Η πτώση του καθεστώτος Άσαντ δεν είναι ικανή να κατευνάσει τα πάθη στη Συρία. Εκτός από τους πανηγυρισμούς στη Δαμασκό και άλλες πόλεις της χώρας, υπάρχουν και οι άλλες πλευρές των όσων συμβαίνουν αυτές τις ώρες.

Η πλευρά των συγκρούσεων, με το Ισραήλ, εκτός από τους βομβαρδισμούς οπλοστασίων, να προελαύνει σε συριακό έδαφος για πρώτη φορά μετά από το 1973, αλλά και τους παραστρατιωτικούς του -υποστηριζόμενου από την Τουρκία- SNA να επιχειρεί να κατακτήσει την πόλη Μαντζίμπ, στο Χαλέπι από τους Κούρδους του SDF. Αλλά και η πλευρά της φρίκης, των βασανιστηρίων και των όρκων των πολιτικών κρατουμένων του καθεστώτος Άσαντ για εκδίκηση στους βασανιστές τους.

Την ίδια ώρα, εικόνες ανείπωτης φρίκης έρχονται στο φως από τις διαβόητες φυλακές του Σεντνάγια -τις λεγόμενες και «Ανθρώπινα Σφαγεία»-, στις οποίες το καθεστώς Άσαντ φέρεται να κράταγε, βασάνιζε και δολοφονούσε πολιτικούς κρατουμένους. Καθώς υπολογίζεται ότι στις φυλακές αυτές κρατούνταν περισσότεροι από 10.000 Σύριοι, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά, ομάδες ειδικευμένων διασωστών επιχειρούν να βγάλουν εγκλωβισμένους σε υπόγεια κελιά ως και 30 μέτρα κάτω από τη γη.

Με κάμερες να καταγράφουν υπόγεια κελιά τα οποία όμως δεν μπορούν να εντοπίσουν, ή σε κάποιες περιπτώσεις να ξεκλειδώσουν, τα σωστικά συνεργεία καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ένας αριθμός κρατουμένων στη λεγόμενη «κόκκινη πτέρυγα», στο τρίτο υπόγειο της φυλακής, είχαν «αφεθεί να σαπίσουν ζωντανοί». Έξοδος από τα κελιά δεν υπήρχε, καθώς είχε χτιστεί.

Η επαρχιακή διοίκηση της Δαμασκού απηύθυνε έκκληση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε πρώην στρατιώτες και εργαζόμενους στις φυλακές του καθεστώτος Άσαντ να παράσχουν στις δυνάμεις των ανταρτών τους κωδικούς για τις ηλεκτρονικές υπόγειες πόρτες.

Λένε ότι δεν μπόρεσαν να τις ανοίξουν προκειμένου να απελευθερώσουν «περισσότερους από 100.000 κρατούμενους που φαίνονται στις οθόνες CCTV».

Βίντεο έχει κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο και μέσω ειδησεογραφικών πρακτορείων, σε ένα εκ των οποίων φαίνεται να είναι προσπάθειες πρόσβασης σε χαμηλότερα τμήματα της φυλακής. Σε αυτό, ένας άνδρας φαίνεται να σπάει έναν χαμηλό τοίχο, αποκαλύπτοντας έναν σκοτεινό χώρο από πίσω. Στον χώρο αυτό, ένα υπόγειο δωμάτιο χωρίς παράθυρα και πόρτες, όπως περιγράφεται, είχαν αφεθεί άνθρωποι για να πεθάνουν βασανιστικά.

Στην κόκκινη πτέρυγα, οι αντάρτες αναφέρουν ότι βρήκαν τεράστιους θαλάμους βασανιστηρίων με σωρούς πτωμάτων αλλά και ανθρωπίνων οστών, με σιδερένιες πρέσες που -όπως διαπιστώνουν- χρησιμοποιούνταν για να λιώνουν τα σώματα των θυμάτων, ώστε να μπορούν να εξαφανιστούν εύκολα. Στα δωμάτια αυτά, περιγράφονται ως και υδρορροές για να καθαρίζεται γρήγορα το ανθρώπινο αίμα…

Οι ιστορίες «εξαφανισμένων» ανθρώπων που απελευθερώθηκαν από τις φυλακές, συγκλονίζουν. Τα βλέμματα ανθρώπων που ξεθάβονται από τα χτισμένα υπόγεια της Σαϊντνάγια, στοιχειώνουν το νου. Ο Λιβανέζος Λεσά Αλ- Χουρί, βγήκε από τη φυλακή αυτή μετά από 40 χρόνια, τυφλός από το ένα μάτι και υποσιτισμένος. Εθελοντές έχουν δημιουργήσει ομάδες για την επανασίτιση των σκελετωμένων απελευθερωθέντων από τις φυλακές.

Ο Αντνάν Κασάρ, κάτοχος του χρυσού μεταλλίου ιππασίας στους Μεσογειακούς Αγώνες του 1993, έμεινε στη φυλακή για 21 χρόνια όπου μαστιγωνόταν σχεδόν καθημερινά, επειδή κέρδισε το μετάλλιο αντί του μεγαλύτερου αδερφού του Μπασάρ αλ Άσαντ, Μπασέλ. Μια γυναίκα, μετά από 15 χρόνια στη φυλακή, λέει ότι έχει «αρκετά παιδιά», που απέκτησε στη φυλακή, χωρίς να ξέρει τον πατέρα κανενός. Η φρίκη, τώρα αποκαλύπτεται, όσο έρχονται στο φως σιγά- σιγά οι εικόνες από τα υπόγεια της Σεντνάγια…

Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr