Μέχρι σήμερα, η πολιτική της ΕΕ για το Ιράν αποδείχθηκε αναποτελεσματική και σοβαρά ελαττωματική. Οι ηγέτες του μπλοκ πρέπει να αφυπνιστούν λαμβάνοντας υπόψη την απειλή για την ασφάλεια που θέτει η Τεχεράνη.
Ο Όλιβερ Ρολόφς είναι ειδικός σε θέματα στρατηγικής ασφάλειας και επικοινωνίας και διευθυντής του Αυστριακού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών και Διεθνούς Συνεργασίας. Στο παρελθόν είχε διατελέσει επικεφαλής επικοινωνίας στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου. Σε άρθρο του στο Politico, εκτιμά ότι η στοχευμένη δολοφονία του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα από το Ισραήλ την περασμένη εβδομάδα ήταν ένα πολύ μεγάλο γεγονός. Και οι αντιδράσεις για τον θάνατό του δύσκολα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικές.
Πολλοί στο Ισραήλ, το Ιράν και τον Λίβανο για δεκαετίες κρατούνταν όμηροι ή δέχτηκαν επίθεση με ρουκέτες από τη Χεζμπολάχ, ενώ οι μουλάδες πανηγύριζαν. Ωστόσο πολλοί από τους μουλάδες έδωσαν τώρα όρκο εκδίκησης.
Οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρώπης είχαν αναμενόμενες συγκρατημένες αντιδράσεις, που κάποιοι θα μπορούσαν να τις χαρακτηρίσουν αφελείς.
Για παράδειγμα, η Πράσινη υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Αναλένα Μπέρμποκ υποστήριξε ότι η δολοφονία Νασράλα «απειλεί την αποσταθεροποίηση ολόκληρου του Λιβάνου», και η οποία «σε καμία περίπτωση δεν είναι προς το συμφέρον για την ασφάλεια του Ισραήλ».
Το γεγονός είναι ότι, με τον θάνατο του Νασράλα, οι ηγέτες της Ευρώπης πρέπει να αφυπνιστούν υπό την απειλή του Ιράν για την ασφάλεια της ηπείρου και να διερωτηθούν εάν αυτή η επιτυχημένη επίθεση κατά της Χεζμπολάχ δεν θα μπορούσε επίσης να δημιουργήσει ευκαιρίες για να απωθήσει το επικίνδυνο καθεστώς στην Τεχεράνη. Υπό την κυριαρχία της Χεζμπολάχ, ο Λίβανος έχει αναμφισβήτητα μετατραπεί από ένα οικονομικά εύρωστο σ’ ένα αποτυχημένο κράτος.
Ωστόσο, καθώς ο Νασράλα κι ένα μεγάλο μέρος της ηγεσίας της Χεζμπολάχ έχουν πλέον απομακρυνθεί, υπάρχει μια ευκαιρία για ό,τι έχει απομείνει από την κυβέρνηση και τον στρατό του Λιβάνου να επανακτήσει τον έλεγχο και να ανοικοδομήσει ένα λειτουργικό κράτος – προς όφελος του λαού του Λιβάνου και όχι του Ιράν.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, τόσο το Βερολίνο όσο και οι Βρυξέλλες αρνούνταν να πιστέψουν ότι το Ιράν ακολουθούσε μια επιθετική πολιτική στη Μέση Ανατολή και ότι υποστήριζε τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως η Χαμάς και η Χεζμπολάχ, που ήταν σε θέση να δρουν ανενόχλητες στην Ευρώπη επί δεκαετίες.
Αλλά τώρα, σιγά-σιγά οι δυτικοί διαπιστώνουν ότι οι δραστηριότητες του ιρανικού καθεστώτος αποτελούν παγκόσμια απειλή — συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης.
Θα έπρεπε να ήταν ξεκάθαρο εδώ και πολύ καιρό ότι η Ισλαμική Δημοκρατία ασκεί κρατική τρομοκρατία. Και ότι ένα τέτοιο κράτος δεν μπορεί να είναι εταίρος στον αγώνα κατά του τζιχαντισμού… Σε τελική ανάλυση, όποιος πουλάει πυραύλους και drones στη Ρωσία και εξοπλίζει τη Χεζμπολάχ, τη Χαμάς και τους Χούθι δεν είναι εγγυητής της σταθερότητας και της ασφάλειας.
Διαβάστε περισσότερα στο Protothema.gr