Θυμάμαι από τις πρώτες ομιλίες μου, το 1993, όταν είχε προκύψει η συνθήκη του Σένγκεν. Διαφωνούσα μαζί με άλλους συντρόφους μου, πολλοί εκ των οποίων είναι εδώ. Πριν από 4 χρόνια αποφασίσαμε να κάνουμε την κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης, ώστε να βγει η χώρα από τα μνημόνια. Η πρόταση για ψήφο εμπιστοσύνης, δεν έχει να κάνει με την έξοδο από τα μνημόνια, ούτε με το οικονομικό πρόγραμμα. Έχει να κάνει με ένα δίλημμα το οποίο ο πρωθυπουργός λανθασμένα έφερε προς συζήτηση, αν συμφωνούμε ή όχι με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Όχι στην παροχή ψήφου εμπιστοσύνης σε αυτή τη συμφωνία, με την οποία διαφώνησα, διαφωνώ και θα διαφωνώ. Την ίδια θέση είχα και την περίοδο του Σημίτη, όταν έγινε το πρώτο μεγάλο έγκλημα. Η παραχώρηση του όρου Μακεδονία. Ενδιάμεση συμφωνία στην οποία στήριξαν τότε οι δήθεν ευρωπαϊκές και προοδευτικές δυνάμεις της ΝΔ. Διαφώνησα και το 2007, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή, στις προγραμματικές της δηλώσεις, έθεσε ως στόχο την ονομασία με προσδιοπρισμό Erga Οmnes. Τότε διαφώνησα και είναι καταγεγραμμένα αυτά.
Οι ΑΝΕΛ, συμφώνησαν ότι το ελληνικό κράτος δεν θα συμφωνήσει ποτέ με ονομασία που να έχει αναφορά στον όρο Μακεδονία. Αυτή είναι η πάγια θέση μας και ποτέ δεν άλλαξε. Είμαστε σε μία κρίσιμη για την πατρίδα μας περίοδο. Στη Βουλή μέσα δεν συγκρούονται δύο διαφορετικές απόψεις. Εκείνοι που συμφωνούν και εκείνοι που δεν συμφωνούν. Συγκρουόμαστε τρεις απόψεις. Εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ, που συμφωνεί όπως έχει διαμορφωθεί, με την άποψη της αντιπολίτευσης και με τη θέση που εκφράζουμε εμείς και προσφάτως ο κ. Λεβέντης.
Στη δημιουργία αυτής της κυβέρνησης και στη συμφωνία των ΑΝΕΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας με εμένα, ήταν ξεκάθαρο ότι δεν θα ψηφίσουμε και δεν θα συμμετέχουμε σε κυβέρνηση με συμφωνία με τον όρο Μακεδονία. Τον Ιούνιο μας είπαν ότι η συμφωνία θα έρθει μετά τις εκλογές. Τον Νοέμβριο άλλαξε και μας είπαν ότι η συμφωνία θα έρθει τον Μάρτιο. Δύο φορές ο κυβερνητικός εταίρος μου άλλαξε.
ΠΗΓΗ: protothema.gr