Οι εξελίξεις στο μέτωπο του πολέμου στην Ουκρανία είναι πολύ πυκνές και αυτό είναι λογικό, αν συνυπολογίσει κανείς πως από την «έγκριση» Μπάιντεν για χρήση όπλων μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς στα ρωσικά εδάφη αλλάζουν για ακόμη μία φορά τα δεδομένα και ο σχεδιασμός στα πεδία.
Το διάστημα μέχρι τις 20 Ιανουαρίου και την ημέρα που ο Τζο Μπάιντεν θα παραδώσει, εκτός από τα κλειδιά του Λευκού Οίκου, και αυτά των ΗΠΑ στον Ντόναλντ Τραμπ, ανατολικό και δυτικό μέτωπο θα επιχειρήσουν να έχουν στα χέρια τους όσο περισσότερα «διαπραγματευτικά χαρτιά» γίνεται.
Η αναθεώρηση του αμυντικού δόγματος της Ρωσίας δεν ήταν «μη αναμενόμενη» κίνηση από την πλευρά των ΗΠΑ, καθώς ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος έχει ξεκάθαρα δηλώσει τις προθέσεις του εδώ και τουλάχιστον 12 μήνες. Οι απειλές για χρήση πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία είναι επίσης μία πραγματικότητα εδώ και τουλάχιστον 24 μήνες, από την απόφαση της Ευρώπης να μπει ανοιχτά στον σχεδιασμό για την αμυντική, αλλά και επιθετική ενίσχυση του Κιέβου.
Σήμερα, οι θέσεις και των δύο πλευρών είναι παγιωμένες και είναι εξαιρετικά δύσκολο από τη μία να υπάρξει μία θέση που θα φέρει Ουκρανία και Ρωσία σε τραπέζι διαπραγμάτευσης και από την άλλη διάθεση να υποχωρήσει στις κόκκινες γραμμές της κάποια από τις δύο πλευρές, που έχουν πλέον -1.000 ημέρες μετά την έναρξη του πολέμου- και τρίτους ενεργά συμμετέχοντες στα τεκταινόμενα.
Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη δεν έχουν «αρθρώσει» το παραμικρό αναφορικά με τις ανακοινώσεις της Μόσχας, αλλά το σημαντικότερο προκύπτει από την τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ. Ο Ρώσος ΥΠΕΞ, με διαφορά ο μακροβιότερος και στενότερος συνεργάτης του Ρώσου προέδρου, είπε πως το μείζον δεν είναι η αλλαγή του πρωτοκόλλου άμυνας, αλλά το γεγονός πως οι ΗΠΑ πρέπει να το διαβάσουν προσεκτικά.
Ο Λαβρόφ υπογράμμισε πως από το επίπεδο της απειλής, σήμερα περνάμε στο επίπεδο της ενημέρωσης -ουσιαστικά ξεκαθαρίζοντας πως τα χτυπήματα με μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς όπλα είναι πέρα από τα ρωσικά όρια, και τυπικά και ουσιαστικά.
Η «ακινησία» και η «αφωνία» από την άλλη άκρη του Ατλαντικού δεν αφήνει επίσης πολλά περιθώρια ελιγμών στον Ρώσο πρόεδρο. Ο Πούτιν, που ίσως να πίστευε πως Τραμπ και Μπάιντεν δεν θα έβρισκαν ποτέ, εκτός της τυπικότητας, σημείο επαφής ειδικά στην εξωτερική πολιτική, σήμερα βλέπει πως φαίνεται να βρίσκονται σε μία «άτυπη» και πάλι «σιωπηρή» συμφωνία, που έχει στο στόχαστρο τον ίδιο. Ο λαλίστατος Τραμπ δεν έχει κάνει καμία δημόσια τοποθέτηση ο ίδιος για το θέμα και δεν υπάρχει κανένας από το επιτελείο του, που να έχει καταδικάσει την αμερικανική έγκριση προς το Κίεβο… Πολλά έχουν λεχθεί χρησιμοποιώντας την λέξη «κλιμάκωση», αλλά αυτό δεν δείχνει διαφορετική οπτική του ουκρανικού ζητήματος…
Η απειλή για τη Ρωσία είναι δεδομένη, όπως είναι και για τη Βόρεια Κορέα, που κινδυνεύει με την άμεση εμπλοκή στρατιωτών της στο Κουρσκ, να αποτελέσει την αφορμή που όλοι έψαχναν για ένα επικίνδυνο «all in». Και η Ευρώπη όμως δείχνει να έχει αυτή την φορά σχέδιο -ή τουλάχιστον να είναι ενήμερη για τις αμερικανικές κινήσεις και πρωτοβουλίες.
Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr