Στην πρωτεύουσα της Γεωργίας δεσπόζει ένα σύγχρονο κάστρο από γυαλί και ατσάλι, ιδιοκτησία ενός δισεκατομμυριούχου ολιγάρχη.
Από τους 20 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, οι 14 είναι Αμερικανοί, σύμφωνα με τον δείκτη δισεκατομμυριούχων του Bloomberg, με συνολική περιουσία άνω των 2,1 τρισεκατομμυρίων δολαρίων – δηλαδή περίπου 7,5% της ετήσιας οικονομικής παραγωγής των Ηνωμένων Πολιτειών. Ωστόσο ο Μπιντζίνα Ιβανισβίλι, ιδιοκτήτης του κάστρου και ισχυρότερος άνδρας στη Γεωργία, υπολογίζεται ότι έχει περιουσία περίπου 7,6 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή το ένα τέταρτο του ΑΕΠ της χώρας του.
Σύμφωνα με το Politico, ο 68χρονος μεγιστάνας έχει κυριαρχήσει στην πολιτική σκηνή του Νότιου Καυκάσου για περισσότερο από μια δεκαετία. Είναι ευρέως γνωστός, καθώς πριν από χρόνια είχε αναλάβει το πρωθυπουργικό αξίωμα. Ωστόσο, έπειτα από ένα κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας το 2012, έμεινε μόλις ένα χρόνο στη θέση του, επιστρέφοντας στη συνέχεια, στην πολυτελή έπαυλή του.
Πλέον το αποτέλεσμα των εκλογών του περασμένου Σαββάτου (26 Οκτωβρίου), τον βάζει σε τροχιά πιθανής επιστροφής στην εξουσία. Το λαϊκό κόμμα που χρηματοδοτεί και ηγείται ο Ιβανισβίλι, το «Γεωργιανό Όνειρο» αναδείχτηκε πρώτο κόμμα με 534% των ψήφων, σύμφωνα με την ανακοίνωση της εκλογικής επιτροπής, παρά το γεγονός ότι τόσο η αντιπολίτευση όσο και η πρόεδρος της χώρας, Σαλομέ Ζουραμπισβίλι, ξεκαθάρισαν πως δεν αναγνωρίζουν το αποτέλεσμα αυτό με τον ισχυρισμό ότι η χώρα έπεσε θύμα μιας «ειδικής επιχείρησης» της Ρωσίας. Κάλεσαν δε, το κοινό σε διαδηλώσεις.
Η αναταραχή αυτή σημαίνει πως η Τιφλίδα θα εξακολουθήσει να βρίσκεται αντιμέτωπη με το δίλημμα της επιλογής μεταξύ Ρωσίας και Δύσης.
Ο Ιβανισβίλι, άλλωστε, θεωρείται όλο και περισσότερο ως μια δύναμη που βγάζει τη Γεωργία από την τροχιά της ΕΕ για να κατευνάσει τη Μόσχα.
Αφότου ένα δημοψήφισμα για την ένταξη στη ΕΕ κόντεψε να απορριφθεί προ ημερών στη Μολδαβία, η Δύση παρακολουθεί στενά τη Γεωργία για σημάδια ρωσικής επιρροής σε μια ακόμη πρώην Σοβιετική δημοκρατία που βρίσκεται σε τροχιά ένταξης στην ΕΕ.
Στους δρόμους κάτω από το κάστρο του Ιβανισβίλι, ο θυμός και η οργή του λαού αυξάνεται. Αυτές οι εκλογές ήταν η πιο σκληρή πρόκληση για την ύπαρξη του Γεωργιανού Ονείρου, καθώς διογκώνεται η οργή των πολιτών για την στροφή της χώρας προς τη Ρωσία σε μια ιστορική στιγμή έντασης με τη Δύση για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Πολλοί, εξάλλου, αναρωτιούνται: Πώς ακριβώς ο Ιβανισβίλι, ένας πρώην μεγιστάνας μετάλλων και τραπεζών με μακροχρόνιους δεσμούς με τη Μόσχα, απέκτησε τόση δύναμη σε μια χώρα γνωστή για το επαναστατικό της πνεύμα;
Ο Ιβανισβίλι γιος ανθρακωρύχου, γεννήθηκε σε ένα φτωχό αγροτικό χωριό σε αυτό που ήταν τότε φυλάκιο στην περιφέρεια της Σοβιετικής Ένωσης. «Με μεγάλωσαν σχεδόν ξυπόλητο, δεν είχα παπούτσια να φορέσω. Αλλά ήμουν απολύτως χαρούμενος, πολύ πιο ευτυχισμένος από τα παιδιά μου», είπε δηλώσει ο ίδιος, το 2014.
Ο μικρότερος από τα πέντε παιδιά της οικογένειας, δούλευε σφουγγαρίζοντας τα πατώματα σε ένα εργοστάσιο ενώ σπούδαζε, αρχικά για να λάβει πτυχίο μηχανικού στην Τιφλίδα και αργότερα οικονομικά στη Μόσχα.
Από την ταπεινή καταγωγή του, ο νεαρός από τη Γεωργία άνοιξε τα φτερά του και δημιούργησε μια μεγάλη περιουσία. Άρχισε να πουλά ηλεκτρονικά είδη και τελικά ίδρυσε τη δική του τράπεζα, Rossiyskiy Kredit, με έδρα τη Μόσχα.
Ο Μπιντζίνα Ιβανισβίλι θα έλεγε αργότερα, σε μια ρωσική εφημερίδα, ότι ο αδελφός του απήχθη με βάση ενός σχεδίου εκβιασμού. Σε απάντηση, ο νεαρός μεγιστάνας στράφηκε στη ρωσική κυβέρνηση για προστασία, κάνοντας ισχυρούς φίλους στη νέα ομάδα δράσης κατά του οργανωμένου εγκλήματος της χώρας – ακόμα κι αν οι μέθοδοί τους διέφεραν ελάχιστα από αυτές που έπρεπε να πολεμήσουν.
«Οι άνθρωποί της δούλευαν για δωροδοκίες και δεν πτοούνταν από βασανιστήρια, ξυλοδαρμούς και δολοφονίες», δήλωσε η Ιρίνα Μπορόγκαν, κορυφαία εμπειρογνώμονας στις ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας. Αλλά φαίνεται ότι έχουν κάνει τη δουλειά για τον Ιβανισβίλι, ο οποίος δημιούργησε επιχειρήσεις μεταξύ Γαλλίας και Γεωργίας, διατηρώντας τα τεράστια και αδιαφανή συμφέροντά του στη Ρωσία.
Όσοι είχαν εμπειρία στη Ρωσία τη δεκαετία του ’90 είπαν ότι, κατά κανόνα, μια τέτοια συνεργασία με τις υπηρεσίες ασφαλείας σήμαινε μια δια βίου δέσμευση. «Από τη στιγμή που συνεργαστείτε με την κυβέρνηση ή τις υπηρεσίες ασφαλείας, δεν θα σας αφήσουν ποτέ από τα μάτια τους», είπε ο Μπορόγκαν.
Το 2003, δεκάδες χιλιάδες Γεωργιανοί βγήκαν στους δρόμους για να εκδιώξουν τον μακροχρόνιο ηγέτη της χώρας, Έντβαρντ Σεβαρντνάτζε, τον πρώην σοβιετικό γραφειοκράτη που είχε κυβερνήσει τη Γεωργία μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Το αξίωμα ανέλαβε στη συνέχεια ο Μιχαήλ Σαακασβίλι, ο οποίος υποσχέθηκε να σφυρηλατήσει στενότερους δεσμούς με τη Δύση, να ενταχθεί η χώρα του στην ΕΕ και να γίνει μέρος του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, η ελπίδα που είχαν οι απλοί άνθρωποι για την κυβέρνηση του Σαακασβίλι σύντομα έσβησε, καθώς το κόμμα του γινόταν όλο και πιο αυταρχικό και οι τάσεις του για διαφθορά όλο και πιο εμφανείς.
Το 2008, οι εντάσεις με τη Ρωσία οδήγησαν σ’ έναν αιματηρό πόλεμο πέντε ημερών κατά τον οποίο η Ρωσία έθεσε το ένα πέμπτο του εδάφους της Γεωργίας υπό τον έλεγχο του Κρεμλίνου και των τοπικών αντιπροσώπων του στις αποσχισθείσες περιοχές της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας.
Η Γεωργία χρειαζόταν έναν σωτήρα και ο Ιβανισβίλι ήταν στην ευχάριστη θέση να παρέμβει, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως μια πιο αυστηρή, αυτοελεγχόμενη προσωπικότητα έναντι του Σαακασβίλι, τον οποίο κάποτε είχε στηρίξει ανοιχτά. «Θα δημιουργήσω μια τέτοια δημοκρατία στη Γεωργία, μπορεί πραγματικά να εκπλήξω την Ευρώπη», είχε υποσχεθεί τον Οκτώβριο του 2011.
Δεν ήταν μόνο οι Γεωργιανοί που χάρηκαν να απαλλαγούν από τον όλο και πιο απρόβλεπτο Σαακασβίλι. Το 2012 «ένα αστείο στα γεωργιανά ΜΜΕ ήταν ότι ο πρεσβευτής των ΗΠΑ Τζον Μπας είχε τις δικές του παντόφλες στο σπίτι του Ιβανισβίλι, επειδή πήγαινε εκεί τόσο συχνά», είχε πει η Γκέλα Βασάντζε, μια ανεξάρτητη πολιτική αναλύτρια.
«Ανέλαβε την εξουσία με την πλήρη υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης». Το Γεωργιανό Όνειρο κέρδισε τις εκλογές του 2012, λαμβάνοντας 85 έδρες από τις 65 του Σαακασβίλι. Ο Γκιόργκι Γκακάρια, πρώην μέλος του Γεωργιανού Ονείρου που διετέλεσε πρωθυπουργός μεταξύ 2019 και 2021, είπε ότι ήταν βέβαιος ότι ο Ιβανισβίλι πίστευε στην υπόσχεσή του για δημοκρατία.
«Είναι οργανωμένος, στοχευμένος, με ξεκάθαρη εργασιακή ηθική. Αλλά δεν έχει ιδέα πώς λειτουργεί ένα κράτος, σε αντίθεση με τις επιχειρήσεις» υπογράμμισε ο Γκαχάρια, ο οποίος είπε ότι παραιτήθηκε αφού ο μεγιστάνας άρχισε να κινεί τα νήματα πίσω από την πλάτη του. «Απέτυχε να περάσει το τεστ ισχύος και συνεχίζει στον ίδιο δρόμο, προσπαθώντας να διατηρήσει την εξουσία με κάθε κόστος».
Τις πρώτες ημέρες της εξουσίας του, ο Ιβανισβίλι προσπαθούσε να επιδείξει τη φιλανθρωπία του, ισχυριζόμενος ότι είχε δωρίσει «σχεδόν ένα δισεκατομμύριο» δολάρια, χρηματοδοτώντας προσωπικά δημόσιες υποδομές όπως δρόμους, πάρκα, εκκλησίες και χώρους πολιτιστικής κληρονομιάς, συμπεριλαμβανομένης της Τιφλίδας.
Η Chorvila, η γενέτειρά του, χρησίμευσε ως υπόσχεση ζωντανής εκστρατείας, μια μινιατούρα εκδοχή μιας σοσιαλιστικής ουτοπίας. Ανακαίνισε τα σπίτια των συμπολιτών του, τους πρόσφερε δωρεάν φυσικό αέριο και ανακαίνισε τους δρόμους. Σύμφωνα με το Politico, οι χωρικοί είχαν πρόσβαση στον ιδιωτικό ζωολογικό κήπο του Ιβανισβίλι, όπου μπορούσαν να δουν τις ζέβρες και τα εξωτικά πουλιά του. «Οι λεμούριοι τριγυρνούσαν ελεύθεροι στην αυλή μου σαν γάτες», είχε δηλώσει σε συνέντευξη το 2014.
Καθώς ο καιρός περνούσε, το Γεωργιανό Όνειρο έγινε ευρέως αντιληπτό λιγότερο ως πολιτικό κόμμα παρά ως προέκταση της βαθιάς τσέπης του Ιβανισβίλι και, πιο σκοτεινό, της ικανότητάς του να τα αφαιρέσει όλα. Με πρόσβαση τόσο στον δημόσιο ταμείο όσο και στον έλεγχο βασικών βιομηχανιών, πολλοί ψηφοφόροι οφείλουν τα προς το ζην στον Ιβανισβίλι και τον στενό κύκλο του.
Ενώ οι Γεωργιανοί συνεχίζουν να εκφράζουν ευρεία υποστήριξη τους για την ένταξη στην ΕΕ και τη βαθιά δυσαρέσκειά τους για τη Ρωσία, μια δημοσκόπηση του Σεπτεμβρίου έδειξε ότι το ένα τρίτο της χώρας υποστηρίζει το Γεωργιανό Όνειρο παρά τη στροφή του προς τη Μόσχα, καθιστώντας το μακράν το πιο δημοφιλές κόμμα της χώρας. Η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώθηκε από το αποτέλεσμα της κάλπης!
Οποιοσδήποτε επίδοξος ηγέτης χρειάζεται πιστούς στρατιώτες, και ο Ιβανισβίλι έχει συγκεντρώσει έναν πραγματικό στρατό πολιτικών, φρουρών ασφαλείας και άλλους συντρόφους του, έτοιμους να κάνουν την προσφορά του.
Σύμφωνα με έκθεση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, «ο εσωτερικός έλεγχος του Ιβανισβίλι είναι σημαντικός, συμπεριλαμβανομένου του κυβερνώντος κόμματος, των βασικών κρατικών θεσμών (ιδίως του δικαστικού σώματος και των υπηρεσιών ασφαλείας) και της οικονομικής αρένας. Αναμφισβήτητα, όλα τα βασικά μέλη της κυβέρνησης και τα στελέχη του κόμματος εξαρτώνται από αυτόν».
O Έκα Μπεσέλια, επί του παρόντος πολιτικός της αντιπολίτευσης που συνίδρυσε το Γεωργιανό Όνειρο μαζί με τον Ιβανισβίλι και αργότερα υπηρέτησε σε υψηλές θέσεις στο κοινοβούλιο, ήταν ένας από τους πιστούς υποστηρικτές του μέχρι το 2018, όταν είπε ότι ο μεγιστάνας ξεπέρασε την κόκκινη γραμμή πιέζοντάς την να εγκαταλείψει τις προγραμματισμένες μεταρρυθμίσεις στο δικαστικό σύστημα.
Διαβάστε ακόμη
Εκλογές ΗΠΑ: Η πιθανή νίκη Τραμπ προκαλεί τριγμούς στις ευρωπαϊκές μετοχές
Ανατροπές σε έμμεσους φόρους φέρνει το 2025 η πράσινη φορολογική πολιτική
Ξένοι millionaires αγοράζουν πολυτελείς κατοικίες στην Ελλάδα (pics)
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα