Ο Ραφαέλ Ναδάλ ανακοίνωσε πως βάζει τέλος σε μια τεράστια καριέρα στο τένις, μετά από 22 κατακτήσεις Grand Slam.

Ο σπουδαίος Ισπανός τενίστας ανακοίνωσε πως με το τέλος της σεζόν θα αφήσει τη ρακέτα του, κουρασμένος στα 38 χρόνια του αφού δεν μπορεί πλέον να παίξει χωρίς όρια και άνευ όρων το σπορ που τον έκανε έναν από τους μεγαλύτερους αθλητές της Ιστορίας.

Την απόφασή του αυτή ανακοίνωσε μέσω βίντεο στο οποίο αναφέρει:

«Είμαι εδώ για να σας ανακοινώσω ότι αποσύρομαι από το επαγγελματικό τένις. Η πραγματικότητα είναι ότι πέρασα κάποια δύσκολα χρόνια, ειδικά τα δύο τελευταία. Νομίζω ότι πλέον δεν μπορώ να παίξω χωρίς να θέτω όρια».

Είναι προφανές ότι είναι δύσκολη απόφαση, μια απόφαση που μου πήρε πολύ χρόνο για να την πάρω. Σε αυτή τη ζωή, τα πάντα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Θεωρώ ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να βάλω τέλος στην καριέρα μου».

Αλλά είμαι πολύ ενθουσιασμένος που το τελευταίο μου τουρνουά θα είναι ο τελικός του Davis Cup στο οποίο θα εκπροσωπώ τη χώρα μου. Νομίζω ότι έκλεισε ο κύκλος από τη στιγμή που μία από τις πρώτες μου μεγάλες απολαύσεις ως επαγγελματίας τενίστας ήταν ο τελικός του Davis Cup το 2004 στη Σεβίλλη.

Αισθάνομαι σούπερ-σούπερ τυχερός για όλα τα πράγματα που βίωσα. Θέλω να ευχαριστήσω ότι τη βιομηχανία του τένις. Όλους τους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτό το άθλημα, τους επί χρόνια συναδέλφους μου και ειδικά τους σπουδαίους αντιπάλους μου. Πέρασα μαζί τους πολλές ώρες που θα θυμάμαι για όλη μου τη ζωή.

Το να μιλήσω για την ομάδα μου είναι πιο δύσκολο για μένα γιατί στο τέλος η ομάδα μου ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου. Δεν είναι συνάδελφοι, είναι φίλοι που ήταν στο πλευρό τις στιγμές που τους χρειαζόμουν περισσότερο. Στιγμές κακές, στιγμές καλές, στιγμές που κάποιος έπρεπε να με πιέσει, στιγμές που με χαλάρωσαν. Ζήσαμε τόσα πολλά μαζί και είναι δύσκολο να το εξηγήσω.

Η οικογένειά μου είναι τα πάντα για μένα. Η μητέρα μου νομίζω ότι έκανε όσες θυσίες μπορούσε να κάνει για να έχουμε συνεχώς τα πάντα. Στη γυναίκα μου, Μέρι, με την οποία είμαστε μαζί 19 χρόνια… Σ’ ευχαριστώ για όλα όσα έχεις κάνει. Νομίζω ότι ήσουν η τέλεια συνοδοιπόρος όλα αυτά τα χρόνια της καριέρας μου. Το να γυρνάω σπίτι και να βλέπω τον γιο μου καθημερινά ήταν η δύναμη που με κράτησε ζωντανό και μου έδωσε την απαιτούμενη ενέργεια για να συνεχίσω. Την αδερφή μου, με την οποία πάντα είχαμε μια απίστευτη σχέση. Τον θείο μου ο οποίος ήταν ο λόγος που έπαιξα τένις. Νομίζω ότι εξαιτίας του ήμουν ικανός να ξεπεράσω πολλές καταστάσεις που ήταν δύσκολες στην αθλητική μου καριέρα. Και τον πατέρα μου, που ήταν πηγή έμπνευσης για μένα με όλη τη σημασία της λέξης. Νομίζω ότι ήταν παράδειγμα για προσπάθεια, για να ξεπερνάω πράγματα. Πολλά – πολλά ευχαριστώ στον πατέρα μου με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο.

Και τέλος, εσάς. Τους οπαδούς. Δεν μπορώ να σας ευχαριστήσω αρκετά για όσα με κάνατε να νιώσω. Μου δώσατε την ενέργεια που ήθελα σε κάθε στιγμή. Πραγματικά, όσα βίωσα ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.

Φεύγω έχοντας βρει ειρήνη, έχοντας δώσει τον καλύτερό μου εαυτό, έχοντας προσπαθήσει με κάθε πιθανό τρόπο. Ο μόνος τρόπος για να κλείσω είναι να πω χιλιάδες ευχαριστώ σε όλους. Θα τα πούμε σύντομα».