Μια δεκαετία και παραπάνω από τότε που κηρύχθηκε σε πτώχευση, οδεύει προς το ηλεκτρονικό σφυρί το εργοστάσιο της Αλλατίνη (Nutriart) στη ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου.
Κλείνοντας έτσι και τυπικά την πορεία μιας βιομηχανίας στο χώρο των τροφίμων που ξεκίνησε με φιλόδοξους στόχους, κατέκτησε σημαντικά μερίδια αγοράς, αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα «προσέκρουσε» στις συνέπειες της οικονομικής κρίσης…
Η Αλλατίνη, η Κατσέλης και η πτώχευση
Σε αυτό το επιχειρηματικό εγχείρημα με την ατυχή κατάληξη «συμμετείχε» ένα τμήμα της ιστορικής «Μύλοι Αλλατίνη», συμφερόντων αρχικά της ομώνυμης εβραϊκής οικογένειας της Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμένα, μετά από πολλές ανατροπές και εξελίξεις, το 1987, δημιουργήθηκε η Εταιρεία Δημητριακών Βορείου Ελλάδος Α.Ε., η οποία μαζί με τη μητρική της Αλλατίνη Α.Ε. μεταβιβάστηκαν κατά το πλειοψηφικό ποσοστό στον όμιλο Δαυίδ-Λεβέντη.
Ενεργό ρόλο στη συνέχεια διαδραμάτισε ο Νίκος Κατσέλης της ομώνυμης αρτοβιομηχανίας (Υιοί Κατσέλη) που το 2008 απορρόφησε την Αλλατίνη Α.Ε. δημιουργώντας τον όμιλο Nutriart για να ακολουθήσει μια περιπετειώδης πορεία…
Η Nutriart ήταν παρασκευαστής προϊόντων αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής για τους τελικούς καταναλωτές, καθώς και κατεψυγμένης και διατηρημένης ζύμης για επιχειρήσεις εστίασης. Η πορεία της εταιρείας που διέθετε αρκετές παραγωγικές μονάδες, συνέπεσε με την είσοδο της χώρας στην μακρά και οδυνηρή περίοδο της οικονομικής κρίσης.
Λόγω της μείωσης της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών που ακολούθησε τη συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας από την έναρξη της, η ζήτηση για προϊόντα εκτός των βασικών ειδών διατροφής σημείωσε κατακόρυφη πτώση. Ιδίως η ζήτηση για γλυκά προϊόντα αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής μειώθηκε κατά 41 % το 2013 σε σύγκριση με το 2008. Αυτή η μείωση της ζήτησης είχε άμεσο αντίκτυπο στον κύκλο εργασιών της Νutriart, ο οποίος μειώθηκε κατά 74,5 % κατά την περίοδο 2010-2012.
Έτσι ο όμιλος παρά τα ιστορικά σήματα Κατσέλης και Αλλατίνη που διέθετε μπήκε σε συζητήσεις με τις πιστώτριες τράπεζες για αναδιάρθρωση του χρέους της και ουσιαστικά τη διάσωσή του.
Στις 31 Αυγούστου 2012 η Nutriart είχε ανακοινώσει την ολοκλήρωση της διαδικασίας υπογραφής των βασικών όρων συμφωνίας με ορισμένες από τις πιστώτριες τράπεζες και τον βασικό μέτοχο της εταιρείας, την Tinola Holdings S.Α.
Η συμφωνία προέβλεπε χρηματοδότηση, προς κάλυψη των τρεχουσών αναγκών με 15 εκατ. ευρώ εκ των οποίων τα 10 εκατ. ευρώ θα δίνονταν από την Tinola Holdings και τα 5 εκατ. ευρώ από τις τράπεζες καθώς και αύξηση της κεφαλαιοποίησης, κατά 42,7 εκατ. ευρώ, σε σχέση με τα αρχικώς προβλεπόμενα στη συμφωνία χρηματοοικονομικής αναδιάρθρωσης. Παράλληλα, η εταιρεία είχε προχωρήσει σε δραστικές περικοπές με παύση της δραστηριότητας στη Θεσσαλονίκη και μεταφορά της γραμμής παραγωγής στην Αθήνα, κατάργηση κωδικών, μειώσεις μισθών, αλλά και μεταβίβαση του δικτύου καταστημάτων λιανικής της «Κατσέλης» στην αλυσίδα Everest.
Τελικά το σχέδιο ναυάγησε με αποτέλεσμα η Νutriart να κηρυχθεί σε πτώχευση στις 21 Ιουνίου 2013.
Τι βγαίνει στο σφυρί
Μετά από 11 χρόνια η σύνδικος πτώχευσης οδηγεί σε πλειστηριασμό τη μονάδα της «Αλλατίνη Εταιρεία Δημητριακών Βορείου Ελλάδος ΑΒΕΕ» στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για ένα γήπεδο που προέρχεται από τη συνένωση δύο όμορων, συνολικής επιφάνειας 13.430,44 τ.μ. που βρίσκεται στη ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου.
Το κτιριακό συγκρότημα έχει κατασκευαστεί σε δύο φάσεις, το 2000 και το 2003. Αρχικά χτίστηκε μονώροφο κτίριο αποθηκών εμβαδού 1.000 τ.μ Στη συνέχεια με προσθήκη κατ επέκταση αποθήκη εμβαδού 4.793,64 τ.μ., όροφος γραφείων 148,97 τ.μ., δύο δεξαμενές 13,20 τ.μ.. Έτσι το συνολικό εμβαδόν των εγκαταστάσεων ανέρχεται σε 5.960,31 τ.μ..
Όπως αναφέρεται στην έκθεση εκτίμησης, τα υλικά κατασκευής διαφέρουν ανάλογα με τη χρονική φάση κατασκευής. Στο πρώτο κτίριο αποθηκών που κατασκευάστηκε το 2000 ο φέρων οργανισμός είναι από οπλισμένο σκυρόδεμα, οι τοιχοποιίες από οπτοπλινθοδομές και η στέγη μεταλλική με επικάλυψη από λαμαρίνες. Στο δεύτερο κτίριο του 2003 ο φέρων οργανισμός είναι μεταλλικός, οι τοιχοποιίες εν μέρει από οπτοπλινθοδομές και εν μέρει από θερμομονωτικά πάνελ πολυουραιθάνης.
Τα δάπεδα φέρουν επιστρώσεις βιομηχανικού τύπου ή είναι απλά γκρό μπετόν ενώ στους χώρους υγιεινής έχουν επιστρωθεί με πλακίδια. Τα κουφώματα είναι αλουμινίου ή ακρυλικά.
Στην έκθεση τονίζεται, μεταξύ άλλων ότι η μακροχρόνια εγκατάλειψη του κτιριακού συγκροτήματος και η έλλειψη προσωπικού και φυλάκων έχει αφήσει αποτύπωμα φθοράς και απαξίωσης σε όλα τα δομικά στοιχεία των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων. Παρατηρούνται εκτεταμένες ζημιές στο χώρο των γραφείων. Στους χώρους των αποθηκών και κυρίως στις θύρες εκφορτώσεων τα μεταλλικά στοιχεία έχουν οξειδωθεί. Πολλές πόρτες δεν ανοίγουν, τα κιγκλιδώματα και οι μεταλλικοί εξώστες είναι σκουριασμένα-σπασμένα και σε πολλές θύρες δεν υπάρχουν προστατευτικά κιγκλιδώματα (έχουν κλαπεί).
Ακόμη, από διάφορα σημεία της οροφής των αποθηκών υπάρχει διαρροή όμβριων με σαφείς ενδείξεις υγρασίας σε τμήμα των δαπέδων. «Η έλλειψη συντήρησης, ο συνήθεις κλοπές μετάλλων και δομικών υλικών από αφύλακτα κτίρια έχουν λειτουργήσει προσθετικά και με επιπλέον επιβάρυνση από τη φυσική φθορά λόγω ηλικίας του κτιρίου», επισημαίνεται.
Διαβάστε ακόμη
Μύκονος: Καμπάνα 995.000 ευρώ σε επιχειρηματία με 199 αδήλωτα «Airbnb»
Το κράτος χρωστά 3,2 δισ. ευρώ σε ιδιώτες και δεν πληρώνει
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα