Ο Χοσέ Γκονζάλεζ έχει δουλειά – αλλά δεν είναι ευχαριστημένος με αυτήν.
Η νέα, πιο αναβαθμισμένη θέση του στην πληροφορική δεν ήταν αυτό που νόμιζε ότι θα ήταν. Κάνει όλη την ημέρα μια απαιτητική δουλειά και είναι αποστασιοποιημένος από την ομάδα του. Βρίσκει το να πηγαίνει στο γραφείο ακόμα πιο καταθλιπτικό από το να δουλεύει από το σπίτι.
«Δεν φαίνεται να υπάρχουν πραγματικά καλές δουλειές εκεί έξω, εκτός από τις ανέφικτες ή τις πιο “ταπεινές”», δήλωσε ο Γκονζάλεζ. «Οπότε, ναι, έχω πολλούς λόγους να γκρινιάζω τον τελευταίο καιρό».
Είναι ένας από τους δυσαρεστημένους που παραμένουν όμως σε μια δουλειά που δεν τους ικανοποιεί, ένας από τους εργαζόμενους που παραμένουν απρόθυμα στη θέση τους σε μια περιορισμένη αγορά εργασίας. Η κατηγορία αυτή εργαζομένων είναι κατά κάποιο τρόπο η συνέχεια του φαινομένου της «σιωπηρής παραίτησης», που πλήττονται από τις απολύσεις και τις λιγότερες ευκαιρίες. Δεν μπορούν πλέον να παρακάμψουν ή να εκφράσουν τόσο έντονα τη δυσαρέσκειά τους – αλλά δεν θέλουν επίσης να μείνουν.
Ο Γκονζάλεζ δεν είναι ο μόνος. Ορισμένοι από αυτούς τους εργαζόμενους λένε ότι πήραν «καλύτερες» θέσεις που τελικά δεν ήταν αυτές για τους οποίες είχαν υπογράψει σύμβαση Άλλοι παραπονιούνται ότι έχασαν τη Μεγάλη Ανακατάταξη, κατά την οποία ένα κύμα ανθρώπων άλλαξε θέσεις εργασίας μέχρι να είναι ευτυχισμένοι. Ορισμένοι βλέπουν ότι οι προοπτικές εργασίας τους εμποδίζονται από περιττές απαιτήσεις πτυχίου ή πιστοποίησης, ενώ άλλοι λένε ότι οι εταιρείες δίνουν προτεραιότητα στα προνόμια έναντι της πραγματικής εξέλιξης της καριέρας τους.
Αυτοί οι παράγοντες σε συνδυασμό δημιούργησαν μια κατάσταση όπου πολλοί εργαζόμενοι αισθάνονται εγκλωβισμένοι. Η Μεγάλη Παραίτηση υποτίθεται ότι θα τους βοηθούσε να αποκτήσουν περισσότερη δύναμη, χρήματα και οφέλη, αλλά αυτό δεν έχει λειτουργήσει όπως είχε σχεδιαστεί. Τώρα, καθώς η αγορά εργασίας περιορίζεται, οι συνθήκες είναι ώριμες για τους γκρινιάρηδες που δεν παραιτούνται να γίνουν ακόμη πιο… γκρινιάρηδες.
«Είμαι λίγο πολύ κολλημένος εδώ κάνοντας αυτή τη δουλειά τώρα», δήλωσε ο Γκονζάλεζ. «Μιλούσα με έναν γνωστό μου που είναι υπεύθυνος προσλήψεων και μου λέει ότι το καλοκαίρι είναι η περίοδος που δεν υπάρχει κίνηση. Δεν υπάρχουν δουλειές».
Οι επονομαζόμενοι «γκρινιάρηδες» εργαζόμενοι που δεν παραιτούνται έχουν πολλές μορφές. Κάποιοι, όπως ο Γκονζάλεζ, μπήκαν σε δουλειές που δεν τους ταίριαζαν . Άλλοι, όπως η Ελίζαμπεθ, μια μπαρίστα στη Μασαχουσέτη, βρέθηκαν να αλλάζουν δουλειές στον ίδιο ρόλο για χρόνια.
Η Ελίζαμπεθ, της οποίας το επώνυμο δεν θα αποκαλυφθεί, εργάζεται στην εταιρεία της εδώ και 18 χρόνια. Είπε ότι είχε παραμείνει στο ρόλο της από αδράνεια. Ψάχνει για δουλειά εδώ και ένα χρόνο, ακόμη και για μια δεύτερη δουλειά μερικής απασχόλησης, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
«Δεν μπορώ να βρω κάτι που να πληρώνει καλύτερα – ή ακόμα και το ίδιο με τώρα- που να μην απαιτεί να είμαι πιστοποιημένη ή να έχω πτυχίο σε κάτι που δεν έχω», είπε.
Πρόσφατα έπιασε τον εαυτό της να τείνει στο όριο της γκρίνιας. Σκέφτηκε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να πάρει μια πιο καλοπληρωμένη θέση χωρίς να περάσει χρόνο σε διευθυντικό ρόλο, οπότε όταν της παρουσιάστηκε μια ευκαιρία να μετακινηθεί σε διευθυντική θέση, έκανε αίτηση. Αλλά αφού την απέρριψαν για τον ρόλο, άρχισε να έχει «κρίσεις πανικού» στη δουλειά, όπως είπε. Πρόσθεσε ότι κάποια στιγμή παραλίγο να φύγει, αλλά στη συνέχεια βρέθηκε να κάθεται στο πάτωμα και να κλαίει αντ’ αυτού.
Τώρα βρίσκεται σε άδεια από την εργασία της.
«Προκαλεί και επιδεινώνει πολλά από τα προβλήματά μου», είπε. «Αλλά την ίδια στιγμή, με αυτή τη δουλειά παίρνω άδεια με αποδοχές και φροντίδα ψυχικής υγείας και όλα αυτά τα καλά πράγματα. Κι αυτό με εμποδίζει να προχωρήσω σε κάτι άλλο».
Η Ελίζαμπεθ δεν είναι φυσικά το μόνο άτομο που αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση. Η Έρικα Γκρόσεν, ανώτερη οικονομική σύμβουλος στη Σχολή Βιομηχανικών και Εργασιακών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Cornell, δήλωσε ότι πολλοί άνθρωποι που δεν άλλαξαν δουλειά «είδαν πολλούς από τους πιο κινητικούς συναδέλφους τους να φεύγουν και να αποκτούν πιθανώς υψηλότερα αμειβόμενες ή υψηλότερες παροχές ή κάποιες άλλες πιο ελκυστικές θέσεις εργασίας».
Με άλλα λόγια, οι γκρινιάρηδες που έμειναν μπορεί να αισθάνονται ότι έμειναν πίσω, με τους μισθούς να υστερούν σε σχέση με εκείνους των συναδέλφων τους που έφυγαν.
Οι ενέργειες των εταιρειών συμβάλλουν επίσης στην προώθηση της τάσης. Η Γκρόσεν δήλωσε ότι συγκεκριμένες απαιτήσεις πτυχίου ή πιστοποιητικών εμποδίζουν τους ικανούς εργαζόμενους να βρουν δουλειά, ακόμη και σε μια εποχή που οι επιχειρήσεις εξακολουθούν να έχουν πολλές κενές θέσεις εργασίας και όρεξη για προσλήψεις.
Κανένα περιθώριο βελτίωσης
Ένα θέμα σε όλους τους γκρινιάρηδες είναι ότι δεν θέλουν να είναι γκρινιάρηδες, αλλά οι συνθήκες εργασίας τους κάνουν έτσι. Όσοι ερωτήθηκαν από το Insider δήλωσαν ότι λαχταρούσαν την εξέλιξη ή τον εμπλουτισμό της εργασίας τους – ένας τρόπος για να πείσουν τους εργοδότες τους να μην αναζητούν εξωτερικά για νέες προσλήψεις και αντ’ αυτού να τους δώσουν περισσότερες ευκαιρίες.
«Η κατάρτιση που παρέχεται από τον εργοδότη είναι ένας από τους τρόπους για να βοηθήσουμε τη ζήτηση και την προσφορά να ταιριάξουν καλύτερα», δήλωσε η Γκρόσεν. Εάν οι εργοδότες χρειάζονται κάτι, πρόσθεσε, «μπορούν να πάρουν το προσωπικό τους από εργαζόμενους που γνωρίζουν και να τους παράσχουν τις δεξιότητες που χρειάζονται, αντί να απολύσουν αυτούς τους εργαζόμενους και να τους αναζητήσουν στην εξωτερική αγορά».
Ένας εργαζόμενος στον ενεργειακό τομέα στο Τέξας περιέγραψε ότι έκανε αρκετές προσπάθειες να ανέβει στην εταιρεία του ή να αναλάβει διαφορετικό ρόλο, μόνο και μόνο για να απολυθεί. Είπε ότι σχεδίαζε να παραμείνει για λίγους μήνες και στη συνέχεια να αλλάξει καριέρα. Το μόνο πράγμα που τον κρατάει στον τρέχοντα ρόλο του, είπαν, είναι το γεγονός ότι είναι ως επί το πλείστον απομακρυσμένος.
Ο Γκονζάλεζ αντιμετωπίζει μια παρόμοια απογοήτευση. Θα ήθελε πολύ να μάθει περισσότερα για την τεχνητή νοημοσύνη και τις νέες τεχνολογίες, αλλά έχει βρεθεί υποβιβασμένος στο να βοηθάει στην επιδιόρθωση λογισμικού 20 ετών.
«Η γκρίνια συχνά σημαίνει ότι αισθάνεστε υποτιμημένοι», δήλωσε η Γκρόσεν.
Μια λύση, είπε, θα ήταν οι εταιρείες να ασχοληθούν με όσους παραμένουν απρόθυμα και αναγκαστικά στην εργασία τους και να στηριχθούν περισσότερο στην τεχνογνωσία τους για την επίλυση προβλημάτων. «Πιθανότατα γνωρίζουν πολύ περισσότερα για τις ατέλειες και πώς να τις αποτρέψουν και πώς να συντονιστούν με άλλα τμήματα των επιχειρήσεων από ό,τι τους αναγνωρίζεται», είπε.
Εν τω μεταξύ, ο Γκονζάλεζ προσπαθεί να επεξεργαστεί τις απογοητεύσεις του με υγιή τρόπο. Είπε ότι έκοψε το κάπνισμα -την παλιά του μέθοδο αντιμετώπισης του άγχους- και «απέκτησε ένα μικρό σκύλο διάσωσης για να μου δίνει τουλάχιστον κάποια μικρή ανακούφιση κατά τη διάρκεια της ημέρας».
«Έτσι, έχω τον σκύλο να βγάζω βόλτα και προσπαθώ να είμαι ζεν σχετικά με αυτό», είπε.
Διαβάστε ακόμη
ΥΠΕΘΟ: Τα ραντεβού από Σεπτέμβρη με την επενδυτική βαθμίδα
Ηelleniq Energy: Στα χνάρια της ΔΕΗ για το μεγάλο βαλκανικό άνοιγμα στις ΑΠΕ
Αυτές είναι οι πιο ακριβές κούκλες Barbie που φτιάχτηκαν ποτέ
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ