Tο μέγεθος της νίκης της αντιπολίτευσης στην Τουρκία μπορεί να φανεί μόνο κοιτώντας τον εκλογικό χάρτη της χώρας μετά τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές.
Το κόκκινο χρώμα του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) καλύπτει όλη την ανατολική Θράκη, μέρος του Πόντου, την Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρα. Επίσης όλα τα παράλια του Αιγαίου, σχεδόν το μισό των τουρκικών παραλίων στη Μεσόγειο. Στην ηπειρωτική Τουρκία το κόκκινο χρώμα φτάνει μέχρι την Άγκυρα.
Στην Κωνσταντινούπολη των 16 εκατομμυρίων, πέρα από τον Μητροπολιτικό Δήμο που κέρδισε για άλλη μια φορά ο Εκρέμ Ιμάμογλου, όλοι οι μικρότεροι δήμοι και περιοχές στον Βόσπορο και τον Κεράτιο πέρασαν στο CHP, το οποίο προηγείται του κυβερνώντος ΑΚΡ με 51.16%. Συνολικά το CHP κέρδισε σε 36 από τις 81 επαρχίες, 15 από τις οποίες ήταν μητροπολιτικές πόλεις.
Πώς μπορεί να εξηγήσει κανείς αυτή την εντυπωσιακή ανατροπή των δεδομένων, μόλις 10 μήνες μετά τις βουλευτικές και προεδρικές εκλογές, στις οποίες τόσο ο Τούρκος πρόεδρος όσο και η κυβερνητική συμμαχία του κέρδισαν μια σημαντική νίκη; Οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν ότι η αιτία της μεταστροφής των ψηφοφόρων είναι η συνεχιζόμενη κακή κατάσταση της οικονομίας και οι φρούδες ελπίδες που έδωσε ο Τούρκος πρόεδρος στους πολίτες για σύντομη ανάκαμψη. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι, ο πρόεδρος δεν έκανε αυτά που υποσχέθηκε. Τα 7 από τα 16 εκατομμύρια συνταξιούχων που τον υποστήριζαν προτίμησαν να μην πάνε καν να ψηφίσουν.
Παραδοχή ήττας από τον Ερντογάν
Η ατμόσφαιρα στο ΑΚΡ είναι συγκεχυμένη. Ο πρόεδρος Ερντογάν εμφανίστηκε στο μπαλκόνι των κεντρικών γραφείων του κόμματος στην Κωνσταντινούπολη μόνο με την σύζυγό του Εμινέ. Κανείς υπουργός ή υποψήφιος δήμαρχος δεν ήταν παρών. Παραδέχτηκε την ήττα του και υποσχέθηκε ότι θα διορθώσει τα λάθη που έγιναν. Κάποιοι είπαν ότι φαινόταν κουρασμένος. Άλλοι ότι είναι αποφασισμένος να προχωρήσει παρά την ήττα.
Ακόμη δεν είναι σαφές ποια στρατηγική θα ακολουθήσει. Έτσι και αλλιώς ως πρόεδρος ενός συγκεντρωτικού συστήματος εξουσίας ελέγχει τα πάντα, είναι υπεύθυνος τόσο για την εσωτερική κατάσταση αλλά και για τη διεθνή θέση της χώρας του. Είναι εκλεγμένος έως το 2028 και είναι έτοιμος για τη σημαντική συνάντηση που θα έχει τον Μάιο με τον πρόεδρο Μπάιντεν, στο πλαίσιο της βελτίωσης των σχέσεων της χώρας του με τις ΗΠΑ.
Διαβάστε περισσότερα στην Deutsche Welle