Του Γρηγόρη Τζιοβάρα
Επιμένει στο ζήτημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για την εκλογή του νέου ηγέτη του Κέντρου ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης, ο οποίος θεωρεί ότι πρέπει να ανοίξει ο κύκλος των ανθρώπων που θα συμμετάσχουν στη διαδικασία.
Απευθύνει, μάλιστα, κάλεσμα συμμετοχής και προς όσους «φλερτάρουν με τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ», υπογραμμίζοντας ότι «αυτοί θα ξανακάνουν την παράταξη μεγάλη και όχι τα κομματικά κουκιά». Σε συνέντευξη που έδωσε στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, ο επικεφαλής του Ποταμιού εξηγεί ότι για τον νέο φορέα «δεν υπάρχουν δεσμεύσεις ούτε καν για το όνομα» και χαριτολογώντας λέει ότι ο ίδιος μπορεί να τον ονομάσει «Αχελώο», ενώ αν κερδίσει η Φώφη μπορεί να χρησιμοποιήσει το όνομα «Δυνατός Ηλιος». Μιλώντας για τη δική του υποψηφιότητα, ο κ. Θεοδωράκης δηλώνει ότι κατεβαίνει για να αμφισβητήσει την εξουσία του κ. Αλέξη Τσίπρα, ενώ σε σχέση με τους μετεκλογικούς συμμάχους επισημαίνει ότι η επιλογή θα εξαρτηθεί από τη συγκυρία, τα προβλήματα και τις λύσεις που θα έχουν μπροστά τους τα στελέχη της υπό ίδρυση παράταξης.
– Αναρωτιέμαι πώς πρέπει πλέον να σας αποκαλούμε: υποψήφιο ηγέτη της Κεντροαριστεράς, υποψήφιο αρχηγό του Κέντρου, υποψήφιο πρόεδρο της Δημοκρατικής Παράταξης; Αν θέλετε να τα έχετε καλά με τον κ. Αλιβιζάτο, θα ήταν καλύτερο να λέτε υποψήφιος για επικεφαλής του νέου ενιαίου πολιτικού φορέα. Αυτός είναι ο τίτλος που έχει δώσει ο καθηγητής, με τη σύμφωνη γνώμη βέβαια τη δική μου και της κυρίας Γεννηματά: «Νέος ενιαίος πολιτικός φορέας».
– Η γνώμη των άλλων υποψηφίων για όλη αυτή τη διαδικασία δεν μετράει;
Προφανώς μετράει, αλλά για να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία έπρεπε να υπάρξει μια συμφωνία των αρχηγών των δύο κοινοβουλευτικών κομμάτων. Και αυτή τη συμφωνία κάναμε. Τολμήσαμε και βάλαμε τις κολόνες του εγχειρήματος και από εκεί και πέρα προστέθηκαν και οι υπόλοιποι υποψήφιοι. Οι κολόνες όμως δεν αλλάζουν.
– Πώς θα ονομάσετε τον νέο φορέα μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου; Το έχετε συμφωνήσει με την κυρία Φώφη Γεννηματά;
Οχι βέβαια. Αυτό θα καθοριστεί εν πολλοίς από τον νικητή των εκλογών. Αν κερδίσει η κυρία Γεννηματά, μπορεί να το πει «Δυνατός Ηλιος». Αν κερδίσω εγώ, μπορεί να το πω «Αχελώο». Αν κερδίσει ο Γιώργος, να το πει «Ωραία Αθήνα». Αν κερδίσει ο Νίκος, «Νέο ΠΑΣΟΚ». Αν κερδίσει ο Γιάννης, «Μεγάλος Μωριάς». Αστειεύομαι βέβαια, αλλά θέλω να σας δείξω ότι όλα είναι ανοιχτά. Πάμε για έναν εντελώς νέο φορέα, χωρίς καμία δέσμευση ούτε καν για το όνομα.
– Χωρίς δέσμευση όμως ούτε καν για τις θέσεις;
Μα πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Εγώ στη Θεσσαλονίκη ζήτησα να διεξαχθεί διεθνής διαγωνισμός για τις συγκοινωνίες και να έχει αυξημένο ρόλο και ο δήμος, κάποιοι άλλοι λένε «κρατικοποίηση». Τις εβδομάδες, πάντως, που απομένουν, οι υποψήφιοι θα υποχρεωθούμε να πούμε συγκεκριμένα πράγματα. Αυτό ζητάει ο κόσμος. Εγώ ήδη παρουσίασα τις προτεραιότητες του νέου προοδευτικού κινήματος στη μεγάλη συγκέντρωση στο Γκάζι την περασμένη Κυριακή. Το ίδιο πιστεύω ότι θα κάνουν και οι άλλοι υποψήφιοι. Δεν κάνουμε καλλιστεία. Η πολιτική αντιπαράθεση θα οδηγήσει τους ψηφοφόρους στον έναν ή τον άλλον υποψήφιο.
Η ηλεκτρονική ψηφοφορία
– Η ηλεκτρονική ψηφοφορία είναι από τις κολόνες του εγχειρήματος;
Η συμφωνία μας είναι ότι θα εξαντλήσουμε όλες τις τεχνικές δυνατότητες ώστε να διεξαχθεί και ψηφοφορία εξ αποστάσεως. Να μπορούν δηλαδή να ψηφίσουν από τον υπολογιστή τους ο φοιτητής στο Εδιμβούργο, ο γιατρός στην Ολλανδία, ένας φίλος στην Ικαρία που έχει κινητικά προβλήματα. Από εκεί και πέρα, βέβαια, όλοι οι πολίτες θα μπορούν να πάνε στην κάλπη και με δύο ευρώ να ψηφίζουν με τον παραδοσιακό τρόπο. Κάλπες θα υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα και σε πολλά σημεία στο εξωτερικό.
– Είναι δεδομένο, λοιπόν, ότι εκτός από την κλασική ψηφοφορία θα γίνει και ηλεκτρονική;
Για μας, ναι. Εχουμε πειστεί δηλαδή από τους ειδικούς ότι διασφαλίζονται και το αδιάβλητο και η μυστικότητα της ηλεκτρονικής ψήφου. Υπάρχουν κάποιοι που αντιδρούν και δείχνουν μια φοβία, αλλά νομίζω ότι σύντομα θα το ξεπεράσουν. Η πίεση άλλωστε στην κοινωνία είναι πολύ μεγάλη. Οι νέοι ιδιαίτερα απαιτούν να έχουν τη δυνατότητα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Αυτή ξέρουν, αυτή εμπιστεύονται.
– Να υποθέσω δηλαδή ότι εσείς προσωπικά δεν θα κάνετε πίσω;
Σας ξαναλέω: Είναι δυνατόν να στερήσουμε τη δυνατότητα στους Ελληνες που έφυγαν στα χρόνια της κρίσης να ψηφίσουν; Δίνουμε μάχη στη Βουλή για να ψηφίζουν οι Ελληνες του εξωτερικού. Συγκρούστηκα σκληρά με τον κ. Τσίπρα που δεν ήθελε την ηλεκτρονική ψηφοφορία στα πανεπιστήμια, και τώρα που είναι στα δικά μου χέρια θα σφυρίζω αδιάφορα;
– Εχει ανακοινωθεί ότι ο πρώτος γύρος θα γίνει την Κυριακή 5 Νοεμβρίου και ο δεύτερος στις 12 Νοεμβρίου. Εσείς όμως σε μια ανάρτησή σας στο Facebook είπατε ότι δεν μπορούν να γίνουν εκλογές την ημέρα του Κλασικού Μαραθωνίου της Αθήνας.
Ναι. Νομίζω ότι είναι αστείο να πούμε ότι την ημέρα όπου οι μισοί τρέχουμε και οι άλλοι μισοί παρακολουθούμε αυτούς που τρέχουνε, εμείς θα έχουμε εκλογές. Το έχω θέσει, χωρίς θόρυβο, εξαρχής στον κ. Αλιβιζάτο, περιμέναμε και τους άλλους υποψηφίους να μιλήσουν, αλλά αφού κανείς δεν θέλει να συγκρουστεί με μια άστοχη απόφαση, αποφάσισα να το θέσω στην προχθεσινή συνάντηση της επιτροπής που διοργανώνει τις εκλογές. Περιμένω όλους τους υποψήφιους αρχηγούς να πάρουν θέση. Αν θέλουμε τους νέους και τους δρομείς, δεν μπορούμε εκείνη την ημέρα να κάνουμε και εκλογές.
«Να ψηφίσουν εκαντοντάδες χιλιάδες»
– Μα ασχολούνται οι νέοι με τις εκλογές στο Κέντρο;
Αντιλαμβάνομαι το λεπτό σας χιούμορ, αλλά, ναι, αυτός είναι ο δικός μου στόχος: Να ψηφίσουν οι δρομείς. Να ψηφίσουν οι ποδηλάτες. Να ψηφίσουν όλοι αυτοί που προσπαθούνε συνεχώς για να βελτιώσουν τη ζωή τους. Να ψηφίσουν οι απογοητευμένοι από τα κόμματα. Να ψηφίσουν και αυτοί που φλερτάρουν με τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί νόμιζαν ότι δεν έχουν άλλη λύση. Αλίμονο αν αρκεστούμε στους κομματικούς. Θέλουμε στις κάλπες εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Αυτοί θα ξανακάνουν την παράταξη μεγάλη και όχι τα κομματικά κουκιά.
– Θα ψηφίζουν δηλαδή και μέλη και φίλοι;
Μα, ναι. Αυτό έγινε δεκτό από όλους. Το 2004 στις εκλογές για τον Γιώργο Παπανδρέου ψήφισαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Στην Ιταλία, όταν δημιουργήθηκε το Δημοκρατικό Κόμμα, ψήφισαν τρία εκατομμύρια. Αυτό σημαίνει ανοιχτό μεγάλο κόμμα. Και οι καταστάσεις των φίλων, όπως έχει δεσμευτεί ο κ. Αλιβιζάτος, θα καταστραφούν μετά την ολοκλήρωση της εκλογής.
– Πολλοί όμως δεν είναι δέκα υποψήφιοι για την ηγεσία του νέου φορέα;
Μέχρι και ο κ. Τσίπρας αναρωτήθηκε γιατί όλοι εσείς θέλετε να γίνετε αρχηγοί. «Αφήστε ό,τι φυτρώνει να δείξει αν είναι λουλούδι», όπως έλεγε ένας φίλος, παραφράζοντας το σύνθημα του Μάη του ’68. Σε ό,τι αφορά εμένα, πάντως, κατεβαίνω για να αμφισβητήσω την εξουσία του κ. Τσίπρα. Και μετά από τρία χρόνια ταχύρρυθμα σκληρά μαθήματα πολιτικής ξέρω πώς να το κάνω.
– Πάντως, γιατί αυτό που δεν καταφέρατε με το Ποτάμι να το καταφέρετε ως ηγέτης ενός μεγαλύτερου κόμματος;
Οι καλές ομάδες αποδίδουν καλύτερα σε μεγάλα γήπεδα. Στο ξερό και η Μπαρτσελόνα δυσκολεύεται. (γέλια) Τι δεν καταφέραμε όμως με το Ποτάμι; Πότε έχει ξανασυμβεί να γεννιέται ένα κόμμα από το μηδέν και σε λίγους μήνες να παίρνει 6,6%, έχοντας μάλιστα όλο το σύστημα απέναντί του. Από καναλάρχες και συντεχνίες μέχρι προμηθευτές του Δημοσίου… Ολους αυτούς που είχαν τότε γοητευθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ.
– Οταν ιδρύσατε το Ποτάμι, είχατε πει ότι μπαίνετε στην πολιτική για δέκα χρόνια. Αν εκλεγείτε πρόεδρος του νέου φορέα, να υποθέσω ότι το κοντέρ θα μηδενιστεί;
Το κοντέρ δεν μηδενίζει. Δέκα χρόνια είναι υπεραρκετά. Μετά οι αρχηγοί πρέπει να παραμερίζουν.
– Ωστόσο, δεν θα είναι δύσκολο μετά τις εκλογές να συνυπάρξουν δέκα επίδοξοι αρχηγοί σε έναν νέο φορέα;
Ή, αν εκλεγείτε, θα μοιράσετε ρόλους για όλους; Μετά τις εκλογές πρέπει να περάσουμε από τους αρχηγούς στην παράταξη. Και υπάρχει τρόπος. Σεβασμός στις αξίες -του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜ.ΑΡ., του ΚΙΔΗΣΟ, των Κινήσεων Πολιτών, των Μεταρρυθμιστών, των Οικολόγων, του Ποταμιού-, αλλά όχι μια συνομοσπονδία ηγετών. Ζωηρό, σύγχρονο κόμμα με σεβασμό στη διαφορετική άποψη, αλλά και δυνατό τιμόνι.
– Δυνατό τιμόνι προς τα δεξιά ή δυνατό τιμόνι προς τα αριστερά;
Το δυνατό τιμόνι δεν γέρνει γιατί καραδοκούν και βράχια. Δεξιά συντηρητικοί ύφαλοι και αριστερά λαϊκίστικες ξέρες.
– Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να συνεργαστείτε. Τι επιλέγετε: ΣΥΡΙΖΑ ή Ν.Δ.;
Τα κόμματα, ξέρετε, δεν ανήκουν σε αυτούς που τα ιδρύουν, αλλά σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη. Δηλαδή στους πολίτες. Αυτούς πρέπει να υπηρετούν οι συνεργασίες μας. Ανάλογα με τη συγκυρία, λοιπόν, ανάλογα με τα προβλήματα και κυρίως ανάλογα με τις λύσεις που θα έχουμε μπροστά μας θα επιλέγουμε τους συμμάχους μας.
– Θα μπορούσατε να αντικαταστήσετε τον κ. Καμμένο στο πλευρό του κ. Τσίπρα;
Θα αστειεύεστε βέβαια.
«Δεν θα γίνουμε κομπάρσοι»
– Προτιμάτε δηλαδή μια θέση στο πλευρό του κ. Μητσοτάκη;
Ενα νέο προοδευτικό κίνημα με σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθερους, κεντροαριστερούς, κεντρώους, οικολόγους θα πρωταγωνιστήσει, δεν θα είναι κομπάρσος να ψάχνει ένα πλευρό να στηριχθεί.
– Με τα λεφτά τι θα κάνετε;
Ενα από τα κόμματα που συμμετέχουν σε αυτό το νέο εγχείρημα έχει πολλές δεκάδες εκατομμύρια δάνεια… Ολα τα παλιά κόμματα χρωστάνε. Αλλα πολλά και άλλα λίγα. Ο ΣΥΡΙΖΑ νομίζω ότι έχει φτάσει ήδη στα δέκα. Μιλώ για εκατομμύρια. Η δική μου πρόταση είναι τολμηρή. Οι αρχηγοί να εγγυώνται με την προσωπική τους περιουσία τα οικονομικά των κομμάτων τους. Να βρούμε το σημείο μηδέν και να το νομοθετήσουμε. Δεν μπορούμε να έχουμε χρεοκοπημένα κόμματα και πλούσιους πολιτικούς. Το Ποτάμι έχει πλεόνασμα. Μικρό, αλλά έχει. Αυτός είναι ο δρόμος. Διαφάνεια, όχι πολλά γραφεία, όχι κομματικούς στρατούς, όχι σπατάλες. Νοικοκύρεμα, όπως κάνουν σε όλες τις υγιείς επιχειρήσεις.
– Κάθε δυο-τρεις μέρες είστε εκτός Αθηνών. Μέχρι και σε ένα πανηγύρι πήγατε την Τετάρτη. Τι σας λέει ο κόσμος; Τι τον απασχολεί;
Θα μου επιτρέψετε να σας διορθώσω. Δεν πήγα «σε ένα πανηγύρι». Πήγα στο Αιγίνιο Πιερίας, σε ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια της χώρας. Ο κόσμος ρωτάει δύο πράγματα: Τι θα γίνει με την κυβέρνηση; Θα σοβαρευτεί; Θα φύγει; Θα αλλάξει; Και μετά ρωτάει αν θα τα καταφέρω να γίνω αρχηγός όλου του Κέντρου. Είναι ερώτημα-παγίδα. Κάποιοι εννοούν αν θα τα καταφέρω κόντρα στους παλιούς μηχανισμούς και κάποιοι άλλοι αν θα είμαι ενωτικός. Οι πρώτοι είναι Ποτάμι και ανεξάρτητοι και οι δεύτεροι είναι ΠΑΣΟΚ.
– Και βέβαια, σε όλους λέτε «ναι, θα τα καταφέρω».
Χάσατε. Αυτό που τους λέω είναι «γίνε εσύ το κέντρο της αλλαγής». Τους μεταβιβάζω -και δεν κάνω πλάκα- την ευθύνη. «Εγώ κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Σκέψου τώρα τι μπορείς να κάνεις και εσύ. Δεν είναι άπειρος ο χρόνος και δεν πρέπει να αφήνουμε τις ευκαιρίες να πηγαίνουν χαμένες». Αυτά τους λέω και μοιάζει να πείθονται. Ισως βέβαια να το κάνουν και από ευγένεια.