search icon

Διεθνή

The Guardian: Η ευρωπαϊκή βιομηχανία κρέατος είναι σάπια

«Σαπίζει» η βιομηχανία εκ των έσω λόγω των μεσαζόντων και διαμεσολαβητών - Τεράστιες οι παραβάσεις των ανθρωπίνων και εργασιακών δικαιωμάτων των μεταναστών

Δεν ήταν η ζωή που ονειρευόταν η Μargot (σ.σ. ψευδώνυμο) όταν έφυγε από τη Ρουμανία και μετανάστευσε στην Ολλανδία. Πίστευε πως οι εργασιακές συνθήκες στην ανεπτυγμένη χώρα θα της προσέφεραν μια καλύτερη ζωή, γι αυτήν και την οικογένειά της.

Η πραγματικότητα της ζωής των εργαζομένων στη βιομηχανία κρέατος, όμως, είναι πολύ διαφορετική. H Μargot κατάλαβε πως υπάρχουν δύο «τάξεις» εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι Ολλανδοί και οι «κατώτεροι» μετανάστες οι οποίοι έπρεπε να εργάζονται γρηγορότερα, περισσότερο και έβγαζαν λιγότερα, σύμφωνα με ρεπορτάζ του The Guardian. 

Η ευρωπαϊκή βιομηχανία κρέατος έχει ετήσια έσοδα δισεκατομμυρίων ενώ απασχολεί περίπου 1 εκατομμύριο εργαζόμενους. Παρ’ όλα αυτά, τα συνδικάτα υπολογίζουν πως πολλοί από αυτούς έχουν 40% – 50% χαμηλότερο μισθό από τους λοιπούς ημεδαπούς εργαζόμενους στις ίδιες βιομηχανικές μονάδες.

«Το όλο σύστημα είναι σάπιο» ανέφερε η Nora Labo, στέλεχος συνδικάτου στην Ιρλανδία η οποία είχε μιλήσει για το πρόβλημα ενωπίων του Ιρλανδικού κοινοβουλίου πέρυσι.

Φθηνό κρέας, εκμετάλλευση των εργαζομένων

Η συγκεκριμένη βιομηχανία βρέθηκε υπό το μικροσκόπιο των αρχών όταν ξέσπασε η πανδημία λόγω των υψηλών αριθμών κρουσμάτων. Αρκετοί εργαζόμενοι βρέθηκαν σε επικίνδυνη θέση αφού δεν είχαν εργασιακά δικαιώματα που κάλυπταν την απουσία τους λόγω νόσησης. Επιπροσθέτως, οι άσχημες συνθήκες εργασίας, με τους εργαζόμενους στοιβαγμένους ο ένας πάνω στον άλλον, μετέτρεψαν τη βιομηχανία σε υγειονομική «βόμβα». 

Τα συνδικάτα καλούν προς απαγόρευση της εργασίας των «δύο ταχυτήτων» αυτής ανά την Ευρώπη. Οι μεσάζοντες, είτε ιδιώτες, είτε εταιρείες ολόκληρες που βασίζονται στην ανάγκη της βιομηχανίας κρέατος για «αναλώσιμα» και «φθηνά» εργατικά χέρια έχουν επιδείξει τεράστια αύξηση τα τελευταία χρόνια, δημιουργώντας αυτό το πρόβλημα της εργασιακής ανισότητας που πλήττει την ήπειρο. Οι μεσάζοντες αυτοί είναι οι πραγματικοί εργοδότες πολλών εκ των εργαζομένων και όχι οι βιομηχανίες οι ίδιες, κάτι που οδηγεί σε παράβαση ή απλά απουσία οποιωνδήποτε εργασιακών δικαιωμάτων.

Oι εργαζόμενοι αναφέρουν πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Δεν έχουν δικαιώματα, τα συμβόλαιά τους δεν τους επιτρέπουν άδειες νόσησης ή υπερωρίες. Ζουν σε καθεστώς απόλυτης ανασφάλειας σε χώρες στις οποίες πολλές φορές δεν μιλούν καν τη γλώσσα. Πολλές φορές, οι μεσάζοντες τους προσφέρουν φθηνά ενοίκια σε μικρά διαμερίσματα, δημιουργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ολόκληρα γκέτο εργαζομένων.

Eπιπροσθέτως, πολλά από τα επαγγελματικά «πλάνα» των μεσαζόντων αυτών τους επιτρέπουν να απολύουν τους εργαζόμενους τη στιγμή που αυτοί δικαιούνται μισθολογική αύξηση, χωρίς καμία αποζημίωση ή τιμωρία. 

Χωρίς επιλογές

Στη Βρετανία, περίπου το 62% των εργαζομένων στη βιομηχανία κρέατος είναι πολίτες της ΕΕ. Η British Meat Processors Association, ο μεγαλύτερος σύνδεσμος της βιομηχανίας, υποστηρίζει πως οι περισσότερες μονάδες χρησιμοποιούν εργαζόμενους προσληφθέντες μέσω μεσαζόντων, αλλά δεν έχει ακριβή στοιχεία.

Το 2010, η ανάλυση της Equality and Human Rights Commission επέδειξε πως οι εργαζόμενοι αυτού του είδους στη Βρετανία υποφέρουν λόγω υπερβολικής εκμετάλλευσης.

Το πρόβλημα επιδεινώθηκε τον Ιούνιο όταν η βρετανική βιομηχανία κρέατος ανακοίνωσε πως «βρίσκεται σε επικίνδυνο σημείο» λόγω της έλλειψης εργατικού δυναμικού μετά το Brexit.

Παράλληλα, στην Ιταλία, πάνω από 21.000 άτομα εργάζονται στη συγκεκριμένη βιομηχανία. Πάνω από το 50% των εργαζομένων στα σφαγεία και πάνω από το 25% στις μονάδες επεξεργασίας είναι μετανάστες από την ανατολική Ευρώπη, τα Βαλκάνια, την Ασία και την Αφρική. Η χρήση των μεσαζόντων μειώνει το «κόστος του εργατικού δυναμικού κατά 40%» σύμφωνα με στοιχεία των συνδικάτων. 

Πολλές εξ αυτών των εταιρειών διαμεσολάβησης αποτελούν και επιχειρήσεις που έχουν ιδρυθεί από τις ίδιες τις βιομηχανίες κρέατος έτσι ώστε να φοροαποφύγουν και να μπορέσουν να μειώσουν τα εργασιακά τους κόστη.

Παρά την εκμετάλλευση, όμως, και τα προβλήματα, αρκετοί μετανάστες χωρίς να έχουν «στον ήλιο μοίρα» όπως η Margot αναγκάζονται και πιάνουν δουλειά σε τέτοιες επιχειρήσεις. Αξιο αναφοράς είναι πως το ωρομίσθιο της Margot ήταν 10,8 ευρώ, ενώ η μητέρα χρειαζόταν να εργάζεται 12 ώρες την ημέρα, 7 ώρες την εβδομάδα. 

Διαβάστε ακόμη:

Moody’s: Η Ελλάδα διαθέτει τη δυναμική να εμφανίσει σημαντικά πρωτογενή πλεονάσματα

Τα 10 πιο αναπτυσσόμενα επαγγέλματα της επόμενης 10ετίας – Πόσο πληρώνουν (λίστα)

ΟΑΕΔ: Αναρτήθηκαν οι προσωρινοί πίνακες για την επιλογή στους Βρεφονηπιακούς Σταθμούς

Exit mobile version