή θα έδινες σε ένα Γάλλο που θέλει να επισκεφτεί την Αθηναϊκή Ριβιέρα;
Mια Ριβιέρα δεν επισκέπτεται. Διασχίζεται, χαζεύεται, ακολουθούμε την κορδέλα που σχηματίζει ο δρόμος κατά το μήκος της παραλίας, κοιτάζοντας τη θάλασσα μέχρι κορεσμού, μεθάμε από τη μυρωδιά των πευκοδασών. Σταματάμε για μια βουτιά. Γεμίζουμε με ήλιο.
Ποιο ήταν το πρώτο σου ταξίδι στη Ριβιέρα Αθηνών αφού συμφωνήσατε να γράψετε το βιβλίο;
Πήγα να γνωρίσω τον Χρύσανθο Πανά. Ανακάλυψα έναν άντρα ερωτευμένο με την Ελληνική Ριβιέρα, εξαιρετικά προσεκτικό με τη διατήρηση της αυθεντικότητάς της. Μου έδειξε τον παράδεισό του και μοιράστηκε μαζί μου τις παιδικές του αναμνήσεις. Ήταν μια εξαιρετική ξενάγηση.
Διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου στο travel.gr