Στις 13 Ιουνίου δύο τάνκερ υπό σημαία Ηνωμένων Πολιτειών, δέχτηκαν επίθεση στα στενά του Ορμούζ από πλοιάρια. Παρενέβη το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ. Το Ιράν αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμειξη.
Μία εβδομάδα μετά, στις 20 Ιουνίου, το Ιράν κατέρριψε ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος των ΗΠΑ, με την δικαιολογία πως παραβίασε τον εναέριο χώρο του. Ο πρόεδρος Τραμπ μόλις την τελευταία στιγμή δεν προχώρησε σε πολεμικές επιχειρήσεις.
4 Ιουλίου. Βρετανοί κομάντος, σε συνεργασία με τις αρχές του Γιβραλτάρ καταλαμβάνουν από αέρος το ιρανικών συμφερόντων σούπερ τάνκερ Grace 1 με προορισμό συριακό λιμάνι, σαν ύποπτο παραβίασης του Ευρωπαϊκού εμπάργκο. Το Ιράν προειδοποιεί για αντίστοιχες ενέργειες σαν αντίποινα.
10 Ιουλίου. Ιρανικά περιπολικά πλησιάζουν το βρετανικό τάνκερ Heritage. Το μοναδικό πολεμικό πλοίο των Άγγλων στην περιοχή, παρεμβαίνει και τα περιπολικά απομακρύνονται.
18 Ιουλίου. Ο πρόεδρος Τραμπ ανακοινώνει την κατάρριψη ιρανικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους με την δικαιολογία ότι παρενόχλησε παρά τις προειδοποιήσεις αμερικανικό πολεμικό. Το Ιράν διαψεύδει το γεγονός.
Είναι γνωστό εδώ και χρόνια το πρόβλημα των στενών του Ορμούζ σχετικά με την ναυσιπλοΐα. Κατά το παρελθόν, κυρίως Σομαλοί αντάρτες επιτίθενται με πλοιάρια στα εμπορικά πλοία, τα καταλάμβαναν και ζητούσαν λύτρα.
Είναι επίσης γνωστή εδώ και χρόνια η αντιπαράθεση της Δύσης, με προεξάρχουσες της ΗΠΑ, με το Ιράν για τις πυρηνικές δραστηριότητες της τελευταίας. Στο Ιράν έχουν επιβληθεί κυρώσεις με την μορφή εμπάργκο που ισχύει και τώρα τοσο από τις ΗΠΑ όσο και από την ΕΕ.
Και ερχόμαστε στο σήμερα:
19 Ιουλίου. Το Ιράν καταλαμβάνει με πανομοιότυπο τρόπο με τους Βρετανούς (κομάντος από ελικόπτερο) δυο τάνκερς: το Stena Impero, βρετανικών συμφερόντων και το υπό Λιβεριανή σημαία, ναυλωμένο όμως από Σκωτσέζικη εταιρεία, Mesdar.
Ας αφήσουμε προς ωρας τις όποιες επιπτώσεις έχει ή θα έχει η Ιρανική αντίδραση, διεθνώς, στις ΗΠΑ του κου Τραμπ και την ΕΕ και ας εστιάσουμε στην εσχάτως ενεργά εμπλακείσα Μ. Βρετανία. Να σημειώσουμε ότι η Μ. Βρετανία μόλις απέκτησε νέο Πρωθυπουργό τον Μπόρις Τζόνσον ο οποίος βρίσκεται στη μέση σημαντικού ανασχηματισμού της Βρετανικής κυβέρνησης, με ότι αυτό σημαίνει για διαδικασία λήψης αποφάσεων της χώρας του.
Η Μ. Βρετανία, ευρισκόμενη μεταξύ του Μπρέξιτ και κατ’ ουσία χωρίς κυβέρνηση για ΄όλη αυτή την περίοδο, αναγκάσθηκε να εμπλακεί στην ιστορία αυτή εφαρμόζοντας το εμπάργκο της ΕΕ. Όμως μετά την κατάληψη του πλοίου της από τους Ιρανούς και με τις ΗΠΑ αρκούντως νευρικές με το Ιράν, τόσο παραδοσιακά όσο και για όλα τα θέματα που έχουν τεθεί (κυρίως ο εμπλουτισμός ουρανίου) τίποτα δεν αποκλείει να εμπλακεί αν τα πράγματα χειροτερέψουν -θέλοντας και μη- η Μ. Βρετανία σε κάποιας έκτασης πολεμικές επιχειρήσεις. Κάτι που οι Άγγλοι ούτε μπορούν λόγω ισχύος, ούτε θέλουν αυτήν τη περίοδο. Οι μέρες των Φώκλαντ έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Και εδώ οι εξελίξεις ίσως κρύβουν κάτι που μας ενδιαφέρει. Τόσο την Ελλάδα, όσο κυρίως την Κύπρο σε σχέση με τα τεκταινόμενα στην Ανατολική Μεσόγειο. Πριν λίγες ημέρες ο πρώην ΥΠΕΞ Τζ. Χαντ δήλωσε ότι θα θέσει το θέμα της κατάληψης του βρετανικού τάνκερ στην ΕΕ προφανώς στοχεύοντας στην λήψη κάποιων μέτρων αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων.
Ένας προσεκτικός παρατηρητής όμως θα δει ότι πλέον το θέμα της ελεύθερης ναυσιπλοΐας στα στενά του Ορμούζ δεν είναι όπως το παρελθόν. Έχει αλλάξει δραματικά πλέον όπως υποστήριξε και πολύ σωστά, ένας βρετανός αναλυτής και ο λόγος είναι απλός: δεν είναι ομάδες Σομαλών άτακτων ανταρτών πλέον που δημιουργούν προβλήματα, αλλά ένα συντεταγμένο κράτος, το Ιράν.
Τα βρετανικά ΜΜΕ προειδοποιούν τον νέο ΠΘ πως δεν θα έπρεπε να υποτιμήσει την σοβαρότητα της κατάστασης και να λάβει μέτρα. Υπάρχουν πολλοί σκληροπυρηνικοί σε διάφορες χώρες που θα ήθελαν να δουν ένα πόλεμο με το Ιράν. Σε τέτοιες καταστάσεις έντασης, υποστηρίζουν επίσης, ένα ατύχημα θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανάφλεξη. Αναφέρεται επίσης η τωρινή αδυναμία του βρετανικού ναυτικού να προστατεύσει τα εμπορικά πλοία της χώρας. Συγκεκριμένα τονίζεται πως αυτή την στιγμή υπάρχει μόνο ένα πολεμικό πλοίο στην περιοχή αντί τεσσάρων που χρειάζονται και πολλοί φοβούνται πως με τις περικοπές στις δαπάνες του πολεμικού ναυτικού ο στόχος δεν μπορεί να καλυφθεί.
Η Βρετανία δηλώνει σε όλους τους τόνους πως δεν θέλει να εμπλακεί σε πολεμικές επιχειρήσεις. Δηλώνει όμως ότι δεν είναι διατεθειμένη και να αφήσει τα εμπορικά της πλοία στο έλεος ξένων διαθέσεων. Ο νέος ΠΘ δυστυχώς δεν μπορεί να παρέμβει ώστε το ιρανικό τάνκερ να απελευθερωθεί, έστω και αν υπάρξουν διαβεβαιώσεις από πλευράς Ιράν ότι δεν θα πάει στην Συρία, γιατί υπάρχει απόφαση δικαστηρίου του Γιβραλτάρ για την κράτησή του. Άρα ένας συμβιβασμός είναι προς ώρας ανέφικτος. Μια σκέψη είναι να θέσει το θέμα στην ΕΕ και να επιδιώξει την δημιουργία ευρωπαϊκής ναυτικής δύναμης για την προστασία των εμπορικών πλοίων στην ΕΕ. Μήπως είναι η ώρα ο νέος βρετανός ΠΘ να ζητήσει παράλληλα αυτή, ή άλλη ευρωπαϊκή ναυτική δύναμη, να προστατεύει και τις ΑΟΖ κρατών-μελών όπως η Κύπρος, από επιθετικές ενέργειες εκτός ΕΕ χωρών, όπως η Τουρκία; Η όλη κατάσταση θα είχε μια δόση κωμικής ειρωνίας, ειδικότης των Άγγλων.